Alle inzendingen over en ze leefden

rivieren vol lust zee van zilte projectie daar waar je leefde veranderde het landschap was de maanspiegel alleen in een droom.…

Hij leefde bijzonder gedreven. Genieten was immer z'n streven. Een eendagsvlieg was-ie. Hij zei met veel passie: 'Vandaag is de dag van m'n leven!'…

Liefde leefde als een zeepbel, glanzend fleurig duizendkleurig zwevend tot aan de wolken heel voorzichtig, zo doorzichtig en fragiel, tot het knapte. Wat bleef was een traan.…

Ik dacht alleen aan hem, ik leefde alleen voor hem. En ik had niet door hoe dat mij verwoestte, iedere gedachte aan hem vermoordde mij steeds meer. Totdat er niets meer was om voor te leven.…

Hout wordt gestapeld de vonk wordt gelegd het knisperen gaat over naar knetteren vonken vliegen hoog geur wordt verspreid angst voor vuur het verbranden van wat eens leefde...…

Wat leefde, leefde om doodstil te zijn bij de strijd van het laatste blad voor wie het twijgje wind een storm was en dat, half gestorven en verkleurd, zich wanhopig vastklampte aan moeders schoot, zo nauw verbonden aan de onzichtbare aarde, die, in nevelen gehuld, niet in staat was het sterven van haar laatste kleinkind aan te zien…

Entamoeba gingivalis Histolyte entamoeben Slijmzwam wortelpotigen Aeonen voor neanderthalers Kwamen leefden en weer gingen Vormden primitieve slingen Leefgemeenschap moeder aarde…

In jou gevangen leefde ik jaar na jaar mijn ik was jouw ik mijn leven jouw leven mijn wil jouw wil ik was jij jij was mij gevangen in elkaar losgelaten en alleen in vrijheid…

Zoals je leefde met al je vingers lente sprak je ogen plukten bloemen waarin de zee mij overspoelde, de taal waarmee je zwijgzaam de tijd deelde, vermenigvuldigde.…

Ik wil mijn leven leven ik wil het leven beleven ik wil het niet bezitten ik wil het bij leven lenen en hopelijk leuker en lichter achterlaten dan toen ik leefde! - Deze hartenkreet draag ik op aan Jenna H. uit Zwitserland -…

Kijk terug op Leegte die mijn Leven heet En ontwaar louter Rotspunten en Onmeetbaar diepe Spleten waarin al Dat leefde moeiteloos Verdween En constateer Dat ik nooit Bestaan heb…

Wat is er in de wereld veel ellende: Ik leefde voor de wedstrijd van de week, Maar nu laat SBS mij in de steek En weigert langer voetbal uit te zenden. Ik hang mij strakjes nog het liefste op Als ik geen beeld meer krijg van Telstar-TOP.…

Maar de golven leefden zo snel. --------------------------------- uit: 'Dun land', 1994.…

sterven wil ik in een Franse appelboomgaard verdronken in het licht van de avondzon onder de bloesems als ware ik in een voorhemel sterven ver van de wereld waarin ik leefde bloeide mijn leven vergetend voordat ik ophoud…

het was niet dat het leven dat jij leefde onbelangrijk was integendeel toch namen jouw moordenaars het recht in eigen hand waanden zij zich God door te bepalen dat jij voorgoed je ogen sluiten moest…

Je liefde zal nooit vergeten zijn Je warmte draag ik bij me als een jas We hadden elkaar lief zonder woorden Geen tekst die daarbij nodig was Je leefde je leven zoals alleen jij dat kon Geen ander mens die het bijbenen zou Je leefde op de toppen van je kunnen Het is wie je was, het was jou Ik sterf liever jong en geleefd, was je…

waar de grijze van het noodlot school die iedereen vindt en toch met alles om me heen dat dromend leefde wist ik dat hij me niet zou vinden ik was nooit alleen het noodlot geeft zijn ijskoude hand vraagt of ik mee wil gaan maar alles keek om ik was vertrokken met de stille trom…

Op de dagen achtereen dat ik schreef vergat ik nooit mijn levend verleden in me dat me gevormd had en ik toch een zelfbewustzijn bezat in het heden waarin ik leerde van een ver verleden, waardoor ik niet had vermeden maar verder leefde in een toekomst.…

Ik leefde van dag tot dag, want morgen was vandaag toch niet, totdat ik eens een keer verder zag, zoals iedereen dat altijd al ziet. Dus keek ik verder vooruit, een toekomst ging aan mij voorbij, maar mijn boek is nu al uit, voordat het heeft geleefd in mij...…

even heel even leefde ik weer het leven even heel even leek ik op mezelf die ik ooit was even heel even verliefd op 't gevoel even heel even…

hij was artiest maar mensen maakten hem tot god leefde als idool hun symbool van wensen en verlangens zij lagen aan zijn voeten maar het magisch aureool had voor hem niet zo gehoeven eenzaam was de top een dode op een voetstuk hij ging er langzaam aan kapot…

mijn hemel, wat een vrede nu de bede is verhoord verdrijf ik alle nachten zo diepzwart van gewemel en drink ik op de rede al klinkend op het brein dat weer gedegen is en dreiging heeft gewist verban ik nu de vrouw die leefde in de mist…

Zachte ogen kijken me aan oud en fragiel maar nog steeds teder bijna een moeder was jij daar waar ik leefde Geluiden van weleer dwarrelen neer prompt verloren ooit bevlogen woorden nu slechts bestemd voor dovemansoren En straten lijken kleiner alsof alles terugdeinst voor zoveel verleden mijn ouderlijk huis nu gesloten als een winkel…

Al had hij maar een stuk of zeven broden Het bleek voor duizend man genoeg te zijn, Hij maakte van het water zomaar wijn En één woord en ze leefden weer, de doden. Ook Jezus kon dus als de beste toveren, Maar dat was slechts om zieltjes te veroveren.…

waarom zouden we wat we gedaan hebben om vergeving vragen waarom hebben we gedaan wat we moesten doen we deden wat we konden om niet te weten dat we leefden ------------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1999.…

D'r eega leefde echter wel: hij werd betrapt op overspel. Ze miste steeds d'r echtgenoot en wenste, dat ze beter schoot.…

violen speelden in dat jaar van vlas en warme duinzomen liefde leefde in zoete melk en open handen violen speelden in dit jaar van glas jouw naam galmde Donjajajaaa…. je lachte om niet te sterven…

Het leefde, leeft in mij: vol van genade te zijn. Mijn wil lag vastbesloten: anders wilde ik niet bestaan. Ergens elders liep het hart over van pijn; echter, ik kon vergiffenis schenken. Enkel de ziel van een ander mens te wenken.…

Het leefde in mij. Het leefde voort in gedachte en gevoel, al zo ontzettend lang. Lange tijden passeerden, gleden voort, voorbij. Maar ik bleef zij aan zij: van de mensen, die trokken over de aardbol. De mensen die vochten en hun lot bevechten, telkenmale. Met veel pijn en verdriet. Doch altijd met het hart in de ziel.…

verder ze leefde verder in de vrijheid van haar geest…