Gebrij

Nu ik weer even kan dichten
Als ware ik een mens in de vrije natuur
En de eenvoud beheers openlijk
In aanschouw van u mijn hemd te lichten

En zowaar thans ergens binnen in mij
Een vuurtje wordt opgestookt
(Ik sta bekend als ene mens, zo warm)
Daar, ja aldaar, groeit een waanzinnig poezie-gebrij

Vormloos doch opstijgend
Blazen luchtbellen zich op
Haast een Roomse rozenkrans rijgend
Immers om de tien woorden
Is er een meditatief ingelaste stop.

Toen mijn publiek dit aanzag en hoorde
Steeg een gefluit op van uit het niets
Wijl ik prikte op rijm met speld, dat zeker wel,
En op ene monotoon ritme,
De banden lek van mijn fiets

Literair zijn reeds gevormde verzen
Ontsproten uit een grijs getint lichtgewicht
Ver weg van de Wet van Meden en Perzen

Maar er rijst wel een glimlach
Op mijn inmiddels opgewekt aangezicht

Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 26 april 2022

julius.dreyfsandt.zu.schlammgmail.com

gebrij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 138