Alle inzendingen over gedroomd leven

Op akkoorden die spelen neurie ik mijn eigen liedje over liefde en het verdriet en de wakken in het ijs. Over de lucht die op kan klaren waar de regen nooit verdwijnt en achter de wolken schijnt altijd weer die zon. De maan schijnt in de nacht en zo lijkt alles nog gewoon maar niets zal zijn wat het lijkt het refrein is het bewijs…

Het was zo ergens een dag in mei dat ik slenterde langs de muur weliswaar op de stoep maar zonder er aan te denken dat de weg vlak langs mij ging. Voor de tijd van het jaar was het kil en somber het leek meer herfst dan lente en ik droeg dan ook wat warms omdat de kilte mij al had gevangen. Toen werd mijn aandacht plots getrokken door…

in de duinen liggen ook veel van haar voetstappen kroeluurtjes ongezien in het mulle zand onbespied en erg bemind rode blossen op licht gebruinde wangen geliefden, in hun hart nog immer kund schelpen zoeken langs het strand de branding van de hartstocht in de ogen mijmeringen over groter en ouder groeien los van elkaar omdat het leven…

alleen jouw woorden heb ik meegenomen jou ben ik in ‘ gewoel van leven verloren ze helpen mij het pad van gemis te doorlopen waar herinneringen blijven stromen wetende verder dan ooit kom ik je weer tegen zullen wij samen rust beleven…

hij omknelt elk leven en snelt er onafgebroken gesloten eindwaards mee waar stilte het van de tijd overneemt…

Natuurlijke schakering van warme kleuren Betoverend mooi zo aan het eind De schoonheid van loof als laatstgebeuren Een mooie mantel die verdwijnt Hun plicht gedaan, het doel bereikt De boom leeft voort en zij vervagen Als gevallen blad de grond verrijkt Gaan takken straks weer knoppen dragen Nog even niet Nog even stralen Laten zien waar je…

het enige wat mij scheidt van de val naar beneden is de val naar boven die ik maak in de andere schaal zonder verdieping en frase en zonder verheffing te zijn de dingen zijn het onderdanig zijn moe hebben ons met hun dood ingenomen wij hebben zelf de dingen toegerust zodat ze nu niet meer aan ons toebehoren maar aan zichzelf. En wij aan de…

Mijn woorden zijn voor jou de lezer die mij lezen wil ik heb wat woorden nodig om te weten wat ik weten wil. Jouw vrouwelijk ogen dansen om de letters van mijn schrijven heen ik geef je prijs wat ik voel als is dat niet altijd mijn eigen hart. Nu ik besef dat dit gedeelde smart is wil ik wel weten wat je denkt waar de waarheid…

gulzig beet je in het leven je appetijt zo groot en toen alles op was dronk je jezelf een oceaan om in te verdrinken en de uitgestoken handen werden vingers van verwijt wezen naar schuld en boete maar wisten geen woorden je had al zoveel duivels te bevechten…

Alles is bijzonder En niets is doodgewoon Het leven is een wonder Want alles loop synchroon Het leven is niet Alleen ademen Leven is veel meer Leven is niet doodgewoon Ervaar het iedere keer weer…

de architect had geen liefde getekend had dus ook niet berekend dat er wolken zullen komen op zolder wolken als gewichten grijs grauwe waterketels wie tilt ons om te wegen wie voert ons door het blauw wie waakt er voor het ogenblik als ons afgestorven ik beurtelings hatend en zich verzoenend steeds wakend en in dromen nooit meer voorbij…

ze voelt het aan hij net zo belangrijk als zij zij net zo onbelangrijk als hij hij rookt zij eet hij drinkt zij droomt whisky chocola javaanse jongens het laatste voor beiden hij pakjes vol met vloei zij die ene droom met zijn donker bruine ogen noem het liefde noem het lust lekkere trek of bekoring hij steekt ze op javaanse…

In een dal van duisternis ploeter ik mijn bewustzijn voort ik zucht en ploeg verder pijn behoeft geen woorden aanraking verstikt mijn gevoelens en klap dicht door te veel liefde die ik nooit eerder kreeg als je niet kunt kijken voorbij jezelf en ik de woorden zwijg die ik had moeten zeggen _toen de duisternis mijn ziel binnen…

het ijs smolt niet voor het vuur van mijn verdriet dus voetje voor voetje, breekbaar als glas laat ik achter mij, wat vroeger was mijn verdriet en pijn slechts een vage rimpeling in het troebele water van de zee waarin ik vroeger zwom maar niet verdronk... mijn oude ik kijkt naar mij aan de andere kant van de spiegel ik ben vrij... maar…

Om je diep tussen een voegnaad te wringen onbereikbaar voor ontelbare omstandigheden muren bladderen en zitten vol met oneffenheden in gangen diep en droef vol van verlangen druipt een druppel verf naar beneden de zwaartekracht en je leven…

Aangetrokken tot het onbekende tuimel ik door 'n prachtige stroming meegezogen, op de melodie van de wind brengt deze mij over hoge bergen en diepe dalen stuurloos aanschouw ik de schoonheid terwijl ik ronddool, reisdoel onbekend sta plots oog in oog met iets wat eindbestemming heet, voelbaar is het gelaten word ik me bewust van waar het…

parende kikkers dril drijft op lentewater nieuw leven zindert…

Donkere dagen vervliegen voelde mij volkomen verlaten het is de kilte die langzaam verdwijnt jouw glimlach breekt door alle wolken het grauwe wordt stilletjes opgelicht ik denk aan je ogen ze zijn door vreugde bevangen zie de wind mijn stilte sussen liefde doet de pijn verdringen zit onder een roze wolk bedolven -een nieuwe…

Mocht het einde nabij zijn en wacht mij een plotse dood laat je mij dan herboren worden in het morgenrood, laat je mij dan wederkeren langs de regenboog om te baden in het lentegroen, te juichen in het zonnelicht? Please God, het is wellicht een dwaze vraag, maar God..., ik leef zo graag!…

ik wandel zo graag met de vredige waan dat de nacht zich gedraagt als een goede vrind maar in de oude sporen van mijn voortbestaan drijven dromen weg met een noordwestenwind nu brengt u terecht zonder enige schroom ter sprake waarom juist in die waairichting idealen verdwijnen vaak gepaard gaande met regen en ander hemelbraken…

mijn liefde huisvest in jouw landschap je hoort mijn stem ik noem je naam er is een hand die streelt als vriend wil ik geluk met je delen hunkerend in het licht van leven…

ik verslaap me 1000 keer Er is geen toeval in dit leven Alles kent zijn weg En mocht je hiervan balen Dan heb je helaas pech…

De vele fouten in mijn leven Je herstelt ze nimmer weer Soms wordt iets vergeven Iets anders vergeet je op een keer Anderen blijven knagen Ze waren doorslaggevend indertijd Je blijft zitten met wat vragen Kijkt regelmatig om in spijt Nooit kan je omkeren Hetgeen je hebt gedaan Je zult moeten accepteren Voor je daden moeten staan Beterschap…

Er is niemand die zich voor kan stellen hoe de tijd verloopt er is niemand die kan zeggen, hoe het leven kabbelt, er is niemand die voorspellingen kan doen er is domweg niemand die het scenario van het leven in een draaiboek samen kan vatten, immers, geen enkel leven verloopt volgens plan.…

Leg je hoofd maar zacht te rusten Dan zing ik je in slaap Geef je over aan het onderbewuste Als ik het hier en nu wegkaap Ik wens je een voorspoedige reis Naar de verre velden van geluk Ga maar op weg naar je paradijs Mijn lieve, kleine ukkepuk Mogen engelen je altijd behoeden Tegen het kwaad van dit leven Zodat je veilig en zonder bloeden…

hoezo ben je nog als de dood voor als hij komt, alsof de angst je klemvast houdt in zijn verkilde greep je weet, dat maakt mij machteloos en boos, alsof de dood niet bij het leven hoort de vrouw die zwanger is weet zeker dat zij eens moet baren het doodgaan past de mens we zijn ervoor geschapen…

Meevoelt met de wereld die zacht huilt Wanhopig giert de wind Voortslepen is haar lot IJzig fris de winterkou Die verkleumt tot op het bot Neerslachtig en naargeestig Zijn de woorden die ik vind Dit gevoel dat mij aangrijpt Ongewenst en onbegrepen Verwekt in mij een angstig kind Uitzichtloos en nutteloos Met zo´n dag als nu te leven…

Dus denk bij beslissingen over die seconde, denk bij dat uur, het leven is eindig dus houdt het puur!…

Met losse korrels van striemend zand snijdt de wind door herfstachtig land. Ontelbare druppels geselen het gelaat over de rug van de dijk van dit klimaat Langgerekt asfalt schuift streep voor streep onverschillig onder mij door. De lucht is zwaar, links en rechts trappen trouw de cirkels rond, een kleurloze tijdlijn van een verwaterend spoor…

*) strenge voordeuren het is koud tussen de huizen, de stegen ademen slechts hier en daar een warme bloem voet na voet bedelt mijn bus wat smartengeld verzameld voor een hoger doel, vergaard uit losse hoeken en een zak vol stof deuren zwijgen tot stilte leeft een snelle blik vergeeft en mijn voorzichtig vragen laat wat ogen…