Alle inzendingen over gefluit

Verwateren zij het leven van nu spoelen hen weg of doen verzuipen Het onbezonnen mooie als eens een stralend kind met een zak vol kleuren en ogen vol vertrouwen die de wereld om haar heen deed kneden van klei Dan volgen doffe fletse knallen en koper gefluit die dompig gaten slaan in het zelfde gestrekte veld Waar het spoelwater stopt en…

Welk moment was het, dat jij omkeek naar het gefluit van dromen, het blauwgezeilde beeld, bol over het water. Niets heeft zo'n brede vleugels dan de schijn van waarheid, dan de gedachten die vingers doen zwijgen. Je zal me nergens meer vinden, aldoor stiller. Ik nam mijn koffer op en verdween uit mijn hoofd.…

harlekijnspak springt Een nar op 't koord, - een liedjesventer zingt Mij vlak aan 't oor , - 'k ben duiz'lig en versuft: Ik haat dit leven: - 'k wilde dat het was Een stille straat, waar men alleen 't geluid Van eigen stappen hoorde, en soms van ver Luid lachen van een meisje of even 't ras Gerucht van blijde stemmen, of 't gefluit…

U prijs ik om de vogels en heel hun mooi gefluit, de koeien en de schapen, de hond, de poes, de puit. U prijs ik om de mensen, de kinderen en hun spel, de zieken en gezonden, wat traag is of heel snel. U prijs ik om de schepping: in alles straalt uw licht, mocht er toch vrede komen een eind’lijk goed bericht.…

Toen mijn publiek dit aanzag en hoorde Steeg een gefluit op van uit het niets Wijl ik prikte op rijm met speld, dat zeker wel, En op ene monotoon ritme, De banden lek van mijn fiets Literair zijn reeds gevormde verzen Ontsproten uit een grijs getint lichtgewicht Ver weg van de Wet van Meden en Perzen Maar er rijst wel een glimlach Op mijn…

Na lang gefladder, en wild gefluit, Toont zich de winnaar fier, Het takje draagt hij als triompf, Dat was het dan, `t gevecht is uit. Zo blijkt zelfs in het dierenrijk, Is het niet altijd vrede, Ondanks de pracht rondom ons heen, zijn vogels, zelfs niet menselijk.…

van blond, grijs naar kaal mijn geschiedenis talloze malen bijgesteld seizoenen zijn verworden tot gelijkmatig vaal ook mijn ruggengraat is eerbiedwaardig vol geloof naar de aarde overgeheld samen lopen we hand in hand over het aangeharkte pad rondom de volière in de tuin kijken naar fladderende kleuren en luisteren naar onverstaanbaar gefluit…

Bladerend door het verleden legt mijn gedachten mooie momenten vast en ik zie hier op mijn netvlies dat ‘de vrolijkheid zelve’ een term is die voor jou moet zijn bedacht Want ik zie je nog zo dartelen je blonde haren weerkaatsen het zonlicht geven dat gouden randje aan iedere dag het gefluit van de vogels wordt monotoon alleen bij…

Zingend gooi ik Frans eruit Daarna bezem ik Geertruid samen met haar laatste snik naar mijn stoffer en mijn blik Jodelend dweil ik Thea op wring haar in mijn emmer sop Onder opgeruimd gefluit druk ik Barend door de ruit Ach, wat wordt mijn huisje schoon Saar en Bep doe ik gewoon in de groene en de grijze ieder op haar eigen wijze…

een nieuwe lente een nieuwe tijd heeft ons beslopen is in onze ziel en zinnelijkheid gekropen een tijd waarvan Herman met zijn liefelijke Mei nooit van heeft kunnen dromen een tijd vol krankzinnig absurdistisch gevaar een tijd niet meer tegen te houden een tijd die niets dan onheil lijkt te beloven deze mei is zonneklaar het einde…

keer Massamoord, was de conclusie het ging niet meer De toeziende koppen en kopjes kwamen bijeen Derde seizoen nutteloos gebouwd infaam gemeen Nu zou men overgaan in algemeen besluit Desastreus in oordeel het licht moest voor altijd uit Het was nu of nooit oordeelde men, wij erin en hij eruit Het oordeel hard in de dakgoot klonk instemmend gefluit…

De maan bescheen ‘t naakte huid van haar, die achter ‘t venster zat Ze hoorde aanhoudend het gefluit en het vragende: Ga je mee schat Haar gordijnen schoven soms toe als weer een man de liefde zocht Ze was nog lange niet levensmoe maar feit was dat ze was gekocht Haar lichaam was zo jong en teer bijgevolg ontfermde zich die vent Over haar…

" Een passagier, die maar aan boord Amand'len zat te knabb'len, Begon die spreuk, zo vaak gehoord, Heel aardig na te babb'len, Bij elk geroep, bij elk gefluit, Riep Lorretje heel droogjes uit: "'t Is maar een wissewasje!…

Het hoge gras in een drassig moeras eens vol getwitter en gefluit. Nu platgemaaid. Beangstigend stil, ruikend naar brandend kruit. De jagers komen steeds vaker in grote getale, alsof ze er voor betalen. Met grof geschut. Hun auto's heel beschut. Beschermd door hoger hand, plegen ze roofbouw op een klein stukje land.…

Maar soms, uit 't bos, lokt ons een zoet gefluit En 't kwinkeleren in dien dromentuin Doet ons ontroerd elkaar in de armen zinken... Zong daar de nachtegaal?…

Een dwaze blijdschap overstelpt hem later, Wanneer hij nimf en faun verzameld ziet Bij 't blank gefluit op 't afgesneden riet, Dat hij zich koos die morgen aan het water.…

Arbiters worden uitgescholden bij vermeend verkeerd gefluit. Weet je hoe tribunes schelden? Ze braken steeds een hondsdeel uit. En degeen die met een vlag langs de lijnen galoppeert wordt niet zelden door verhitting op een vuistslag getrakteerd.…

Kusjes op het bandje Nooit meer in de was Handje in handje Rollend in het gras Hij, een lenige dwerg Zij, een onhandige reus Gesmolten samen Naakte streling Vol geraamte Gevoelens in deling Omhelzing vol zoet Samen in de joggingbroek Bescherming voor de koude voet Deken zoek Arm in arm Kus op kus Geluiden op afstand Nog geen afscheid Gefluit…

Nu zie ik hunk'rend naar de gouden ruit, de eenzaamheid staat naast mij, houdt mij tegen, is het voor mij het kwijnende gefluit der nachtegalen in de zachte regen? ... Is het voor mij dat aan de bomen geuren de wierookvaten van het nieuw getij, ontsluit de lente haar onhoorb're deuren en haar getooid paleis, alleen voor mij? ...…

" Wij zetten ons neer op een verse stronk En keuvelden over ons doelloos leven We proestten het uit in gelach en gefluit Dat het oerwoud ervan weerklonk Wij zijn beiden uniek, vogel Iks en Ik Toch flitsen we samen door de bomen Komt er ooit een Ei, dan hoop ik dat Jij En niemand anders daaruit mag komen.…

juichen de bossen, Nu leven de weiden; Wat aantal geluiden Doorgalmen het luchtruim; En roemen als goedheid De Schepper der lente, Die de aarde verheugt, Nu loeien de koeien; Nu briesen de paarden; Nu blaten de lammren, En geitjes en schapen; Nu snorren de insectjes; Nu zingen de vogels; 't Geroep van de koekkoek, 't Gefluit…

Daar lag in dien blik iets kwijnends, Iets smachtends naar hij wist niet wát; Iets, dat, dacht hem, ook in 't klagend Gefluit van den nachtegaal zat. En hooger gloeiden zijn wangen, Als hij sprak van dat klagend gefluit, En sneller dronk dan het drietal Ontroerd de glazen uit.…

Mei Een nieuwe lente en een nieuw geluid: Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit, Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht, In een oud stadje, langs de watergracht -- In huis was 't donker, maar de stille straat Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat Nog licht, er viel een gouden blanke schijn Over de gevels van mijn raamkozijn.…