Alle inzendingen over gedachten

Daar ligt hij dan te slapen, zo rustig in zijn bed. Hij droomt dat hij loopt. Alles is wit, waar kan hij heen? Hij gaat zitten, nadenken over zijn verleden. Wat had hij allemaal niet misdaan? Zijn familie bedrogen, voorgelogen. Het liefst zou hij weer wakker worden, en alles weer goedmaken. Dat is nu te laat, hij wordt nooit meer wakker…

MIJN WENS IS ER EERDER…

in de donkere krochten van mijn gedachten man man wat lul ik weer slap 't is alsof je het zou verwachten maar het komt toch als een donderklap Ergens in de donkere krochten van mijn gedachten de waarheid diep verscholen ligt de oorzaak van al mijn maagklachten rust.... wordt aanbevolen…

Gedachten Dat ik niet de eerste ben Maar ook niet de laatste Die onbehouwen en ongezouten Vrank en vrij zijn mening meedeelt. Ik wacht op het Onwaarschijnlijke van levende Mensen Zomaar op zoek naar Het levenselixir Naar de metamorfose Van het immer jong zijn.…

Bij het lijk van de Eerwaarde, Geleerde Here, Adriaan Wolff Predikant in de Beemster Is dit mijn waarde Wolff, zo minzaam in zijn spreken! Zo keurig in zijn smaak! zo goed – zo groot van ziel! Zo wakker op zijn post, zo treffend in zijn preken! Die nooit, uit vrome drift, in lage straattaal viel, Noch ’t heilig bedenhuis ontheiligde door twisten…

Verlos mij van gedachten Die ik eigenlijk niet wil Verlos mijn hart van krachten Laat mij zien mijn ziel Leven als een robot Staal en hard, zo koud Maakt mijn zijn verrot Word ik té vroeg oud Laat me voelen in genade Oh, verwek toch mijn natuur Ik zal leven met de schade Tot mijn laatste zucht en uur…

Ik liep op het strand met mijn blote voeten door het zand. Dat nog warm was door de zon van uren geleden, toen de dag begon. En zag de schelpen liggen die me deden denken aan vroeger toen ik nog was, een kind. De schelpen bewonderend, als een kostbaar bezit. Niet willen kwijtraken, maar voor altijd bewaren! Toen ik nog dacht, als een kind…

Ik holde achter mijn gedachten aan steeds verder raakte ik achter mijn krachten begaven het moedeloos lag ik langs de weg nu onttrokken ze zich aan mijn waarneming met mijn laatste krachten stond ik op en begon te rennen als een echte marathonspecialist de kronkeling in de weg gaf niet veel hoop maar ik zag iets liggen ik stopte en raapte…

De rozengeur in de maan Blijft voor altijd in je ogen bestaan Er is een herinnering Die doet veel pijn het gevoel dat zomaar wegging maar het moest zo zijn Ik was niet blij met het pad dat jij koos Maar als ik jou in mijn gedachten zie zie ik een roos…

Merel heeft pijn in haar gedachten, zij is moe van alles wat ze zeggen tegen haar. Niet naar school nu want daar wachten, gemene monden die vals lachten. want er is weer een nieuwe grap te verwachten.…

het gevoel is de wens van me gedachten zo als de jouwe geef me jouw gedachten en laat onze vriendschap tot iets mooi's uit groeien…

Als ik aan jou denk denk ik terug aan de tijd van toen hoe gelukkig wij samen waren de tijd dat we aan onze toekomst dachten de tijd waarin we plannen maakten we konden toen niet verwachten dat het plotseling voorbij zou zijn het is alweer heel wat jaren geleden dat jij bent overleden soms lijkt het of de tijd heeft stil gestaan dan komen…

Met de wind in de rug Turende richting zee Hangend over de brug Neem ik al mijn gedachten mee Vol emotie, maar zonder een traan Mijn handen in mijn haar Langer kan ik niet blijven staan Het is klaar Vol pijn en verdriet Verlaat ik de laan Nog even neurie ik het lied Dan laat ik mijn gedachten gaan…

Ik zoek ik in jouw ogen want de tijd die slijt Naar de kern van je ziel in het leven dat jij leidt Ik wil je doorgronden jouw hart weer horen Je gedachten ontrafelen als nimmer te voren… Ik wil jou gelukkig zien je hand gevouwen in de mijne Dat je gaat waarvoor je staat en niet langzaam weg zal kwijnen…

Als mijn gedachten stuivers waren, Dan had ik vast veel geld. Maar ja, wie wil ze horen... 't Staat nergens nog vermeld. Als mijn gedachten stuivers waren, En ieder wou ze horen... Dán kon ik zilver sparen En blies hóóg van de toren. Wat dwaas, om zo te denken, Want rijkdom laat me koud. Want door maar stil te zwijgen...…

Je gedachten laten gaan en ik word niet moe. Wat gaan we doen De hond kijkt me aan. Ach ja, laten we maar naar huis terug gaan.…

Mijn gedachten laten zich niet vangen hoe ouder ik word hoe meer het er zijn, er zijn veel vragen er is veel verlangen gedachten soms lieflijk, soms vol pijn. Vele vragen uit een heel ver verleden het leven wordt dag na dag ingevuld, vaak vind ik de antwoorden in't heden het leven vraagt een leven lang geduld.…

Mijn gedachten laten zich niet vangen hoe ouder ik word hoe meer het er zijn, er zijn veel vragen er is veel verlangen gedachten soms lieflijk, soms vol pijn. Vele vragen uit een heel ver verleden het leven wordt dag na dag ingevuld, vaak vind ik de antwoorden in 't heden het leven vraagt een leven lang geduld.…

Waar gedachten zweven als spinrag in de wind in het spoor van een vogel op weg naar de horizon. Waar alles achter wordt gelaten wat eens is geweest toen er tranen stroomden is er nog steeds het leven dat oude wonden zal genezen.…

In gedachten. Een vlaag, Een herinnering Dwarrelend Af en toe strijkt ze neer Door de tijd verzacht. Maar vergeten nooit meer....…

Weinig wijsheid houdt stand Wanneer zij gaan dwalen Warend in witte sterrenglorie Zwevend over spitse toppen Als sneeuwtoefjes dwarrelen zij neer Zwierend en welig Gaan waar zij willen Zinderend van zaligheid…

Een plek die mooi is vol van gedachten en herinneringen. Een plek van vroeger en nu. Een plek die ieder heeft. Het kan overal zijn. En al zijn we er niet op de juiste tijd: Verbonden zijn kent geen tijd.…

er was een brug waarop ik stond te kijken naar het water strak keek het mij aan in een grauwe luchtspiegeling daagde het mij uit in beweging van denken een sprankelend schouwspel omspoeld door gedachten verborgen in ogenblikken en gevuld met liefde…

men gelooft ’t niet maar ’t is waar maar mijn woorden blijven gedachten men zal nog op mijn doorbraak moeten wachten.…

Ik had gedacht dat ik je kon vergeten, en in de zachte nacht alleen kon slapen, maar in mijn onschuld heb ik niet geweten dat ik bij elke windvlaag zou ontwaken: Dat ik de lichte trilling van je hand weer langs mijn sluimerende hals zou voelen - Ik dacht dat het vuur dat in me brandde als de witte sterrenbaan zou zijn afgekoeld.…

Als gedachten in gedichten worden gegoten laten we elkaar voelen wat er in het hart ligt besloten…

In de koele ochtendbries Verwaaien mijn gedachten. Steeds als er een gedachte is, Glipt hij door mijn vingers weg. In stilte zoek ik om me heen. De koele ochtend bries verkoelt mijn geest. Dromerig staar ik voor me uit. En losse flarden van mijn denken Dansen in het rond, ongrijpbaar stil. Lachend kijk ik naar hun dansen.…

spoken in het rond Als zijn het relikwieën Mijn gedachten gaan vrijuit Voorbij de horizon Mijmerend met jou alleen, als het even kon!…

Ze tollen rond zonder zin en voegen niets toe aan al het bestaande. Toch maken ze veel lawaai terwijl ze de rust verjagen en nergens landen. Als muggen in een zomernacht blijven ze kwellen en maken ze kabaal. Wie kan hen stoppen? Wie weet raad? Hebben ze ook al bloed geroken? Laat me proberen stil te zijn, enkel te kijken, te horen, te…

Het is maar een gedachte maar hij keert steeds weer terug het is je lachend gezicht waarvoor ik zwaar ben gezwicht jij bent nu mijn woord, mijn mooiste gedicht.…