Witte steen

Onlangs vond ik op een wandeling
een mooie witte steen
ruw nog met aardgelaagde strepen
hem thuis gewassen en geslepen
eindeloos gepolijst tot hij schitterde in de zon

een naam er in gekerfd, een edele naam
die in eeuwigheid niet sterft
wel duizend keer gezegd

over het aangeharkte pad
ontdaan van afgevallen blad
naar de rustplaats gebracht
waar stille wijsheid van oude bomen
traag bewegend in de najaarswind
troostwoorden fluisteren

heb daar de witte steen
zacht als een Memoriam
aan zijn voeten neergelegd

... Naar aanleiding van de negende sterfdag vandaag van mijn man schreef ik dit gedicht ...

gedenkdag witte steen verlies

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 234