Alle inzendingen over gegeven regel

langs de paden staan er borden: “verboden op het gras te lopen” “verboden het gewas te slopen” men roept ook jagers tot de orde “verboden hier het wild te stropen” ach, men ontmoet hier hele horden van slaapverwekkende verdorden die die praatjes zomaar kopen ik stel mij daar tegen te weer en zo bega ik euveldaden daar nadert reeds de hermandad…

hoe mijn echtheid blijft bewaard staat vast als stelregel in schrift op mijn tegel ik schrijf ik als ik als ik iets verklaart zo samenvallen voldoet bijzonder waarbij ik in één geval uitzonder ik weet ook heus wel ik ben niet geheel goed snik deze ik-figuur dient gemeden om tweeërlei reden ze lijkt op dwangrijm plus dat niet ik…

regels worden met de regelmaat van rechtlijnigheid geschonden door wie slechts het ego verstaat van eigengereide gronden hoor en wederhoor vermeden rollen koppen over straat terug naar af zonder reden langs de witregel die openstaat…

Zoveel regels, in bepaalde geloven, die allemaal volgend hen, worden ingegeven door hem van ‘daarboven’ Zoveel regels, teveel om op te noemen, sjaals die moeten worden gedragen, vrouwen die achter de man moeten lopen, vrouwen die de deur bij aanbellen niet mogen openen als daar een man voor staat.…

De dikste stapel stond regelmatig voor mijn neus Nooit meer zal dit gebeuren Het lot heeft beslist dat ik voortaan slechts klún in plaats van glijd, schaats en rijd Echt nooit meer zal de tijd serieus tot inkeer komen, zodat 't verblijdt Helaas zeker echt nooit meer zal de dikste stapel mijn uitzicht belemmeren…

De eerste regel is om te beginnen. De tweede is de elfde van beneden, De derde is om wat terrein te winnen. De vierde moet weer rijmen op de tweede. De vijfde draait u plotseling een loer. De zesde heeft het twaalftal gehalveerd. De zevende schijnt zwaar geouwehoer, De achtste bloedserieus. Of omgekeerd.…

Ik laat me niet inspireren door al die hoge dames en heren die met sonnetten en rondelen hun broodjes besmeren ik zoek het meer in woorden zonder regels naast elkaar gezet ik kan daar beter mee overweg en resulteert in smaakvol beleg.…

Hier sta ik met afgetrapte schoenen ik kan nergens heen ik heb alle ruiten ingegooid alle bruggen verbrand alle stoelpoten weggezaagd ik ben nu vrij maar geen cent op zak, berooid ik zie wat vogels vliegen zij doen wat hun ingegeven wordt en zingen hun vrolijk lied zij doen gewoon en denken niet.…

Er zijn zoveel regels, maar het kan ook opgelost worden en daar is een samenwerking van gemeente, politiek en burgers voor nodig.…

tijd, is niet verloren als de mens zijn spa en pen in de aarde heeft gezet, groeit tot kort gedicht wat ergens tussen grijs en donker ligt verankert in het verstand langs de nevelbanken spant de herfst z’n snaren, rust onhoorbaar over heuvels, over dalen, verdeeld over alle jaren de toon gezet, onzichtbaar, onstuitbaar binnen de regels…

De volkstaal is nu eindelijk een feit Want ik mag zowel als als dan gaan zeggen Zonder een wijsneus die me uit komt leggen Dat hij me heeft betrapt op slordigheid En als dat toch gebeurt zet ik hem klem Omdat ik het nu beter weet als hem…

in het licht van porselein werden de kinderen mensen vrienden vervaagden tot verre schimmen haar hart was dun en zacht toen de dood haar ergens tussen de regels neerlegde…

Bokser, geen dichter zijn is helemaal niet zijn Een bulderend publiek heb je ons niet onthouden Twaalf mensen zijn er binnen de helft slikt zoete koek, de rest is familie Tijd om met je projectielen te beginnen Vrouwen, bereid om op een najaarsavond neer te zijgen doen dit slechts omdat er wordt gebokst Comedia del arte maar non…

Wij moeten ons zeer ernstig gaen beraden Op wat hier in een snelsonnet wel mag Het wordt steeds dwazer op de laetste dag Des heren, 't zijn geen woorden meer, maer daden Zijn geloofsartikel zegt: eindrijm verbrijzeld! Waerom wordt hij hier niet gewoon gegijzeld?…

Zullen we binnenkort alles tussen de regels vergeten zijn?…

Regel bruin of regel geel, Mutsaers schrijft geen woord te veel: 'Zelfs een haas van chocola poept wel eens vanieljevla.'…

Ik dank U voor het goed onthaal, Dat was van weinig woorden, Gelijk àl goede dingen zijn, Die ooit ons hart bekoorden. Ik dank U voor het avondmaal. Der kindren klare wezen, Het warme huis, de liefde, en Wat nooit mijn deel mocht wezen, Maar wat vandaag op d'oude droom En over dorre dagen, Een warme sneeuw van bloesem vlaagt, Lijk mei…

wordt herhaald in de regels 4 en 7 en de tweede regel wordt herhaald in regel 8.…

De eerste regel kan van alles zijn. De tweede komt er achteraan de derde moet volgen op de tweede de vierde plak je er dan achteraan. De vijfde regel kunt u wel raden, de zesde regel is ook niet moeilijk, de zevende komt voor de achtste die het tweede kwatrijn volmaakt.…

het is de laatste regel waarop ik loop aan het einde wacht ik even dan stap ik op naar het andere blad met onbeschreven regels onzichtbaar in donker licht…

van het spel en ervaart desondanks haar pleziertjes wel en accepteert het leven als een gegeven past zo bekeken de mens wel in dat spel waaraan hij zich niet weet over te geven aan die natuurlijke loop van het leven die hij meent over te kunnen nemen?…

de winter werd groener dan de lente zich ooit in een zomerse bui bloot had gegeven wit rijpte vorst zijn herfstige oogstkleuren aan de al enige tijd kalende takken bij bevroren vlakten onder een zon die op een krakende ijsvloer zijn scheve schaats aan het uitproberen was tot in het wak waar de wind rimpelend vertelde dat zon…

Van dat ik je liefheb wil jij weten in alle woorden die ik zeg als een kleed om je heen mag slaan met vingertoppen op je naakte huid een liedje zingend in je oor mijn neus kruistekent in je haar Het is koud buiten het brede bed Warm onder het donzen dek zijn wij de liefde aan het bedrijven met passievolle, gloeiende lijven alsof er nooit…

Mantasca saliber stille vallei verstoken van water gapende kloven adem je stof in longen, die smachten overheersend een rots zuchtend onder genadeloze zon Nisolgar paflar tintelende oase kameleonachtig groen vertedert in hunkering naar beroering, die rimpeling veroorzaakt dorstlessende verzuchting Malata tunka gegeven heerlijkheid…

oud in jaren jong van geest zit jij daar als de wijze uil met ogen sprankelend nog van het doorleefd ervaren wat onderweg naar morgen echt het allerbelangrijkst is die knipoog of dat belletje dat briefje of lieve berichtje dat jou telkens weten laat dat jij meer nog dan de jaren gevierd bent om wie jij bent door de mensen om jou heen…

tussen aankomst & vertrek daar ligt de tijd van reizen en als je dat maar heel lang doet zal je vanzelf vergrijzen... het is allemaal zo relatief 'de tijd van leven met je lief' 't is vluchtigheid bewijzen…

'k zou echt niet kunnen wennen als het strelen is gedaan eerlijk moet bekennen dat je niet bent te weerstaan trek die kleurenjurk weer even aan met primair overdwarse strepen of vind je hem oubollig staan en ga je nu iets anders dwepen je verlangt zo innig naar de velden waar jij jezelf zo graag in ziet mij springen en gehuppel melden…

schoonheid veredelt haar blotebillengezicht geeft glanzend bewijs van nature jezelf zijn ligt werelds aan je voeten…

In golven van verlangen spoel ik bij jou aan Gehuld in een wolk van liefde zal ik voor je staan Neem mij in je armen heb mij lief voor even Gaan wij weer ons eigen weg heb ik mijn hart gegeven!…

ze gaf een koele hand -het deerde niet- ik had het land aan onvolwaardigheid met wat ze doorgaf in haar lach raakte ze zichzelf al kwijt wetend dat ik meer zag dan wat vals geïllustreerd verdriet ‘nu dan’ dacht ik en vertrok geen spier haar vaste grond verdween omdat haar voet slechts zonder zwier naakt en waardeloos aan mij verscheen…