Alle inzendingen over gepolijst

het zuivere water weerspiegelt niet het tegenbeeld blijft zichzelf, soms vertroebeld bij het vreemde waaien van een bekende wind ik neem de kiezel op in mezelf, ik word gepolijst van binnen en houd mijn adem in geen zuchtje verstoort nog het uitdeinen aan de rand een meerwezen noch minder noch meer ik ben rust een steen met een…

schelpenhand het gaat boven verstand te zijn wie je bent het lust en laten in kuststrook verlaten vallen er gaten in het aangespoelde gepolijste schijn niet zo in mijn gezicht zon ik dicht mezelf een ruimte maanling over de dag ademt in en uiting het raast rust voorbij de vloed in kust geboren zeearm met het schelpen verzandde strand…

Door herhaling Herhaling van het leed met verfraaide beelden of gepolijste zinnen Door herhaling Door herhaling Mijn gedicht verkoopt zichzelf Door herhaling Daar wordt het fraaier van Net als reclame neem ik je in de maling door herhaling van het leed Zomaar een vrouw die zegt dat het haar speet?…

Nu begrijp ik Waarom gebergten Zelfs de woeste Onbegaanbare Zijn voorbestemd Langzaam aan Te verglijden Tot rondvormige Gepolijste Beeldhouwwerken Nu begrijp ik Waarom stenen Hard en hoekig Eens een keer Zullen splijten Uiteenvallen Tot lichte wolken Van zandkorrels Die sprankelend Neer zullen vallen In de holte Van mijn handpalm…

een levenlang heb ik de scherpe randen van glas gepolijst vormen in alle kleuren onder handen gehad pijn gevoeld als er iets brak geen scherven gelijmd met een barst zijn de ideale lijnen verbroken eerst mat toen transparant gegoten of geblazen van glazen tot schitterende vazen heb vaak de hemel gezien maar in het reiken naar…

geef mij de stenen die je vindt wil de gedachten zien van generaties lang hun zicht in het weerkaatsend licht heeft ze gerond door water wind en ijs zijn ze schitterend gepolijst zo kwamen de lagen bloot van hun vloeibare dromen samen zijn we ooit ontstaan maar alles is een eigen weg gegaan nog scherpt de rots en…

ik kan geen zoete liefde vangen om gepolijst te bewaren in al haar comfort schoonheid van zuivere geneugten gelukzalig nee, ik moet de inhoud subtiel voelen meer dierbaar, meer in de buurt en heel echt in het heden zonder vragen op je hart van het leven dan glimlacht m’n gezicht plezierig stijgen warme gedachten op door alle aderen…

jij weet de stenen kent hun kracht in de lijnen van tijd en macht waar kleur en karaat de waarde bepalen kwaliteit door een mooie setting wordt begeleid pas als het juweel gekloofd en geslepen is na een volle nacht rust kust het eerste licht kleur gepolijst met de ervaring van heden beziet zij de wereld uit haar eigen verleden…

och, was ik maar als was kneedbaar in elke vorm gedragen in jouw handen verscholen in het donker waarin ik als een sculptuur uit jouw verleden word gekneed gepolijst, gestreeld, bemind en kon zijn zoals jij graag zag och, was ik maar als oude wijn gekelderd met vreugde die in de late avondschemer dagelijks de lust verhelderd zodat…

met beroerende baren brengt herinnering telkens weer dezelfde stenen boven roterend in de reproductie slijten scherpe kanten af het verzachten van beelden uit het rudimentaire verleden bevestigt een tendens naar afronding in de mens verstrooid en gepolijst valt elke heugenis uiteindelijk als gewassen grind op zijn plaats in een laatste…

Haar gepolijste gezicht verhoogde de tastbaarheid van het mystieke moment. De liefdesengel werd belicht met voldoening van haar plicht. Het was de Goddelijkheid van een liefdesgebeuren, die langs haar goudkleurige vleugels stroomde. Engel jij kwam uit een oneindige ruimte, zo onvoorspelbaar, net als de ware liefde.…

Hij kijkt me aan met pretogen achter het glas van een fotolijst… Zijn naam in mijn hart gepolijst omdat hij weet dat ik nu nét zo ben als toen hij jong was. Door diepe dalen en over bergen ging hij; vaak onder zorgen gebukt maar net als hem is het mij eindelijk ook gelukt.…

Hij zingt een liefdes melodie maar er is geen adres hoort in zijn eigen stem woorden die vals klinken op een kromme notenbalk eenzame tranen glinsteren met de zuiverheid van diamanten maar te ruw om mooi te zijn er moet geslepen worden gepolijst gepoetst dan kan ik je helder zien jij je geheimen voor altijd prijsgeven door te leren…

Stenen droom of gepolijst marmer geschuurd in elke hoek van de liefde Ben je Lucifer of een filmster? of een armoede in luxe? "Waarom' hebben we niet nodig of liepen we overdag Op een pad zo ijzig een juiste of een verkeerde afslag? Marcel 18 mei 2012…

als een rots bood ik weerstand tegen de zuigende branding op de rand van de leegte die je in me liet tot ik kantelde en in dit dieptepunt roerloos als een rolkei in een kuil traagzaam gepolijst wordt door de tijdloze rivier verweerd door winterse vrieskou geblakerd door zomerzon seizoen na seizoen na seizoen tot ooit misschien een spelend…

Mijn leven is een reeks details van aankleden en praatjes maken willen weglopen of omhelzen en moe zijn aan het eind van de dag zonder een rode lijn, geen spel van dubbele tong, taaltrucs of beeldspraak, niet eens een virtuele werkelijkheid van bloedeloze liefde en gepolijste pijn in losgezongen gedichten die duwen voorbij het bekende…

ze lacht licht smalend draait zij haar hoofd naar mij zegt dralend op lijzige toon doe niet zo mal natuurlijk weet jij al hoe ik over jou denk wat ik van je vind heb je voetstuk gepoetst en gepolijst ja af en toe gekust nog zijn al jouw talenten niet ontdekt dagelijks glinstert er een nieuwe steen aan de kroon die jouw genen…

Zachtjes beroer ik je ranke lijf Van jouw ronde vormen, vol en glad Schiet mijn extase omhoog en hard Als ik over je harde lichaam wrijf Jouw hals en nek als gepolijst ivoor Een achterwerk om van te dromen Gewelfde heupen, om van klaar te komen Een stem, klankultimatum voor het oor Je raakt mij vol op m’n gevoelige snaar Zo warm, zo vet en…

Spiegel je ogenblikkelijk, erken dat jou wat scheelt: ogen van gepolijst staal die fluwelig terugkijken... Nee, dit spoort en scoort niet meer. Oom moet gauw z'n lenzen strakken. Een tachtiger wil zich toch vermaken? Kijk: het verdoezelende dooft. Glaucoom blijkt maar een kwade droom. Mijn oom ziet weer de horizon!…

Onlangs vond ik op een wandeling een mooie witte steen ruw nog met aardgelaagde strepen hem thuis gewassen en geslepen eindeloos gepolijst tot hij schitterde in de zon een naam er in gekerfd, een edele naam die in eeuwigheid niet sterft wel duizend keer gezegd over het aangeharkte pad ontdaan van afgevallen blad naar de rustplaats gebracht…

licht van een beangstigende flakkerende zon wordt weerkaatst door de toplaag van grote woestijnen die door reusachtige windsnelheden losgelaten heeft van de eigen domeinen wat niet kon hechten is verloren gegaan in de kleine luwteplekken die iedere zwaarte zelf heeft geselecteerd naast de monumentale gladheden van de hemels gepolijste…

Een mysterie fluistert door de duinen op wiekslag en verpakt in glinsterend zand over kale rotsen, langs weelderige tuinen vast gestuurd door een onzichtbare hand Dromerig glijdend door de lage delta verlaat de vlucht de zware wolken aangezogen door zee en laaglandflora komt de plevier de pier bevolken Het gepolijste glas op een verlaten…

wanordelijke dagen sprak over de onmacht van voormannen en overmoedige vlagvoerders toonde hem de bloedsporen over bleke lijven wachtend sluimerde ik verder hij antwoordde niet misschien omdat hij al jaren in graven slaapt vandaag wandel ik door de contouren van dromerige duidingen ze ontwaken uit het groen van wiegend blad kabbelen over gepolijste…

twee knopen houden de snaar strak die ik te grof, te gretig ontstem een golf trilt door het trommelvlies tot in de haren van het slakkenhuis tonen wringen binnen hun maat elke tel volgt de harstslag elke ademstoot een zin ik struikel over kwinten en kwarten één noot hupt over de maatstreep heen het galmt door een gepolijste kast…

En ik voel alleen aan de dingen die hier blijven: de messen met hoornen heft, de tinnen schotels, het blauwe porselein, sterk hoewel breekbaar, en, als een wachter-rots tussen troebele golven, glimmend gepolijst, deze zware tafel van hout.…

melodietjes komt wat minder op tafel de laatste tijd het lijkt of er daarvoor geen rust meer overblijft als jij vroeger ging neuriën en bladeren konden wij aan je handen en ogen al zien waar jij zou gaan stoppen en lachen dan keek jij de kring eens taxerend rond hoe de stemmen zouden klinken als de eerste aanzet het nog stroeve had gepolijst…

wangen, de bleke lippen tuiten zich in gene van een groot verlangen, de sokken tot de magere knieën opgetrokken, de blonde lokken verleiden zich en de zwoele avondwind, in beeldspraak tot hun zwijgen, maken ze hun fortuin eigen, om die met zachte hand te strelen en de toekomst te borduren met gemanicuurde steken en te delen met de gepolijste…

Goud gepolijst ingelijst, in tinten van de mijne, staan zij hand in hand, zij aan zij. Ontkiem in dit levenslicht en dans je leven blij. Kleur ons schilderij in, dichterlijk zo vrij.…

Goud gepolijst ingelijst, in tinten van de mijnen, staan zij daar hand in hand, zij aan zij. Ontkiem in dit levenslicht en dans je leven blij. Kleur ons schilderij in, Liefst dichterlijk zo vrij.…

Achter de schaduw van de zon glanst het duister gepolijst daar beluister ik weer jouw verhalen. Hoe jij je dag hebt doorgebracht wat jouw idealen zijn in de toekomst van mijn utopie. De dauw maakt het beeld onscherp aan de horizon vervagen de sterren waarin de merel ontvlamt in melodie.…