Alle inzendingen over gemeend

Na de Tilburgse stortbui schitterde het verwelkomend licht gemeend tintelde zij voor één moment bedeesd haar warmte bruisend wendde deze seconde tot een levend volle minuut met een dromerige achtergrond van de dageraad die straalde.…

Als we samen lopen dan lijkt dat gezellig en fijn voor de buitenwereld heel open maar dat is misschien maar schijn Als we samen praten dan is dat niet gemeend misschien heb je het niet in de gaten maar ik voel me van jou vervreemd De dagen vervliegen dit is voor mij de limiet ik kan er niet om liegen: dichter bij elkaar komen we niet…

opstaan Laat mij succes kennen Laat mij mezelf verwennen Laat me in de waan Ik kan het alleen wel aan Bied hulp en ik luister De stem in mijn hoofd bepaald De eigen wijsheid in het duister Heeft tot nu toe alles nog behaald Laat mij op adem komen Laat mij mijn verhalen dromen Ik zal dit leven niet staken Mijn laatste adem is nog een gemeende…

gewoon eens lief en gemeend te zeggen: ik vind je tof! of ik heb je graag? gewoon door eens een extra schouderklopje of een warmere zoen te geven? waarom vinden mensen dat slijmballen-gedoe? een siroop-aan-de-baard-smeren-parodie?…

Het wonder van het hart vergeven elk gemeend, ik ook van jou. Als zoete tranen, het geluk verhalen, dat geschreven staat in kinderogen. Die blij wandelen over regenbogen gestreeld door gouden zonnestralen. Vriendschap, trouw verklaren. Wijsheid, zilvergrijs in ’t verschiet. Gezondheid, ons gegunde jaren.…

Die zonderlinge donderdagmiddag toen de lucide droom zich onder zomerse luchten ontvouwde op de achterbank van het oude automobiel gaf hij haar de gemeende kus die een nieuwe toekomst beloofde van stad naar zandstrand, met een glimlach voor de zon, die scheen over het zomerse landschap om uiteindelijk in zilte zee te gaan slapen de…

liefdevol en innig vastgehouden rusten dag en nacht nu naast elkaar heeft de liefde van pijn en hoop een laatste gebaar geweven, zijn laatste zucht was daar een moeder schreeuwt “Mijn zoon” de vrouw weent “Mijn lief” het kind weet het even niet, heeft nog te weinig van het leven geleend maar voelt tranen om zich heen, zo oprecht gemeend…

Ik slik en kijk je aan uit m'n ogen rolt 'n traan ik wil dit niet ik ben die sterke "griet" mij krijg je niet klein Elk woord is nu te veel laat alstublieft heel van wat er nog over is vanzelf komt het gemis naar vervlogen tijden Woorden, zo hard gezegd waren gemeend, dus oprecht 't heeft me diep geraakt en 't heeft me gemaakt…

Geen stroom die volgt en niets lukt Ga je dan onder de dag gebukt En heb je geen tijd voor anderen In welk geval ben je klaar voor elke dag Sta je op , strijdvaardig en van het kwaad bewust In het geval dat je tevens bij je zelf stil staat met een lach De tijd voor interne rust Neem het leven zoals je haar het liefst zag Geniet als ze je gemeend…

omgekeerde van het gelijk is het krijgen van het ongelijk een martelgang die in dit leven een mens soms niet begrijpen kan alles is hebben alles is krijgen van geven wordt men al snel moe het wordt nemen zonder krijgen tot men zelfs zijn leven pakt dat was het laatste dat nog werd bezeten nu rest slechts kist en 't muffe zand een gemeende…

Ook wanneer we niet begrijpen, maar voelen, dat wij gemeend, samen, open kunnen zijn. Dan is zoeken niet een zwakte, maar een levenskunst, en wordt onzekerheid, water, dat doet leven, groeien, en energie geeft. wanneer wij erkennen, dat wie zwak is, sterk zichzelf mag zijn. delen van zwakte…

het zoeken en vinden van mooie,oprecht gemeende dankwoorden op het juiste moment voorkomt spijt en verdriet wanneer het té laat is. zorg in het leven dat je nergens, nooit iemand miskent!…

Dit is een vers Een heel vers vers Een vers voor kerst Een kerstvers Kakelvers Zo van de ochtend van vandaag Dus splinternieuw Van heden Gelijk een paard voor 't eerst bestegen Maar nog nooit bereden Het is een ei Vanmorgen gelegd En nu dus uitgesproken ’t is gezegd met reden en met wens voor allen hier te samen gemeend, oprecht…

Naar alle gemeende blikken die je me gaf om mij dikwijls te laten lachen. Naar de nodige stiltes die zovaak vielen om samen na te denken. Naar de tranen die je meehuilde om mij te troosten. Naar al die momenten dat je gewoon en altijd naast mij stond. Mijn vriendschap is groot met een vriendin zoals jij bent.…

Tal van zeer lieftallige personen in omgeving En dat is mooi Complimentjes en gemeende benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…

verlang ik, mijn chronische lief Jij blijft onvindbaar, hoe diep ik ook delf op zoek naar vergane perfectie Mijn rudimentaire affectie geldt jou, monument van jezelf Neem jij nu de moed mij een glimlach te geven dan zweef ik heel even in hemelse gloed Maar desinteresse ontsiert dezer dagen jouw krampachtig gelaten gelaat Gemeen niet gemeend…

Dus een belofte in onze moedertaal en dik gemeend Ik ga mijn best doen lief Harteke want zonder jou is leven niet geleefd. Zoeteke, ik zie je graag.…

Probeer het je maar eens voor te stellen dat we "daar" dan even proosten met al die zielen, hun een fatsoenlijke vergoeding een gemeende zoen, zonder luid te smakken geven, als dank voor die verworvenheid. Hun protesten waarderen, nu zeer serieus te durven vertrouwen op er is veel meer. Probeer het je maar eens voor te stellen.…

met een kroontje de vinger soms in de lucht ze zet zich dan schrap als een dorische zuil de voet op mijn indolentie en wijst me op mijn plichten de gemakzucht de modaliteit het verslijten van de fauteuil als ik dan replikeer da’k anticipeer dat het akkoord altijd de omkering is dat het spel altijd in de omkering zit spelen met spleen gemeend…

het nu er toch niet meer toe doet Wel mooi zo een lint met laatste groet Ach, hij had ook zo zijn gebreken Vier huwelijken wat denk je daar dan van Geleefd heeft hij neem dat van mij maar aan Kijk dat is zijn jongste net nog maar tien Daar zijn laatste ex die dertig jaar verschilde Ongehoord jonge vrouwen is al wat hij wilde Zou het gemeend…

laat de anderen toch praten; hun stemmen glanzen als melkschuim; zij stelen woorden uit bermen gooien die hoog in de lucht; wij echter lachen er zullen redenen zijn waarom zwaluwen niet liegen en waarom de geur van jou niet vervliegt ik kan ze jou niet vertellen net zo min ik weet of de wind een begin heeft en de zachtste streling gemeend…

jouw vleugels vliegen zwaluwen bij dag alleen om de zon te ontmoeten niet bij nacht zonder wanhoop zijn dromen altijd mooier dan werkelijkheid of ben jij het dromen vergeten span je de kroon in beter weten met mijn handdoek in de ring omdat ik geen liefde meer ontving slechts aalmoezen om de schimmen te vergeten of geef je mij een gemeende…

ze is jong maar heeft een vage zachte rimpel rond haar mond de handen in rustige beweging terwijl haar oudste -een mooie jonge vrouw- voorzichtig aandacht vraagt terwijl ze voor ons kookt wordt er gelachen om een goede grap als een schoonheid binnen schrijdt de rugzak vol geleerde stof: een uitbundig gemeende groet daarna volgt rustig pianospel…

Het ligt in een brief besloten het gemeende afscheid van onbezonnen droombeeld. Een kort bezoek aan de gemeenschap van woorden in goedbedoelde plichtplegingen dit keer zonder meer met gevoel. Je tekent vergeten gezichten op de achterkant van het gelijk.…

Ik heb zo vaak, in stilte alleen, gemeend, Dat gij van elke kant, door alle muren, Verschijnen zoudt en wij tesaam vereend Verbleven tot ge uw hart mij had geleend Om 't nimmer, nimmer, nimmer terug te sturen. Maar deze nacht, de eerste na uw brief, Hebt ge in mijn zaalge droom mij toegesproken. Ik zag uw mond, die zei: ik heb u lief.…

bedrogen Met warmte ontvingen we de wijsheid die we aanhoorden Je herinnering nemen we mee naar alle oorden Met jouw bescherming zal eenieder ons gedogen Een rijkdom die nimmer op zal drogen Bij de geleden tegenslagen was het jouw kracht die we aanboorden Jouw onvoorwaardelijke bestaan, gaf en geeft ons leven inhoud Het afscheid met een gemeende…

rode ballen in de boom het toetje met slag en room groene takken voor het raam het "oh zo gezellig saam" het opgeklopte eten en het drinken wederom op het nieuwe jaar klinken alle oprecht gemeende onechte wensen van lang verloren gewaande mensen de krantenjongens die vragen om fooien het laveren tussen levenden en dooien de winkels met…

Verwijten, niet gemeend, met als gevolg: een hart dat brandt. Beiden gebukt onder een hoop stress en het elkaar niet bekennen. Een harde periode doorsparteld, dat valt zeker niet te ontkennen. Ogen liegen nooit en een toevallige aanraking is laaiend vuur. Waarom niet kussen, aaien, iedere seconde en elk uur?…

ik ben er nog jij ook zie ik door mijn olijke kijkers en toch het voelt zo vreemd echt gemeend je bent een van die zeikers een vreemde eend in de bijt waarvoor niemand zich neervlijt er bestaat geen nederigheid voor mensen als jij gevuld met rijstebrij plompverloren klei een pissebed ben jij, 'k heb een hekel aan jou druiloor in de…

vandaan dat je blijft vechten Je hebt een lieve vrouw staat voor, naast en achter jou onvoorwaardelijk blijft ze je trouw Kinderen en kleinkinderen ze zijn je doel in je leven jullie kunnen niet zonder elkaar je zal er alles voor geven Nog heel veel jaren wens ik je toe want je hebt nog genoeg te doen en van mij krijg je een heel gemeende…