inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 32.983):

mijn viool

enkele jaren heb ik gespeeld
was bang voor dat ene ogenblik
heb je vervloekt en jij mij gewroken
met vertwijfelend gekras diep uit je binnenste
moedeloos verpakte ik je in een groene doek

als ik jouw krassende medogenloze stem hoorde,
omsloot ik met vaste hand, je slanke hals
totdat mijn knokkels wit werden
wilde je kapot slaan met een krachtige slag
om nog eens elk deeltje tot splinter te vertrappen
juist omdat ik niet spelen kon, richtten mijn frustraties zich tot jou

mettertijd werd je stoffiger,lag tussen de een of ander rommel
mijn tijd verging met andere spelletjes, ik keerde niet meer terug
ontbeerde niet de verveling van eeuwige scala oefeningen
de stoffige viool begon langzaam te verslijten
onopgemerkt in een donkere hoek

echter nu besef ik, vol schuld, hoe mooi het had kunnen zijn
hoe dankbaar zou ik moeders hand graag kussen
voor de viool, die zij mij gaf, als een Gods geschenk
helaas zijn verloren jaren verstreken

dan klinkt een viool, ik hoor iemand spelen
mijn gedachten dwalen af naar een kleine jongen
nu een volwassen geworden man
de viool speelt als vanzelf zachte muziek
danst over de muziekbladen en valt teder terug
wie had mijn ogen gesloten?
wie had alles vervloekt en verwenst?

wie was het?
weet ik het?
een innerlijke stem fluistert: "Zeg je naam"
ik leg mijn rode hoofd op mijn schouder
durf uit schaamte niets te zeggen en houd mij stom
zachtjes mompelen mijn lippen
mooie oude viool:"Wat was ik dom"

Schrijver: JJ, 4 januari 2011


Geplaatst in de categorie: muziek

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 469

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Maria Voerman
Datum:
5 januari 2011
Email:
l.voerman1home.nl
Mooi en vol gevoel geschreven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)