116 resultaten.
onderweg in een sneeuwregen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 Gebald als een vuist
gebelgd getergd doodgeverfd
daar in het landschap…
Rebellie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 156 trots langs het water
een rij geknotte wilgen
de vuisten gebald…
Met gebalde vuist
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 123 weer vlagt het doek
strak in de heersende wind
de echo’s van duizenden kelen
zijn gelukkig verdwenen
stenen beelden
met gebalde vuist
vormen nog het decor
van wat teloor is gegaan
maar aan de grenzen
van het plein speelt venijn
alweer de dubbelrol van
lotgenoot en vriend te zijn
niet confronterend
toch gedwongen en met pijn
weer…
'Breek de stilte' rond partnergeweld...
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 422 Haar schoot is in zichzelf gekeerd,
haar handen gebalde vuisten,
geweld heeft haar tot niets gekneed.
Ontstelt in bloot zijn
gaat haar lichaam sluiten
schaamte wordt haar eindeloze vlucht.
Verward ontdaan van zekerheden
nog slechts verwant met beeld in schaduw...
En nooit meer zal zij zijn....…
Maand
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 53 De boom piekfijn gebald,
het kindje knus gestald
en dan het jaar verknald.
Geef mij augustus maar.…
Zeker weten, denk ik.
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 158 Vannacht
heb ik geen oog
dicht gedaan
en wist ik het zeker,
mijn vuisten gebald.
Nu
ben ik moe,
op van de slaap
en ga ik terug in bed
met mijn twijfels.…
Dialoog
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.905 De glimlach speelt met
tranen
De aanvaarding speelt
tikkertje
met de opstandigheid
De wind sust
troostend
wilde haren
En ik fluister naar
de eindeloosheid
van het onzekere
met gebalde vuisten…
duren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 82 haar gekromde vingers
borduren een woord
steek na steek
voortborduren tot
de naald zich vastzet
in haar gebalde hand
het monotone neuriën stokt
hoe lang zal het duren
voordat iemand je mist?…
Pure angst
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 414 Pure angst
trilt zwaar
in het hart
wurgende houdgreep
bijna stikkend
vuisten gebald
wanhoop in droge ogen
tranen inslikkend
Smeekbede
geluidloos snikkend…
Waardeloos.
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 3.073 Ze kijken me aan
Met vragen in hun ogen
Ik weet niet wat ik moet zeggen
Heb ze allemaal voorgelogen
Ze lopen naar me toe
Met gebalde vuisten
Ik weet niet of ik bang moet zijn
Had ik maar moeten luisteren
Eindelijk gaan ze weg
Verlaten me
Maar ik weet dat ze dachten
Ze is het niet meer waard…
Tip voor de leraar
snelsonnet
4.0 met 2 stemmen 729 De jongelui verstoren wreed zijn lessen
Er wordt gepest, getreiterd en getart
Gejoeld, gejend, gefloten en gesard
De vuist gebald, geslepen zijn de messen
Hier wordt de klas ontzettend rustig van:
In elke hoek een woeste DOBERMANN…
dochter
netgedicht
3.0 met 66 stemmen 9.818 nu je verder droomt
met je knuistjes gebald
voorbij de donkere nacht
langs sterrenlicht
en zwarte gaten
waar alles in verdwijnt
met uitzondering
van die droom van jou
zul jij je daarvan
niets herinneren
een glimlach
van een milliseconde
om mij en alles
in je slaap…
De toekomst
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 214 Te grazen genomen
De toestand is kritiek
Maar helaas blijft het een spiegelspel
Een sociaal pretpark
Te vervangen door zichzelf
Een bezoek aan het kritische geweten
Wie neemt straks de kroon over
Hou toch je muil, gek
Met een gebalde vuist in mainstream…
zwart gat
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 701 een lek in de melkweg
zuigt sprankels en stof
nevels duiken in een kolk
die naar binnen toe versnelt
naar een gebald middelpunt
kleiner dan de zandkorrel
een ineengeplofte ster
verpakt in een schil
houdt alles gevangen
traag verdampt het onzichtbare tot niets…
ver van huis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 247 hij leefde op
voet van oorlog
met de zwarte rafelranden
van zijn kindertijd die
dicht op zijn geïrriteerde
huid bivakkeerden
grillig hinkte hij uit de maat
met de wereld
zilte tranen vonden hem
na de stenen door de ruit
zijn schreeuw en gebalde vuist
zij brachten hem ver van huis…
jouw kwaad
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.299 jouw kwaad in een dik gewaad
met gebalde vuisten
vrat het rillend door het duister
je kon het buitenskamers horen
het stapelde zich op
klaar om geslagen te worden
met jouw lange handen
op haar smoelwerk
in de laatste ontmoeting
heeft zij zijn geest gebroken
en de kans bestaat
dat dit eindelijk voorgoed is…
Ron Jans' dans
snelsonnet
4.0 met 2 stemmen 344 Noch Jans, noch Zwolle had het kunnen dromen:
Zijn spelers hebben Ajax echt verpletterd
Hijzelf: bekwaam, betrokken én geletterd
Het hóógtepunt, het móóiste moest nog komen:
Gebalde vuistjes, beentjes van de vloer
De Dans van Jans was onbeschrijf’lijk stoer…
Verbonden en verbroken
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.144 Op het spoor
Een zwaaiend handje
Heel even maar
En toch zo duidelijk
Even verbonden
Met een moederhand
Ineengestrengelde vingers
Klein en groot
Woest verbroken
Getrokken uit de veiligheid
Heel even maar
En toch zo duidelijk
In de trein
Een zwijgend mondje
Ogen die spreken
Een vuist gebald…
Triest verlangen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 480 Mijn gedicht kent geen gezicht
alleen de contouren zijn nog vaag zichtbaar
een neus, ogen en een mond
het is gewoon niet klaar
het komt er ook niet van
want dan zou ik jou beschrijven
en alleen jij weet dat ik dat niet kan
het zal zo blijven
mijn hart is gesloten
mijn vuist gebald
geen pen kan ik nog houden
geen gedicht kan ik nog schrijven…
Binnen gesloten bomen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.097 De gouden cirkel
glanzend op het witte vel
zijn ongrijpbare waarheid
in wankele letters
Ogen zuigen het landschap
rond gesloten bomen
wringende handen
kneden gebalde vuisten
Staal op staal
rolt de afstand op
duistert leven
in opstropende vlakken…
Geboorte
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 471 Het maagdelijk stof ons aller begin
Verzamelde rest van miljarden sterren
Geperst gebald tot blauwe planeet
Gaf en geeft het leven van verre
En gedreven willen wij geloven
Altijd zoekend iets van daar boven
Wat zich nimmer aan ons ontbloot
Ontgaat ons 's nachts de moederschoot…
uitgeteld
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 575 ik tel verder steeds maar verder
alsof er nooit een eind aan komt
of ik niet reeds ben afgestompt
ik tel verder steeds maar verder
hoewel er niets te tellen valt
niet meer op mijn vingers
alleen vuisten nog gebald
ik tel verder steeds maar verder
alsof er nooit een eind aan komt…
Je entree was keizerlijk
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 852 ik zag je
in je glazen huis
gesondeerd aan alle kanten
jouw komst
hield alle deuren dicht
je entree was keizerlijk
niet vederlicht
de vuistjes al gebald
oogjes in gepeins verzonken
maar morgen is dat klaar
en vrij van tijd en zorgen
dan ga je naar je echte thuis…
pueblos blancos
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 820 wit van trots te paard
of hangend aan de rots
blaak je van pracht
spierwit van gebalde kracht
ik heb je weergaloos
in steegjes en op pleintjes
openhartig en oprecht
ontdekt
je oude kern
ijzersterk gesmeed
keihard geplaveid
krijtwit gekneed
op een pleintje
tasten mijn handen verliefd
naar de milde stilte
van de wind.…
Verharding.
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 2.186 Je loopt weer rond te stampen
je vuisten gebald
en wij kruipen
in onze schulp.
Onze harten bonzen
door jou en om jou
en steeds minder
voor jou.…
maar nu de taal
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.468 Maar nu de taal
waarmee de mens het doen
moet ik het maken
het lichaam dat in zonlicht
de kracht krijgt van honger
en in de gebalde vuist van oorlog
en liefde
zichzelf afkluift
zingend
de taal het gratis theater
van de ontkenning, levend
en buiten de dodende
stromende tijd
die de ogen vertroebelt
het kijken schoonspoelt.
---…
Oud strijdlied
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 913 Ik weet de tijd van protesteren
voor een vrije zaterdag
Ik zag het bloed van hooge heeren
op mijn rooie vara vlag
Ik had makkers en kornuiten
met een vierkante kaaklijn
Vuisten gebald naar de hemel
dat we socialisten zijn
Nu vliegen wij naar Turkije
niets dan liggen in de zon
's avonds sluiten wij de rijen
gewapend met consumptiebon…
Eenzaam en alleen....
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 722 Mijn vuisten eens gebald
hangen nu slap en terneergeslagen
klaar voor
nieuwe,
zo gevreesde,
eenzame,
verlaten,
dagen...
Want een weg terug
zie ik niet meer.....…
laten liggen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 75 ze hadden zoveel
plaats om te zwerven
waar ze maar wilden
maar ze stapten niet
uit hun verlatenheid
noch uit hun woorden
ze hadden zoveel
armen om de stilte
van de zee te vangen
maar ze hielden
de handen met gebalde
vuisten op de rug
ze hadden zoveel
laten liggen tot ze elkaar
niet meer konden zien
ze hadden alles
laten…
PETRUS
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 227 Met gebalde vuisten
Beukt ze de hemelpoort
Zakt ineen
Hopeloos hulpeloos
Wat kan ik anders dan
Met de deur op een kier
Mijn zware sleutel
Laten neerkomen
Op haar glazen stolp
Opdat die barst en ook
Zij aan diggelen richting
Kleefstof kruipen kan
Zij is bepaald geen steenrots
Zoals ik, hooguit een uit een
Rozenkrans gevallen…