Netgedichten

netgedicht (nr. 81.611):

Regendruppellicht

ik zag
de wereld in
regendruppellicht
boven de mist
in een mêlee van
grijs en donkerbuiig

geen open hart
of warmbloedig
koesterend maar
wel weer passend
bij mijn nog lang
niet verteerde smart

waarin ik niet
polair of extreem
lineair in slijten ben
maar wel stukje bij
beetje aan het
schuren en polijsten

van de emoties
en gevoelens die
vaak ernstige
beschadigingen
hebben opgelopen
in uiterst woelige jaren

want nog koester
ik de mooiste
momenten in hun
zeldzame helderheid
heb ik spijt dat alles
nog steeds mank loopt