Alle inzendingen over gedicht in elf

Geboren in mijn hart, gewogen door mijn brein worden woorden die ik spreek geschreven met mijn hand tezamen tot één geheel uit het diepste van mijn ziel gevoegd tot een gedicht.…

ik ben de dichter die in sobere taal zijn gevoel tracht weer te geven zuinig op mijn zinnen geef ik gehoor aan spaarzaamheid uit het alfabet kies ik na wikken en wegen met zorg de letters die werkelijk iets te zeggen hebben…

Ik zal daar staan met gebroken glazen gebarsten vazen glas kapot gesprongen Ik zal daar staan onder wervelwinden, orkanen, onweer en donderwolken boven mij ... zoals ik daar altijd stond. Ik sta daar in het midden van de samenleving tussen en met ieder voor God en met Gabriël, zoals ik altijd zal geloven Ja, ik zal daar staan boven…

Als een tijger in het struikgewas zit ik verscholen in woorden en loer naar de kudde metaforen, stampend voorbij rennend. Het is de zweetgeur van hun inspi ratie wat prikkelt. Begluur, bespied, besluip, de beste wordt besprongen, gesleept naar holle woorden, een letterspoor achterlatend.…

in sepia zwart/wit of full colour het maakt eigenlijk helemaal niet zoveel uit het is maar wat je er in ziet en wat het met je doet het kan zomaar zijn dat een foto bij de één iets los maakt terwijl een ander er nonchalant in looppas aan voorbij kan gaan... zo blijkt telkens weer dat inspiratie werkelijk een wonderlijk gegeven…

Woorden verraden onnodig. De woorden hadden, hebben nooit 'zin' gehad... zij schoten ernstig tekort: emotie voor leugen der eerlijkheid. Emotie in het opperen van listig verraad van intern verwarde geesten. Het komt echter door schijn der scheiding van privé en werk, in onze 'samen'leving. Het was de tweestrijd van elk mens: in vertrouwen…

nu de lucht geklaard is wil ik de aarde loslaten misschien ben ik morgen al voorbij de zon geef je me nog een kus voor ik aan gewicht verlies of wil je nog even praten over de allermooiste dag die in een nacht begon alsof het een vlinder was en wij de vleugels…

hoe wit moet het zijn om ons te behagen en hoe warm de stal waar men onderdak biedt? in glans van het kaarslicht de kunst van verdragen krijgt tijd van geluk nog twee dagen krediet... weemoed schikt aan aan de tafel van weldaad die rijk is gedekt met bestek van begeer doch alles wat blinkt verdoezelt voor even het alledaagse zeer…

de bergen klein en kortstondig, aan onze voeten dat tastbare uur van de aarde, dat mag maar woorden als wereld als tijd voor onze vluchtig plek van de waarheid schrijven zich weg, schrijven ons weg Voor Paula en Gerrit Kouwenaar ------------------------------------------------------------- uit: 'Tot het ons loslaat' - in Verzamelde Gedichten…

De trotse dag loopt op z’n laatste halmen en begraaft de aardse vuilnis achter zich, laaft zich aan de tragiek van de nacht, breekt in duizend splinters en gemalen tot stof in de transcendente ziel van een gedicht.…

Mijn leven is als een gedicht met de muziek van het leven: Van comfortabel en ongemakkelijkheid; Van van samen zijn en gescheidenheid; Van vervulde verlangens en frustraties. Ja, en een leven met de muziek van stilte in mijn hart.…

is een tramper zonder moederhaven hij west in het oosten hij noord in het zuiden een jong dichter zoekt zichzelf in de spiegel hij noemt de poolster het noordelijke zuiderkruis een jong dichter is een lege schildersezel die slechts de pijnletters vond van het tweede alfabet ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten…

Van verre zweefde een stil gedicht ‘t fluisterde losse dromerige zinnen Over lange schaduwen van het licht van de dag die nooit zou beginnen Door stille straten gleed het geluid van zo goed als ontzielde woorden Door een gedeeltelijk gebroken ruit waarachter de mensen ze hoorden Mensen blikten in gedoofde vuren van twee ogen die gebroken…

--------------------------------------- uit: 'Gedichten voor de zomer', 2003.…

Een gevoelloos gedicht Heeft geen bericht Ook geen hart Die gevoelens opstart Het mist zijn kracht Die de emoties verzacht.…

Misschien klinkt dit wat ongerijmd, Wellicht een beetje ongericht, Maar voor mij is één ding zeker, Je bent door mij zojuist gedicht!…

LIEF GEDICHT nog voor ze gelegd worden kan ik je kwijt aan de straatstenen op de onderkant kalk ik je en laat ik je aan de stratenmakers om ontdekt te worden ieder woord afzonderlijk als een puzzel waarvan geen stuk mag ontbreken willen ze je met voeten treden zodra je met de neus omhoog uit laatste respect in de juiste volgorde…

hangend aan december als het fragiele bewijs van vergankelijkheid bevriezen we de tijd steken een kaars aan en veinzen voor een moment de knusheid van weleer…

bloemetjes en bijtjes raken nooit uitgekauwd hartendief, ik heb je lief is ook een geheid gedoe voorbij het zoete zijn nog vele lagen die wachten op ongerustheid van een dichter vreemd genoeg niet populair smartlappen zijn populair doodbloedend geweten snakt naar wat aandacht…

(bewust gestolen zinnen uit bekende gedichten als een fraaie collage) alles is veel voor wie niet veel verwacht veel liefde ging verloren in de wind en wat de wind wil zullen wij nooit weten het zal lang duren maar de tijd zal komen die tevergeefs om zachte woorden smeekt een taal waarvoor geen teken is in dit heelal verstond ik…

Ik werd opmerkzaam gemaakt zo velen had dit gedicht geraakt het had een heel diepe betekenis sommigen deelden de droefenis ze waren diep getroffen en geschokt het heeft zelfs discussies uitgelokt hoe kan men zover komen in het leven dat men zijn leven voor een ander gaat geven opofferingsgezindheid in pure vorm lijkt op een boot in hevige…

dit, mijn lief dit dat immer terugkeert het kriebeltje op mijn wang omdat je in de ochtend geen woorden hebt, de lakens warm met nog een lichte verlegenheid en wij die zo mooi elkaar wensen, armen en benen in lepeltjes en badjas het tikken van uren en eitjes de klok die zich verliest met vingers om jou te zien het onzichtbare, lang…

we balanceren in gedachten zonder net het koord trilt lichte ritmes de einden zingen rond zetten gedichten als gezichten op het net zonder mond facetten ogen virtueel net echt kussen woorden warmen zinnen als in bed belijden liefde die zijn werkelijkheid heeft afgelegd ik ontmoet je in je geest het ijle spinrag van contacten niemand…

Het ultieme gedicht, zal nooit worden geschreven. Dat finale vers, bereikt nooit ons wit papier. Wat ware liefde is, kan geen dichter ons vertellen. Wat liefde niet is, weet iedereen.…

Op de prachtige bijna gezellige Oosterbegraafplaats ligt een grafsteen te wachten op het moment dat mijn graf wordt gedolven nooit zo bij stilgestaan maar nu komen de zwarte gedachten op als golven van een onrustige zee ze zullen wel weer verdwijnen ik zal vooreerst niet wegkwijnen ik hecht nog te veel aan het leven nee, het wordt tijd…

Mijn lief gedicht laat mij nu dan hopen op een stille plek achter de horizon waar ik mijn pen in goud kan dopen.…

Ik maak een gedicht voor jou kleine man, die aanspoelde op het strand, daar dan. Ik maak een gedicht voor je broertje kleine man, omdat die samen met jou om het leven kwam.…

mijn armen rust floreert mijn hart van tederheid Dan voel ik je liefde zo bewust als een verrukkelijke zekerheid Als jij dan heerlijk naast mij zit wil ik jou ook graag verwennen Ook al wordt je haar al wat wit blijf ik graag je lijfje verkennen Als je dan heerlijk naast mij ligt dan weet ik één dingetje meteen Je bent schoner dan een gedicht…

je moet een gedicht lezen of schrijven opstaan en lezen of schrijven weet je dat het gedicht onbarmhartig is juist in het poetische schuilt de vernietigingskracht van de natuur en van de cultuur de krokodil springt ver uit het water om een muisje te vangen om het huis van bewaring scharrelen vluchtelingen ze weten niet wie…

*********** ************************* het is heel belangrijk dat de klinkers om en om liggen met je mede klinkers **************************** ***********…