Alle inzendingen over fluisteren

hoever gaat het gedogen worden ogen gesloten waar mensen creperen van ondragelijke lasten hoe ver gaat gedogen bij zinloze gesprekken van het niet willen zien waar beelden kermen hoe ver gaat gedogen als maskers weg vallen de kern zich openbaart boze stemmen fluisteren het was geen gedogen maar stille gemakzucht van kromme gedachten die de…

Fluisterend zing je mee met David Bowie en net als dat Chinese meisje leg je me genadig het zwijgen op.…

ik zie leven in de bomen hoor het fluisteren in de mist in de sneeuw dansen mijn dromen ik zwaai naar vorst in een winters vergezicht wat heb ik toch met stenen die ik warm in mijn hand geraapt zijn ze verdwenen van waar ze zijn beland ben ik uit rots gehouwen leef ik in dat verband mag men op mij bouwen of heb ik dat in eigen hand…

Haar pennenstreken fluisteren het smachten naar de perfecte wereld in haar ogen. Die door slaapkamergordijnen worden gevangen.…

Neem de geurende lentebloemen uit mijn hand Pluk de blaadjes één voor één en strooi ze voor Mijn voeten neer… Begeleid me met één hand over het bloemenpad En leg mijn lichaam vlijend voor de brandende Openhaard neer… Fluister de meest betoverende beloftes in mijn oor Maar kijk me niet recht aan terwijl je mij probeert Te laten geloven…

Wanneer de slapende sterren mij fluisterend dragen met magisch licht in mijn zacht huilende ogen, dan ben jij het antwoord in mijn verhaal……

Reikend naar de toppen van de bomen, verlang ik naar jou, als mens Ik bewonder een bos van regenbogen, dromend van een ademend woud, waar stilte zingt in elk gerucht en dauwdruppels fluisteren in de morgenlucht. Eén ontwakende, verborgen dag, in mijn hand een heel klein roosje, een wens in een heel klein bloemendoosje.…

Ik stotter nog voor ik spreek, geen fluister rekt mijn gedachten en val machteloos in stilte neer. Toch is er iets dat raakt, de mysterie in haar ogen, de kleur van emotie, lange haren die als een waterval rond haar gezicht draperen. Ik zwijg. Woorden zijn overbodig.…

jawel, ik ben betoverd en woon in mijn kasteel waar ik verlegen naar je kijk omdat je me hebt veroverd je bent geen ridder of een prins het witte paard zag ik niet staan ik hoorde slechts de woorden die je liefdevol en fluisterend door mijn hoofd liet gaan toen ik in alle stilte mijn hoofd nog op je schoot met tranen nat en zilt zo.. van…

Hemel en aarde doe je verstillen, angstige schimmen in doorweekt fluisteren. Jouw ogen zijn strak gericht. Tussen verleden en heden vlucht je weg en blijf je in dat ene woord steken, ‘radeloos’ in verdriet ontwricht.…

langzame voetstappen op bladeren die knisperen zonnestralen die 't bos nog één keer goudgeel willen schilderen zacht fluisterende stemmen die zwijgen spontaan om bij gekerfde namen in oude bomen nog één moment stil te staan schoorvoetend gaan aarzelende passen verder tussen de kalende bomen wervelende gedachten over vroegere…

Ik kijk en zie jou in de verte In de verte maar nooit dichtbij Ik hoor je heel zacht fluisteren Ik blijf luisteren Zo ver weg van mij Ik ruik je Vredig, zacht en zoet Het ruikt zo goed zoals het is Ik voel je Het raakt me Het maakt me dat ik je mis In de verte zal ik je tegenkomen In mijn dromen waar ik voor je vecht Zo…

haar uit witte lakens tijd is hier en gekomen het serene wordt haar ontnomen Hij vlijt haar teder neder vingers beroeren haar zacht trillend onder warme adem liggend vlak gespreid zoals zij op hem wacht De pen dringt zich aan haar op beroeren doet pijn vergeten brengt haar naar andere oorden laat haar gesloten achter gevuld met fluisterende…

Al zou je een keertje vallen toe probeer het maar zonder handen alles beter dan dit zo pijnlijk deze eindeloze fluistering Denk toch niet dat ik je niet hoorde ik schreeuwde tegen elke druppel van je verdriet ik schopte tegen de muur die je optrok rondom je hart hoor je me? ik kom je halen reik mij je hand Open hem…

Ik kijk voor me uit, maar in gedachten ben ik bij jou, kijk diep in je bruine ogen en fluister je lieve woordjes terug. Ik kijk voor me uit, en zie in het verschiet, liefde, passie en geluk.…

het genot dat mijn dagen vult bij het opstaan tot aan mijn kussen zal ze me telkens weten te sussen ik ben haar verslaafde, zij is mijn cult ik bespeel haar met mijn handen voorzichtig strelende vingertippen ze hangt me vurig aan de lippen tot ik haar ademtocht voel branden ik trek haar bedachtzaam naar me toe genietend van haar zachte fluister…

Ik heb een zwarte kaars gekocht die dooft als ik mijn ogen sluit en fluister in het verste duister 'samen thuis en samen uit.' ------------------------- uit: 'Alle goeds', 2001.…

kijkt me wezenloos aan over de rand van zijn afgezakte oude bril met mistige glazen de wijsvinger recht voor de neus alsof hij naar de hemel wees en wilde zeggen, mij nemen ze nog niet te grazen de plek door rook gewolkt omvat zijn denkend bestaan zoveel gezwegen zelfs dichtbij het diepste gestaan ach,zei hij fluisterend…

Als een bruid in de morgen ligt de zee in al haar uitgestrektheid kalm, bijna sereen in volle schoonheid te wachten op haar prooi De golven spelen het spel der verleiding lokkend, fluisterend water haar golvende rondingen, getooid met sneeuwwit schuim wenken je naderbij De wind wakkert aan en de zee die zich haar prooi ziet ontgaan zweept…

de kleuren waren weggemoffeld in een grijze lucht die pas aan de einders lichtjes rafelden zouden de genen nog een keer op hun laatste benen de ronde doen in een surplus van overleven nu alles geven om in lente de winnaar te kunnen zijn van de strijd met elementen en mededingers pijn we kennen fluisterende bloemen het synchrone…

Ik zet mijn denken op een kier, verblijf hier waar jij nu bent, mij de lieve dingen voorzegt omtrent de ademloze stilte: Klinkers zonder naam, ruisende fluistering van oude bomen, verwaaiend in de genadeloze wind. Meer dan dat, is er niet.…

doet en jij er niet bent om de pijn weg te kussen dan huil ik mezelf in slaap Als ik geen tranen meer heb en jij er niet bent om mij nieuwe te geven dan slaap ik niet Als ik niet meer slapen kan en jij er niet bent om mij warm te houden dan blijf ik op je wachten Als de stilte pijn doet en jij er niet bent om lieve woordjes te fluisteren…

ik wou dat ik je kon bellen naar je stem kon luisteren gewoon over mijn dag kon vertellen lieve dingen tegen je kon fluisteren wij samen, jij en ik maakt mij heel alleen soms lijkt het of ik stik kan met mijn gevoel nergens heen wat is het dat mij niet loslaat wat is jouw kracht alsjeblieft, ik moet het weten want jij hebt mij in je macht…

Mijn liefste Jij gaat nu slapen Ver van mij In een fluister schud ik Jouw kussen op Weef er dromen in Kus liefde op de slaaprimpeltjes Van je wangen Trek het dekbed in warmte Over je heen Met mijn armen vol van passie Streel ik de hartstocht Van mijn zijn Mee met alle verlangende dromen Laat ze jou warm houden Tot wij weer samen zijn…

De wolk van heimwee naar het verwaaid geluk van toen vol fluistering en lentegroen wordt cru uiteengespleten door de aanstormende trein van tijd en kwaal en raakt mij veel te vroeg, op de overweg van wens en werkelijkheid.…

De zon scheen zo aanlokkelijk dat ik na mijn bezoek aan de bieb even op mijn tuinstoel neerzeeg het was een regelrechte uitnodiging van moedertje natuur die lente zong in mijn fluistering was het aantrekkingskracht dat ik mijn broekspijpen oprolde en mijn witte benen de kans gaf al een klein beetje te bruinen wie zal het zeggen in jouw…

omdat het pad dat voor haar ligt grauw en donker grillig en eenzaam lijkt haalt ze diep adem draait zich om begint heuvelopwaarts te klauteren haar haren speels lokkend in de wind een andere route volgend in haar oren en op haar netvlies de fluister om juist elk moment van de dag te plukken geen seconde te hoeven missen hoog boven haar…

een warme golf van liefde hartstocht in elke letter op papier de vraag kwam laat me in je armen slapen zo vol vertrouwen blonk de flonker in haar ogen het tedere in haar stem de pen in haar hand volgde haar hartenklop wees mijn haven vroeg ze dat is de zin van mijn leven de wind fluisterde haar zinnen blad voor blad omdat zij die fluister…

die haar hart doet kloppen haar bloed doet stromen ze voelt de horizon in onstuimig verlangen zo lieft ze ook de soulmuziek met tranen in haar ogen kan ze luisteren naar het timbre van diepe stemmen het lokken van klanken haar voeten dansen haar handen vangen de diepte het ritme het leeft in haar de zee de soul in een bruisende fluister…

Ritselen, fluisteren, ademen en hijgen. Ze zitten achter je aan Lopend, rennend, fietsend of met het openbaar vervoer. De angst vliegt je naar de keel Terwijl je je verstopt, machteloos toekijkt. Met je ogen dicht adem je in en uit. Eenmaal uit je trance ontwaak je Je niet realiserende wat er gebeurd is.…