rolkei

als een rots bood ik weerstand
tegen de zuigende branding
op de rand van de leegte
die je in me liet

tot ik kantelde
en in dit dieptepunt
roerloos als een rolkei in een kuil
traagzaam gepolijst wordt
door de tijdloze rivier
verweerd door winterse vrieskou
geblakerd door zomerzon
seizoen na seizoen na seizoen

tot ooit misschien een spelend kind
me uit de bedding raapt
en hard tegen een rots keilt
zodat ik barst tot schilfers
die kantelend verdwijnen in de stroom
en ooit misschien tot zand
zullen verworden

verlaten gelaten vergankelijkheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 7 stemmen 141