Alle inzendingen over gekras

Er staan in dit gebouw, in elke klas, verzuurde dames en verzakte heren hun lang gestorven wijsheid te dicteren, wakker gehouden door wat pen-gekras. De taak van heel dat traag docentenras ? De vragen van de jeugd te confisqueren, haar creativiteit elimineren totdat zij loopt in eender, trage pas.…

Het is een koude oorlog De wolf huilt, de wind schreeuwt Bomen, van hun blad ontdaan Staan naakt in lijdende rijen opgesteld Ingesneeuwd Massieve nevel bevriest op boomschors Takken hangen verlamd in het ochtendgrauw Het gekras van koukleumende kraaien Weerklinkt in de harteloze winterkou Omgeven door seizoensgebonden gebreken Smult een…

Soms voel ik dan niets dan de dood om mij heen, hoor ik slechts een kille wind waaien, het raspende gekras van de kraaien behekst door een vallend avondrood. Vaker hoef ik niet lang te wachten eer er plots van jou respons komt, het ongeloof in mij verstomt, ik goede raad krijg in gedachten.…

Hoe zacht wij naderde', onze stille pas Had storend in die eenzaamheid geklonken, De raven vloden op met luid gekras, Der spechten haam'ren stilde in de oude tronken. Op verre hofstee stierf met zwak geluid Een haanklaroen in 't brandend middaggloren, De insecten gonsden rond der bramen blaân... De bleke roze zond haar geuren uit...…

verdwijn in de vloer van mijn gedachten geen beeld is dromeriger dan kleur gedoopt in inkt het handschrift dat fantaseren heet schilderij in schilderij het beweegt tot acrobatisch woordgespeel ik dep mijn kwast in een zomermeer en scherp de glans van druppels in een kelk de honing wijst zoete spelingen naar het hart van vingerlicht gekras…

Mijn buurman treedt aan ’t venster, trekt aan ’t koord Van ’t valgordijn... het valt met stroef gekras. Hij steekt de lamp op, kleedt zich ongestoord En in de spiegel zie ik hem zijn das Vaststrikken rond de hoogopstaande boord.…

Nog wandel 'k door het zwaar berijpte gras, En hoor naast me op de vaart het fijn gekras Van schaatsen over 't hol rinkelend ijs: Ik heb 't gevoel, of 'k op 't bevroren glas Cirk'lend, zwevend, zwenkend op kunst'ge wijs, Met 't buigend bovenlichaam daal en rijs: 'T is in mijn rug, of 'k zelf op schaatsen was.…

Nog wandel ‘k door het zwaar berijpte gras, En hoor naast me op de vaart het fijn gekras Van schaatsen over ’t hol rinkelend ijs: Ik heb ’t gevoel, of ‘k op ’t bevroren glas Cirklend, zwevend, zwenkend op kunst’ge wijs, Met ’t buigend bovenlichaam daal en rijs: ’t is in mijn rug, of ‘k zelf op schaatsen was.…

Warme lucht waait over Drentse dreven trekt aan weerbarstige kronen van parmantige eeuwenoude eiken en doet geelwitte graanvelden golven Moeraswater schittert blij met het licht van de zon Kreten van futen gekras van waterhoenen het zoeven van zwiepende zwaluwvleugels lossen op in het geruis van zwaaiende populieren Wij waren daar…

Zo stoer proberend onder gekras en gefladder de uit het plastic zakje gevallen kruimels op te pikken. Met opgetrokken schouders staat de oude reiger hooghartig en vol verlangen te wachten op de rust die straks weer gaat komen, hij slikslokt nog na van de zojuist met veel geluk gevangen vis. Het is zes uur.... etenstijd.....…

Diep verscholen in een bos Staat een boom met duizend kleuren Hij heeft een vreugdevolle tijd beleefd als majestueuze beuk Toen eekhoorntjes zijn verse nootjes aten onder zijn kruin van dode takken En hij zo de basis mocht vormen van hun levensverhalen Terwijl zijn witte bast langzaam afbladderde door het gekras van kleine spechtenklauwtjes…

Immers, je voldoet niet aan de norm, de norm van alle zwarte kraaien, de norm van zwart en stoer gekras, van schokschouderend bewegen,120 BPM! Nee, hee, jij loser, jonge kraai! Jij voldoet niet aan onze norm, de norm van alle stoere kraaien, wanneer wij op de stenen rand, van kerk, museum of moskee, onze songs en shagjes draaien.…

enkele jaren heb ik gespeeld was bang voor dat ene ogenblik heb je vervloekt en jij mij gewroken met vertwijfelend gekras diep uit je binnenste moedeloos verpakte ik je in een groene doek als ik jouw krassende medogenloze stem hoorde, omsloot ik met vaste hand, je slanke hals totdat mijn knokkels wit werden wilde je kapot slaan met een krachtige…

stoppen dan verschijnt er een barst in je bord wat je lijmt, want “Gegeten moet er worden” (uitspraak van Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander) het is ook het gereedschap rondom het bord het mes, de lepel, de vork, het dessertbestek ze moeten lekker in je hand liggen en als het effe kan, ze naar je hand zetten soms leveren ze een piepend gekras…

Zo veel Het filomeel- gekweel Verschilt van ’t schorre meeuw- geschreeuw En ’t rauw gekras Van ’t ravenras, Zoveel verschilt de Bard, Wiens hart Zich-zelf verplicht Tot zang en dicht, Van hem, die ook poëet Zich heet, Maar van gevoel noch geestdrift weet, En enkel regels smeedt En kneedt, Als een, die slaafs zijn taak verricht.- O zie…

Ik hoor gekras Als van een vogel als er storrem was En er een lijk ligt op de grijze kust. Wat is er, wat verstoort de stille rust Van Mei, die de oogen opent en daar zit Staroogend, als een kranke vrouw in 't wit? Of zijn het ook haar wonderlijke droomen Die daar in optocht langs den zeezoom komen, De witte golven lekken hunnen voet.…