Alle inzendingen over fijn en pijn

majesteitelijk snijden schrijnende tonen door een wankelende ziel een gevoel te groots om te benoemen rakend in fijn en pijn waarmee ik in verbeelding nog even een kan zijn…

Even kijkt hij op lijkt verstoord trilt zijn oog richt zich op nu is hij rustig is hij kalm neemt de pijn af komt hij tot bewustzijn straks is het anders is het fijn zonder pijn dan zal hij er niet meer zijn…

Missen is een woord Dat je niet graag hoort Het verdriet dat je iemand kwijt bent doet pijn Dat is niet fijn De pijn van het missen wat je dierbaar is Dat ben je kwijt, niet voor even maar voor altijd Je hebt het gevoel dat je door de grond zakt Steeds verder ga je van je pijn af Je hebt het gevoel dat je alleen op de wereld staat Maar…

Ik was jouw engeltje dat voelde zo fijn Zoveel pijn omdat dit niet meer zo mag zijn Alleen jij mocht me zo noemen en dit raakte me iedere keer weer diep Zoveel liefde in dat ene woord Zoveel pijn om dit woord niet meer te horen Zal je ooit een ander engeltje vinden of volg je je hart en kom je terug om uiteindelijk samen weg te vliegen…

verlichten het, de pijn maar als ze zijn uitgewerkt dan is het weer niet zo fijn Pijn, pijn, pijn mag het ietsje minder meer genieten dan vanwege minder hinder…

Als ik naakt een duik doe in het Marnix-zwembad te Amsterdam fier, fris en frank warm voorgedoucht ontdaan van stof en stoffelijkheid denk ik aan mijn dood , mijn sterven denk ik, zou het zo gaan, zal ik zo vergaan zo aangenaam, zo warm, zo oerstil, zo behaaglijk zo lief, zo mooi, zo blauw, zo schoon, zo fijn, zonder pijn, verdriet, angst…

En niet alleen ik geloof het graag, maar alle 7 miljard mensen op deze kleine wereld vinden dat fijn. De pijn giert vaak door m’n lijf, soms gebeurt het midden in de nacht. Ik schrik wakker, verstijf, en vraag mezelf af: waarom doet het zo veel met me, altijd onverwacht?…

want je wordt alleen geboren, je sterft ook alleen helemaal alleen, echt helemaal alleen, alleen hoeveel biddende bindende handen je ook vasthouden jij laat ze los, jij alleen, alleen jij om (einde)(lijk) fijn te zijn!…

je geluk doet pijn je woorden vangen me in een ademloos moment ik kan niets zeggen hoef niets te weerleggen de pijn is fijn maar keert me om ineens is alles krom de waarheid scherper rood geluk ontkennen wordt verwennen van de dood ik sluit je in mijn handen warm en koester je je bent zo broos een streling door je haar ogen…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

Pijn snijdt door mijn hart geloof in liefde vervaagt "Fijn hoor, dank je wel" als iemand aan mij vraagt Pijn overheerst in alles totdat de pijn vervaagt "Fijn hoor, dank je wel lief dat je het vraagt" Pijn wat is dat eigenlijk ik heb dat ooit gehad Was dat niet dat ene iets toen ik nog gevoelens had?…

Laat de nacht de nacht zijn Laat de dag de dag zijn Laat mij verlichten uw pijn O laten wij lachen zou dat niet ontzettend fijn zijn…

Soms wordt een mens met de neus op de feiten gedrukt, soms, omdat iets niet helemaal ineens lukt. Soms moet je dingen aan een ander overlaten gewoon omdat je vaak dingen niet zelf meer kunt waarmaken. Dan word je teruggeworpen, niet in de tijd, nee, je wordt terug gesmeten, simpelweg omdat je vragen moet een ander je te helpen. En ik weet niet…

De beek is een velijnen blad, een boek, een open letterschat, een gulden labyrint, waarin de vogels komen lezen, dat de wind beschrijft, de wolk, die overdrijft, zet er de stippen en de titeltekens in. ---------------------------------------- uit: Verzen (1912)…

Een vriend om je heen is fijn.. geen vriend om je heen doet pijn.. het is fijn je geheimen te delen.. om dat gebroken hartje weer te helen..…

Pijn dat is wat ik voel Pijn van diep van binnen Een brandend gevoel Door deze pijn voel ik dat ik leef Blij dat ik deze pijn beleef Een goed gevoel dat het me geeft Door deze pijn weet ik dat ik leef Wat is deze pijn toch fijn Ik ben gek op spierpijn…

Als eenzaamheid een geur zou hebben Dan zou het naar vervuilde lakens ruiken naar lege flessen en oud brood naar angst en leven en naar dood mijn bed is troostrijk onderkomen om tijdelijk de herinnering koesterend te herhalen in zoete pijn waar zilte tranen niet toereikend zijn…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

met irritant bedoel ik dus .... pijn.. Maar ik heb me er dus daarover heen gezet... pijn is fijn zei je altijd.. Dan is het een fijne pijn... en deze pijn..wil ik gewoon voelen. Het gevoel dat ik probeer te onderdrukken komt bij jou tot leven. Als ik bij je ben en als ik aan je denk volgens mij is dat dan ware liefde. ondanks alles.…

Die pijn... Waar komt ie vandaan? Ooit had ik het toch fijn? Nu is er niets dan leegte.…

je honger en mijn handen weten dat je leeft als zij je pijn tot het ultieme fijn verkrachten of zal ik langer op je wachten…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

Liefdesverdriet is als een bijl die het hart doormidden kapt…

Een lege plek Een groot gemis Een fijne herinnering is al Wat er nog is Waar ben je nu Vraag ik me af Ik voel nog de liefde Die jij me gaf Jou te kennen Vond ik zo fijn Je los te laten Dat deed pijn Ik zal je missen In dit leven En zal altijd Om je blijven geven…

de pijn is zoet verlang zo heftig naar snijden en het bloed geef mij het mes dat rust brengt in mijn passie snijd pijn in stukken fijn genieten bloedt vandaag in rode lust ik wil zo graag dat het mes mij kervend kust de pijn is zoet als ik maar heb gebloed…

Als je verliefd bent, Is liefde fijn, Maar als het uit gaat, Komt de pijn. Je hart verdooft, En liefde is het laatste, Waarin je gelooft.…

Het voelt zo goed ongekend nog niet gewend onbekend zo fijn en lekker is het geen droom? Soms doet een lach al pijn gevoel zo klein en is het even niet meer zo fijn Angstig kijk ik om mij heen...…

Een lege plek, een groot gemis, Een fijne herinnering is al wat er nog is. Waar ben je nu, vraag ik me af. Ik voel nog die liefde die jij mij gaf. Jou te kennen vond ik heel fijn, je los te laten dat doet pijn. Ik zal je missen in dit leven, en altijd om je blijven geven.…

Al maanden voel ik me niet fijn als ik alleen ben of als er anderen bij zijn Zelfs in gezelschap voel ik van binnen een pijn besef ik nu, terwijl ik staar over dit plein Zo fijn om niets uit te hoeven te leggen aan de pleintegels, die toch niets zeggen Geluk, verdriet: van alles gaat er door mij heen en het enige antwoord is: steen…

Ook vanavond zal ik je favoriete leproze zijn. Zie mijn handen verdwijnen waar jouw lusten beginnen. Op dat onbarmhartige eiland van je koortsdroom zal ik je vochtige dieren koesteren en strelen. Wat dan gezegd over je achterlanden die gaaf en ongerept om tuchtiging schreeuwen. Je warme ademt zuivert mijn wonden, als balsem, als wierook..…