Alle inzendingen over extreem

Geen vrolijke gezichten ieder met zijn probleem geen glimlach te ontdekken alles zo heel extreem... Mijn moeder zit daar tussen ze zit nu in't systeem van manke, kreupele mensen en voelt zich daar alleen... Bezwaard ga ik naar binnen weemoedig ook weer heen Hoelang ze nog moet blijven? Dat weet geen mens, geen een...…

Niet tussen mensen, niet alleen Hetzelfde maar toch anders Ongevoelig maar niet van steen Niet het kruis, het hart of anker Zwarte schaap en Populair Extreem en ook behouden Elegant en ordinair Kerngezond en iets verkouden Ik ben niet zwart en ook niet wit Echt was het maar zo simpel Ik ben een Idol maar ik mis een hit Gezakt met vlag…

diep liggende donkere ogen waarmee ze op scherp loeren asymmetrie aan hun oren om liefst alles mee te horen of zelfs nachtelijk gebraak misselijk makend in ballen maken ze niet tot nachtbeest eerder gedraai over hun toeren beperkt afgesteld en in getallen bij extreme gevoeligheden om perfect waar te nemen dwingt tot rust als dagtaak…

Penoza 5: ondanks het geweld het extreme geweld het overweldigende geweld het meest gruwelijke kwaadste geweld zien NCRV EN KRO dat het goed is voor net boven de twaalf omdat seks slechts een geurrandje vormt De publieke NCRV en de KRO de christelijken en de katholieken begeven zich in een Evangelische Onderwereld waar ze de EO zeker…

ik ervaar extreme krachten beredeneer hogere machten in een ongeziene werkelijkheid ons tijdpad is voortschrijdend leven waarin begin en eind ontbreken mythen sagen en legenden tonen ons de wereld die wij slechts uit overlevering kennen in een existentieel verlangen naar het levengevend licht krijgt het spirituele zijn gezicht…

Tegenstrijdig zijn de vrije gedachten Ongeremd progressief tot extreem Verfijnd sereen of grof provocerend Zo schrijft de ware poëet alleen Hij aanvaardt geen vinger oplegging Eist onbeperkt te zijn in woordenkeus Negeert de hem opgelegde normen Vrijheid in schrijven, is zijn leus En mocht men dan al aanstoot nemen Afkeuren zijn onverbloemde…

het was ook nog te donker om licht te worden de laatste tijd wakker was er al helemaal niet meer bij voorzichtig voelen hoe blij kan zijn want plezier en verstrooiing is nog geen koning in deze negorij van ellende we hebben het voelen aankomen wisten dat het weer van slag was vol extremen ook bij planten en dieren met groei…

In het rood een uitgesteld verlangen de ondergaande zon extreem in elke kleur buigt in de laatste bui een boog in purperen schemer wacht de nacht de dag is weer volbracht een volle maan in 't midden van de boog gedacht kleurt zich na 't wijken van de wolken zilver wanneer het spectrum dooft is een belofte neergeschreven het…

koel rollen de golven om hun kuiven vallen voor een heldere zon ooit hebben zij met vliedende vloed in een noordwesterstorm verwoestend toegeslagen toen joegen afvalhout en losgeraakte stukken puin langs het steeds verder afkalvend duin wie nauw luistert hoort berouw in het zacht gefluister over dit extreem geweld hun schoonheid…

Ik wil jou in mijn armen nemen en jou daar zachtjes verdrinken confronterend met extremen van gevoelens die nooit zinken Ik wil jou in de nacht ontvoeren liefhebben tot de maan ons verlaat eerlijke passie op volle toeren alsof de wereld heel even stil staat Ik wil jou koesteren als mens en jou voor altijd stiekem bewaren in mijn hart…

Het schokte de wereld van het vrije woord, Dat op 6 mei 2002 een vertolker van Een extreme mening kon worden vermoord. Hij vertolkte een mening, Die niet door iedereen werd gewaardeerd; Die op 6 mei 2002 met een moordaanslag Werd gehonoreerd.…

allang niet meer Zij voelt een plaatsvervangend schamen Ook haar bezocht een bruusk ontwaken En tot haar door drong tot het besef Wat ik mijn leven lang verhef Daarvan moet ik me los gaan maken Het wezen bovenaan de keten Is helemaal niet zo beschaafd Het is aan geld en macht verslaafd Verloor zichelf en zijn geweten Trok sporen van extreem…

ik dreef op een zee van geschreven woorden de aflandige wind opende een blanco a-vieren strand daarboven de zon vol ludieke ideeën in zomerstand ik lachte om de creativiteit van koud watervrees na deze eb ben ik gaan springvloeden met gouden grepen uit het goede wij stormden buien voorbij in een extreem calamiteiten tij…

ik heb klanken geschreven stukjes textiel ermee in gewreven het laten drogen aan de lucht die in kleur haar dankbaarheid drukt in de wollige melodie van de windregenbogen kleurt het mystieke spel van lichte tonen waarbij het totaal aan frequentie wit is en decibellen stilte benaderen waar in het aardse extremen elkaar naderen…

Doe je zo wreed en extreem het tegendeel, sirene, je wilt blijkbaar mijn ondergang, maar ik heb je nog steeds intens lief en wraak raakt me niet. In mijn diepste duisternis zal ik je wezen diep liefhebben en God vragen je te vergoddelijken.…

Deze wereld stroomt over van oorlogen en haat van mensen die elkaar geen eigen plek gunnen dat is extreem als het om een geloof gaat want het moet gewoon heel anders kunnen Het is toch vreselijk dat men elkaar vermoordt omdat iemand in een andere God gelooft?…

Hoe waarheid draait in menselijk verkeer de ziel die merkt het telkens weer een vreemd verhaal over moraal een man begrijpt zijn geest niet meer maar toekomst werpt een rechte lijn de winterkou vindt niemand fijn klimaat hangt aan een zijden draad en smeltend ijs ten einde raad zorgt voor extremen in het weer de mens die krijgt geen lente…

Zou 'k het toch bijna zijn vergeten, dat met heel veel extreem zweten nog twee kinders een diploma hebben gehaald. 't Was zo warm, da'k verstek liet gaan, mijn / onze gezondheid kon het niet aan mee te kijken bij het kroost!…

Extreme hitte, regen, rampspoed En dood en grond die scheurt en beeft Moeder Natuur siddert en stampvoet Puin, stof, wie heeft het overleefd?…

Ze genieten blijkbaar van shockeren, van minderheden te intimideren, ofwel in uniformen te marcheren. en door hun houding ons te provoceren, Laat de jeugd zich zomaar koeionneren door groepen jongelui in Lonsdale-kleren?…

Ik was van plan om mijn plafond te witten, En daarna: onkruid wieden in de tuin, Van buiten werken word je lekker bruin, Maar dat gaat nu niet door, met al die hitte. Nee, ik blijf rustig zitten, - ‘k ben daar gek! - En leg een natte handdoek in m’n nek.…

ik zag de paniek in je ogen groeien hun bloemen in extreme kleuren bloeien in het korte moment van bestaan jij hebt ze laten gaan zonder plukken omdat hun geuren licht lijken te geven in een duisternis die niet is van dit leven ooit heb jij je vingers gebrand aan deze fictieve macht die jou kracht en richting zou geven zonder…

ik zag je ogen naar mirakels kijken en er zonder enige vrees in blijven handen bezwerend scherend langs extreme winden glijdend in gesprekken met elkaar nog was er nauwelijks iets bovennatuurlijk aan omdat alleen de standaard was gedraaid waar vroeger veelvoud en middelpunt regeerden is tegenwoordig persoonlijke insteek…

bruin van de zomer armen sproetig gekleurd in je gulle lach blonk de eindeloos lange dag we liepen en ontdekten de grote wereld in volle groei net na de lente in een snelle spurt naar bloei alles leek nieuw groter dan voorheen immens imponerend alleen al door de formaties van het eeuwenoude steen wij voelden ons nietig in het extreem…

Zij vragen ons te kiezen tussen de twee extremen van een menselijk bestaan. De ene zijde zal ons veel voorspoed kunnen geven. De andere zijde is de consequentie van een weelde die nimmer oprecht kon bestaan.…

Hoe Frans Timmermans zich moet verdedigen om niet vrijwillig af te zien van zijn extreem riante wachtgeld heeft Nico Noorman fraai opgesomd in zijn snelsonnet van vandaag. _______________________________ Wat wordt het Frans, een slordige twee ton Per jaar, met steun destijds van Atje Kuiken? Zal zij ooit nog aan 't Brussels monster ruiken?…

jij was de goeroe van het weer in ogen stemming en emoties de steken en pijntjes die jij altijd als richtpunt had vielen zonder aandacht van je af als kind kon jij het blauw van de hemel uittekenen wist feilloos de mooiste buiten speel uren kon van kou storm en regen zo de bijna exacte tijdstippen lezen en de gevaren van extremen…

ik zag de wereld in regendruppellicht boven de mist in een mêlee van grijs en donkerbuiig geen open hart of warmbloedig koesterend maar wel weer passend bij mijn nog lang niet verteerde smart waarin ik niet polair of extreem lineair in slijten ben maar wel stukje bij beetje aan het schuren en polijsten van de emoties en gevoelens…

bleek de jagende motor hier in het botsen met tijd overspannen door emoties heeft zij eindelijk de knopen van haar bestaan ontward als bezige bij kende zij geen enkel vrij moment zelfs als de tijd het haar gunde in de stilte van haar lach een uitnodiging tot rust waarbij in fysiek ontspannen ook eindelijk de geest wordt gesust na een extreem…

de stad brandt en bloedt haar mensen zij aan zij staan naar elkaar te kijken op het gerij van talloze sirenes het meest gehoorde woord is moord en schok en rechts, waar de klappen vallen, blijft het extreem stil ze zouden het niet geweten hebben het land staat verbijsterd paf geen woorden daar, verstarring en een hoop ongeloof te koop…