Alle inzendingen over gepolijst

Glad gepolijst als zij was Duldde zij geen oneven Lang gestrekt in eenvoud Dat bepaalde haar leven Onverhoeds in haar vlak bestaan Was er soms een oneffenheid viel zij aan Grof tierend verpletterend was haar beleid Zonder aanzien mededogen of spijt Tot er die dag een jonge krul verscheen Bevallig libido zij kon daar niet omheen Toen…

symbool van gebed heb ik niet laten branden, maar vast staat als een paal boven water dat geluk in 'n klein hoekje schuilt Leeuwarden, 27 september 1990 Sofia, Bulgarije, 27 september 2013 >>> Normaalgesproken stroomt een rivier van hoog-boven naar benee de Stenenrivier echt geenszins aangezien deze slechts bestaat uit subliem-gepolijste…

Steen in de rivier hoog gepolijst door water je geduld beloond.…

jouw steen kende het fenomeen van ontwijken heb talloze keren geprobeerd het dwarse stukje te splijten wilde diep in je kijken naar de lach van je ziel jouw vormen spreken in licht provoceren dagen uit om te leren accepteren of voortdurend schuren met wanhoop en pijn pas toen het vroege zonlicht je raakte zag ik dat in…

Zijn creaties werden hoog geprijsd : geniaal, verfijnd en gaaf gepolijst. Houdt Apple gewicht en werpt het nog licht wanneer men de grote lamp uitvijst ?…

Uit glas- helder ijs gehouwen zijn eveneens de drie prinsesjes op het groot bordes Beeldhouwkunst van de allerbovenste plank Zeer terecht uit ijs gehouwen, koning W.A. van Buren Gehakt in en uit ijs; geslepen* finish ----------------- *gepolijste…

De nimf in al haar schoonheid In een erotische pose Een onschuld om te zien Profileert ongewild passie Teder als porselein Contouren glad gepolijst Belicht door het ochtendgloren Behoedt schaduw de verboden vallei…

het steen lijkt de beitel te ontwijken als ik een stukje dwars voorzichtig wil splijten meegaand heb ik zijn structuren gepolst aders en lijnen gevolgd in subtiele verfijning mat gepolijst met de glans van bloed zweet en tranen ademt schoonheid je schaduw vol karakter sta je daar bevallig en profiel maar met je stukje dwars ben…

de kleine facetten zijn al teder geslepen en gepolijst door de tijd ik heb je diamanten bekeken verblindend kaatst licht dat kiert uit de hemel zijn eerste gezicht maar er zit meer schoonheid van binnen in deze setting gevangen missen jouw edelstenen nog de loepzuiverheid van het volmaakte ideaal waarbij niet de grote maar harmonie…

Nu op deze verloren dag in weer een ander jaar, vloedlicht zwaait over het ontvroren land, het is niet waar dat zij daar in ruste ligt en dat zij de tocht is aangegaan in een omfloerst gebaar, het is toch waar, dat wij haar profiel polijsten in ruwe steen, beschrijving van haar taal tegen beter weten in. Ik smeek haar de stilte…

spreekt van hoe goed het was en slaat mijn hart met ingetogen pas en overschrijdt dit leven met te talrijke momenten of mijn ziel de aarde zal dragen zal ik nooit weten, want mijn aard bedrijft in stoffige wijnkelders de liefde waar het zoet mijn bestaan laat kleven aan de hals met het verzoek het oud zeer slechts te herinneren als een gepolijst…

ergens grijnst het doffe marmer tegen de sokkel van het beeldboeket deze klankschaal kan niet helen zonder lucht die zijn stem in paragrafen tot mij brengt ik zou niet huiveren, maar nu de vloed het tij verovert en oevers splijten als gepolijste lansen wens ik mij ergens daar waar de zon mijn wang in alle levens kust…

slechts één traan ontsprongen uit een kale rots van dode steen verraadt mijn bestaan gepolijst door scherpe hoeken zoekt hij zijn weg naar buiten waar de zon hem neemt eer ik mezelf kon uiten…

Gladde kiezelstenen die glinsteren onder het licht van de maan, die koelte verhalen en het water doen glimlachen als in de dagen van de schepping toen alles nog fris en nieuw was; gladde kiezelstenen die verhalen vertellen van langzaam geslepen worden, gepolijst door eeuwen traagheid en stilte.…

En in de nacht verberg ik me achter dromen van zachte wolken schapenvacht woon in een wereld door eeuwen water gepolijst van haken en hoeken ontdaan ongestoord bestaan geborgen in een maagdelijk ei beschut door de schaduw van de maan…

Wat is ze mooi zo glad gepolijst de schoonheid groot de ogen van ijs Die prachtige neus voorhoofd zo glad zo’n botstructuur heeft nooit iemand gehad De opgespoten mond barst zowat open en als het praat, zo luid zet je het op een lopen.…

Gepolijste hoop ligt voor het oprapen maar de onzichtbaarheid van dingen weet ik niet te missen. Ik ben uit mijn lichaam gesprongen heb mijn natuur blootgelegd om vervolgens uitgebraakt, versteend: los gelaten.…

het was een droom mijn tijd voorbij wit marmer adert rood omzoomd met windspelende violen het kruis vertelt van dood op het gepolijste vlak in doorzichtig glas vazen bloemen mijn graf ik ben geweest maar nog vraag ik me af wie mij de zwarte tulpen gaf…

Ik til ze op mijn schoot en span haar snaren tot ze kreunt en trilt zoals ik wil dan  streel ik haar strak  gepolijste lendenen Ik  verstevig mijn greep en ontlok akkoorden vanuit de donkerte van haar buik tot heel de kamer  is vervuld van haar geluid dan pas demp ik haar snaren    …

Zacht en aaibaar is haar huid en koud; gehakt, geraspt, gepolijst schreeuwt ze woordloos naar wie maar naar haar wijst.…

het glas was gebroken van iedere vorm die ik had gegoten gepolijst en geslepen nu bruutweg gekloofd de volmaakte facetten vergeten het teer filigraan in bewerking en setting mocht niet langer bestaan mijn glas brak in unieke kleuren het licht maar is door barbaren ten onder gegaan…

van glad marmer feilloos gepolijst glanst je dij opvallend elitair vergeefse poging ultieme schoonheid heroïsch te bewaren voor de eeuwigheid wellicht een krijger van hoge rang gelauwerd of misschien halfgod nu op een sokkel op een lief gazon een pronkstuk blinkend in de zon…

na de jaren dat het dun overal van en tussen liep opnieuw wat klonters vaste materie om zomaar beet te nemen na het vloeien eindelijk de de droogte, en stof om nog wat te bedekken wat zo gepolijst bleef zorgen voor schuivers ik neem m'n vlindernetje en ga op zoek naar wat de mazen vingen…

de jury sprak na conclaaf waarde heer het was gaaf ons oordeel hartzeer met jammer u bent meer dichter dan slammer we horen bij publiekswissel stoor van papier met geritsel u zij de raad gegeven er staat nu een stilleven met klasse en stijl gepolijst zoekt nu de erbij passende lijst…

wilde de glans van het marmer schrapen in een poging het dieper te raken volgde het grillige rood in zijn geaderd patroon voelde hoe het zich warmde aan mijn handen van weerstand ontbloot volgde haar strijd tegen natuur en verleden in sprietig verloop heb toen haar pijnen met schoonheid gewreven de tijd verstillend gepolijst…

diepgravend vonden we de steen ruw gebolsterd met geduld en vlijt is facet voor facet nauwgezet geslepen gepolijst om licht van zon te weerkaatsen onze liefde zichtbaar te maken het kleinood fonkelt leven weet in setting van vertrouwen ons haar twinkelende energie te geven…

stap naast vertrapte paden met voeten in zompige aarde proef naakt het malse gras snuif de geur van ziltzoete liefde in een zwoel ontsluierde nacht raap kiezelstenen zuiver wit gepolijst door bruisend water laat ze glijden door je hand en voel de stroom van eigen zijn…

ja ik was van glas zo doorzichtig dat transparantie niets wist van mijn leven en gezicht ik ben gaan slijpen kleine stukjes stralen weer kleur kaatsen terug wie ik wil zijn de hoekige lijn is gepolijst scherpe kanten zijn weg met compromis en overleg jij kunt mij strelen zonder de pijn van het snijden eindelijk intimiteit…

hij had ze zelf gegoten geschuurd en gepolijst beschilderen kwam later pas gezichten met een blik van ijs de neuzen naar een kant met wapens in de hand op het slagveld van zijn jeugd speelde hij de strijd van klein en groot hij kleurde rood met het succes zijn wereld was het best toch is zijn tin nooit goud geworden hij was…

Rijzende nocturnes flitsen honend contouren van verachte flora uit hun losse pols Gekegeld op gepolijste kasseien druppelen zij bebloed de versmade grond in en smeken onnodig om herkansing Dan puft de maneschijn in 't holst van 'r nacht en gelukkig beklimt 'n schim de berg van hoogmoed en vergankelijke kracht…