Allen even eens zyn
Zij kan niet anders dan beamen
Wat of de wijsgeer zegt dit keer
Zijn mensbeeld klopt allang niet meer
Zij voelt een plaatsvervangend schamen
Ook haar bezocht een bruusk ontwaken
En tot haar door drong tot het besef
Wat ik mijn leven lang verhef
Daarvan moet ik me los gaan maken
Het wezen bovenaan de keten
Is helemaal niet zo beschaafd
Het is aan geld en macht verslaafd
Verloor zichelf en zijn geweten
Trok sporen van extreem geweld
Aan botten op een knekelveld
Valt niet te zien wie slaaf wie heer
... Dat de Filosoof Diogenes geen ongelyk hadt, als hy aan den grooten Alexander, die hem in een knekelhuis vindende vroeg wat hy daar zogt, antwoordde, ik zoek de beenderen van uw Vader en van myn slaaf, maar ik kan ze niet vinden, om dat ze allen even eens zyn ...
Schrijver: Anneke Haasnoot, 27 oktober 2023Geplaatst in de categorie: geweld
Een mooi en helaas nog altijd actueel vers, Anneke. Graag gelezen.