Alle inzendingen over gebogen

in gebogen kracht weerspiegelt witte onschuld gedragen leven ieder individu is als een granieten vleugel…

hij stond al eens te loeren loeren zo nu en dan van 'n afstand te beroeren dat allemaal volgens plan zijn hoofd schuin gebogen gebogen kijkt hij naar opzij iet wat ingetogen zijn ogen gericht op mij dan is het tijden rustig rustig met dingen van alledag is de stemming zeer uitbundig tot ik weer een schim van hem zag nooit compleet…

Blijf bij me als de avond valt met de pijn en de koude nacht tot na de dromen die weer komen Over de wind die de bloemen striemt tot ze hun kopjes maar laten hangen sommigen voor altijd geknakt anderen slechts tijdelijk gebogen Over de vlinders met gekrulde tong die begerig naar nectar zoeken in gebogen of geknakte bloemen vermoeid…

Omgeven door grijze wolken groene en violette tinten ontstijgend uit de horizon liggen stille minuten gebogen aan de horizon…

Ietwat gebogen leunend naar voren heeft de mens, in wezen puur, indertijd vilein wat gezicht verloren. De naakte waarheid is koud.…

Als een verwelkte roos die dood bloeit het hoofd treurig op gebogen steel, vind ik nergens vocht om mij te sterken… laat mij maar drogen.…

ik zie haar gaan schielijk gebogen let niet op mij vergeef me dat ik uw moment verstoor ze kijkt vlug weg en in ons ogenblik vul ik haar ruimte…

De groene jongens zitten gebogen over een studie van biologen. Koeien zetten gras om in broeikasgas maar met maïs daalt 't scheetvermogen.…

stoere mannen strakke kontjes gebogen ruggen reppende pedalen Tour de France geen tour d’amour wel voor liefhebbers…

Gebogen en klaar met voeten in het startblok spieren gespannen ogen gericht op 't einde oren gespitst op 't startschot!…

Ik heb niets meer om handen hoofd gebogen, handen op m'n rug zo loop ik naar mijn einde bewogen kijk ik op 't begin terug!…

daar staat hij gebogen bij het monument waar bomen blijven ruisen in de wind vogels nooit in stilte fluiten bloedt in zijn hart het oorlogskind…

daar staat hij gebogen bij het monument waar bomen blijven ruisen in de wind vogels nooit in stilte fluiten bloedt in zijn hart het oorlogskind…

Daar staat hij, gebogen bij het monument waar bomen blijven ruisen in de wind vogels nooit in stilte fluiten bloedt in zijn hart het oorlogskind.…

Tot dan, de herinnering eenvoudig en dichtbij 'n kleine mens van God op 'n akker in 'n zachte najaarszon gebogen bijna biddend.…

Het snelstromende water van de Witte Nete bekijken gebogen over de reling van Schaapsgoorbrug, baliekluiven? De dichtbegroeide oevers van de Witte Nete afspeuren, gebogen over de reling van Schaapsgoorbrug, geduldig wachten. Zie ik een ijsvogel onbeweeglijk op een tak? Of reeds zijn plotse duik het water in?…

je stroomde net als de rivier nu ben je net als een met de nek naar de grond toe gebogen koe, herkauw- end enkel een paar mooie herin- neringen.…

Ik was het verloren Zonder dat ik er Erg in had - Pas toen ik zag Dat de treurwilg Zich ongevraagd Over mij heen Gebogen had Merkte ik dat Een ongewild verlies Had geleden van Iets dat ik al die Tijd onbewust Met mij mee Gedragen had…

warmte warmde sprak je lijf tot mij en kwam je weer tot leven ineengestrengeld stonden wij jij niet meer gebogen ik keek in je verstilde ogen en vroeg je met me mee te gaan…

oude ogen jong gezicht rug gebogen door ’t gewicht van zwaar geschut oude wonden jong verdriet ongeschonden blijft hij niet in zijn schuttersput…

komkommer en kwel tijden van niets slechts denken is iets dat troebelt me wel komkommer en kwel gebogen en gebukt onder het lijden dat mislukt rest nog slechts het verlaten van mijn vel…

gebogen zijn je oude takken als verwrongen staal neigen ze naar de grond je versteende stam schiet prille bladeren voor een nieuw seizoen je meester preekt geduld…

Achter pijn, zuid west en droom gebogen is er een eenling in een boom gekropen hij knijpt de wind zijn ogen open met droeve pijlen in de ziel geschoten.…

Zij staat over de kom gebogen, beslag tot aan haar ellebogen. De onheilstijding die hij brengt wordt opgevangen door haar rug. Als zij zich los wil maken trekt het brood in wording haar weer terug. -------------------------- uit 'Kindsbeen' (1944)…

Meer dan gebogen, geknakt. Geknakt door teleurstellingen, de vele pijn. Een zwaar gewicht dragend. Net niet gebroken en weer doorgaan, doorgaan tot het ooit breken zal.…

tranen springen rode kringen om de ogen voorover gebogen lopend, hopend op een wonder hoor je de donder zie je de schicht die het donker om je heen weer verlicht…

zij kust de zon met geloken ogen voelt stralen van nabij geluk het is alsof liefde voor even, teder, over haar frêle ontvankelijkheid is gebogen * (L'Encyclopédie vivant (5))…

, tot de grond gebogen, mijn moeder zoals jij en ik en de kunst van houden van én los laten van.…

staat voor sacherijnige gezichten beslagen ramen krom gebogen paraplu's natte vloeren ruitenwissers die overuren draaien nat gespetterde fietsers van wie het haar uit model is gewaaid…

Kunnen tedere, troostende woorden aan de oppervlakte komen via gebogen schouders en lange tenen? Of voorgoed in het verleden verdwenen?…