Op het duin,
Er stonden meisjes op het duin,
stil, in het laatste licht gevangen
van de ondergaande stralen,
gekleurde nagels op de lange
rokken, het avondrood smeert de
smetteloze wangen, de bleke lippen
tuiten zich in gene van een
groot verlangen, de sokken tot
de magere knieën opgetrokken,
de blonde lokken verleiden zich
en de zwoele avondwind, in
beeldspraak tot hun zwijgen,
maken ze hun fortuin eigen,
om die met zachte hand
te strelen en de toekomst te
borduren met gemanicuurde
steken en te delen met de
gepolijste parels van het
warme zand, om die aaneen
te rijgen tot stralen van
een vertrouwd bestand.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 8 mei 2009
Geplaatst in de categorie: vrouwen
Prima.