GEDICHT VAN VERRE
Van verre zweefde een stil gedicht
‘t fluisterde losse dromerige zinnen
Over lange schaduwen van het licht
van de dag die nooit zou beginnen
Door stille straten gleed het geluid
van zo goed als ontzielde woorden
Door een gedeeltelijk gebroken ruit
waarachter de mensen ze hoorden
Mensen blikten in gedoofde vuren
van twee ogen die gebroken keken
Naar een nacht, die lang zou duren
nu haar leven zojuist was geweken
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 18 april 2014
Geplaatst in de categorie: overlijden