Alle inzendingen over geschiedenis van de

vreemd bewegen waar geschiedenis is verteerd geen enkel beeld van eerder zichtbaar is gebleven tenzij gedachten zo sterk zijn ik diep heel diep in mij kan kijken waar herinneringen terug willen spelen…

een laatste maal tijd kent geen grens vis voor iedereen manna, hemels voedsel Zweeds wittebrood geschiedenis, Die Wende water, wijn voor de verandering…

Rosetta het eerste ruimtevaartuig in de geschiedenis in een baan om een komeet Rosetta Indemeij was 90 toen zij in de omgeving van Auschwitz overleed niet vernoemd blijft haar naam toch met die andere Rosetta verbonden…

Cultuurbarbaren zijn het, die van IS Een beeldenstorm in ’t oude Nineve Het enige wat telt, is hun MOSKEE Een parallel in de geschiedenis? Jawel, wat ‘KUIP-vandalen’ zijn gekomen en hakken in op een fontein in Rome!…

Geschiedenis is een verwaarloosd vak En zo valt de ontdekking te verklaren Dat het aan kennis van de oorlogsjaren Bij kaalgeschoren jongeren ontbrak. Het enige benul dat ze nog hadden Was hoe men joodse graven moest bekladden.…

in elke druppel van de dag rijgt geschiedenis aaneen in herkauwing stippel ik ze uit in de kruissteek van wind in de serene mistigheid bouwt het zich op in helderheid in het gesternte van andere tijden in tragedies en verrukkingen…

We rijden weg van wat me dierbaar is De kamperfoelie geurend aan de muur Een mossig klinkerpaadje naar de schuur Dat oude thuis met mijn geschiedenis Het is geen einde maar een nieuw begin Met alles wat me lief is binnenin.…

Dat hij van haar houdt zegt zij moet uit zijn daden blijken en stelt zich op zoals een boom die als men haar doormidden zaagt en tellen kan het geheim van de tijd prijsgeeft en de waarheid van geschiedenis…

Als dat ligt in wat ik nog weet (en zolang ik niet vergeet) mijmer ik in het hier en nu, wat weldra deel uit kan gaan maken van wat is geweest, en de rest is gewoon geschiedenis.…

men begraaft de herinneringen met de doden men moet vergeten wat men met eigen ogen zag men witwast de geschiedenis ruimt de graven men leest witte bladzijden men moet vergeten hoe het was ik moet onthouden dat ik herdenk en niet vergeten zal…

ik heb mijn geschiedenis weten te wissen oude liefdes , met vergane vriendschappen heb ik versnippert alsof zij nimmer zijn geweest de doden bewaar ik even heb ik naar ze gekeken heel even en sloot ze voor altijd in mijn hart…

Alles is geschiedenis Ons bestaan en leven Bekende paden en Onbekende wegen Gaan hand in hand Liefdes gaan uiteen En komen samen Bouwen bruggen In een ander hart Liefdes sterven nimmer Zijn een hoofdstuk in de tijd Toen nog jong en onervaren Nu veel ouder en wat rijper Is er heimwee naar wat was Verlangen naar wat komt Maakt het…

Geschiedenis vindt evenwicht, maar niet vanzelf. En onze harten slaan de tijd, beng, beng, om het logeermatras te kloppen.…

Standbeelden, stille getuigen van een verloren verleden; versteende gedachten, staand in het nu, het heden Feilloos weggevaagde geschiedenis, rondwarend in een oorverdovende stilte, zichzelf aanhorend bij gebrek aan aandacht.…

Harmoniek en Tzolkin uitdaging en verborgen kracht verwerking van wat het hart beroert met mystiek als centrum van leegte schrijft haar fluister nieuwe stukjes geschiedenis voegt toe in weerspiegeling…

iedereen is bezig met doodgaan de een na de andere gaat gewoon dood koortsachtig schrijft men de geschiedenis van zoveel en dat lijkt dan je leven je zou het zelfs offeren voor de vrijheid maar hoe teleurgesteld zou je zijn als je eenmaal dood nog in leven was geweest…

Het is dus zo, ook uit het Frans vertaald, Dat de geschiedenis zich weer herhaalt.…

Met ingehoudem adem luister ik oorverdovende stilte geruisloos zuchtend en krakend statig en imposant door de tand des tijds aangetast maar onbewogen stille getuige van de geschiedenis dit huis mijn thuis…

Jouw felle nagels klauwen mijn tijd in vacuum rood gekraste lijnen striemen toekomstig verleden nog steeds gehard in het raken en scheuren van dagen stoot mijn tijd geschiedenis…

Het eelt van haar geschiedenis heeft zich in slakkengang van hoofd naar achterzijde verschoven. Langs de kromming van haar rug kleven op dunne huid eilandjes van onbereikbare verhalen. De zon zakt in de kruinen van de bomen en alles wat niet meer zou gebeuren.…

zonlicht kust de zwaan die haar veren oppoetst voor de dag die komen gaat andere gevederden schrijven geschiedenis in de lucht die onleesbaar lijkt doch verstaanbaar is voor hen die in geheimtaal converseren zij lieven liever…

Tot tranen toe bewogen Ben ik door Hem die Zijn armen brak Aan het kruis Om ons te kunnen redden, Ons op te vangen na de val Die zo lang geleden al De geschiedenis van de mens Op zijn kop had gezet, Maar ons zonder Zijn redding Hard en genadeloos naar het Einde brengen zal…

Er wordt geschrapt in de geschiedenis: “De Gouden Eeuw” heet voortaan “17e”, omdat men denkt, dat tijdperk overziende, dat die benaming het rechtvaardigst is. Zolang er sprake is van helse oorden, is ook "de hemel" echt te gek voor woorden.…

zo kwaad Alle gebruikte vormen van religie een abracadabra op Zijn werk Maar juist met de kerst is die verdeeldheid er bij gebaat Zijn afbeelding in jonge vorm ligt doods in een etalage Een opgesmukt kribbetje met de veestapel die daar om heen staat De kribbige mens en haar kerstgekte maakt van geschiedenis een ravage…

als een oude boekenkast tegen de muur geleund grijs van verleden zwaar van geschiedenis draagt hij vele levens op z’n kromme rug maar lacht de schoonheid van een eerste lentedag elk jaar opnieuw…

onder de rook van de geschiedenis taal ik niet want stilte beeldt meer uit jaartallen schieten door mijn hoofd zoals sterren schijnen te vallen in de hemel eens een donker gat dan weer het licht om weer te zien dat verleden heden is…

Schitterend staan de sterren elke nacht weer starend richting aarde keer op keer Met schittering in de ogen staren wij verheerlijkt terug naar de pracht der onbegrip in de geschiedenis terug…

Kerkhof Een plaats van, stilte rust Verlangen Liefde Uitademen Geschiedenis Droefheid Vreugde Tranen Verleden Spijt Schaamte Eerlijkheid Nadenken Wensen Huilen En voor al die dingen, Waar het nu te laat voor is.…

Dichters balanceren met gevleugelde woorden voor inzicht in de ziel schrijvers laten de geschiedenis herleven maar ook de werkelijkheid en de fantasie muzikanten spelen met akkoorden om de emotie te laten voelen en zo zijn zij onmisbaar voor het gevoel van euforie…

Vierhonderd jaar geleden in den Haag Is nogal wat geschiedenis geschreven. Van Oldenbarnevelt verloor het leven, Aansluitend op diens allerlaatste vraag Die door de formulering “Maak het kort” De moeder aller galgenhumor wordt.…