194 resultaten.
"Verscherven"
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 149 Geplukte bloemen sterven
een tragische dood
zichtbare kansen versterven
voordat ze aan de kim verschenen,
worden erfenissen geschonden,
en geen lidtekens gesloten.
Wie heeft de onzin uitgevonden;
"dat tijd heelt alle wonden,"
waarvoor het juiste medicijn
nog niet is gevonden?…
ALLOCHTONEN
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 1.216 Ze zijn alleen achtergebleven
berooid van alles
verstoken van huis en haard
weg van het geschonden land
opgenomen in een andere wereld
kunnen zij niet gedijen
losgelaten in het eindeloze
staren ze alleen nog in het niets
en wij maar roepen
en opdrachten geven
wij zijn de gunstengevers
genadeloos in onze uitspraken
het gelijk zullen…
Fluïdumkoord
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 151 ik heb gezocht
naar een graf
vond slechts gestapelde steen
geen voetafdruk er om heen
een vaag fluïdumkoord
was het enig contact
ik wist dat jij het was
die deze impulsen gaf
van jouw aanwezigheid
jij koos om alleen verder te gaan
liet ons staan
zonder afscheid te nemen
maar wij zijn verbonden
onze vriendschap is niet geschonden…
De vurige hoop van alle tijden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 53 Fatum duldt geen
uitstel zelfs niet voor
de onsterfelijken onder ons
Zeus ketent de held
aan een rots
de adelaar koning onder de vogels
Kijkt hoog in de bergen uit
naar de avond
hij vliegt elke nacht
Naar zijn hulpeloze prooi
Prometheus’ geschonden lijf
wat nu als Zeus
Uit zijn ivoren toren was gekomen
Prometheus op de schouders…
uitgehuwelijk
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 3.808 De koelte van het laken
is warm op mijn huid
verstijfd lig ik naast jou
jouw pas verworven bruid
Zweterige handen nat warmer
beroeren mij intiem gehaast
zij verstarren mij in marmer
ruw geschonden afgegraasd
Verouderde passie ongemeend
maken mij broos doch versteend
voorbij jeugd in dromen beleven
verhuld ingekapseld weggegeven…
Het vak van de naaister
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.448 terwijl ik zo bezig ben
klinkt uit de buste
een stem die mij waarschuwt
luister je kan nu wel plooien
maar ik was er eerder
de aarde de melkweg
als je mij wilt vergooien
blijft er niets over
en niets te draperen
met mijn oor op de buste
schrijf ik haastig
naaister van woorden
------------------------------------------
uit: 'Het geschonden…
Zoals licht leegte vult
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 405 Zo vertoeven ze op mijn erf
solitair in droog gevallen dalen
als geschonden schuiten op de werf
altijd zwijgend met duizenden verhalen
Ze leven in zanderig lichten
in eindeloos oplichtend zand
dwars door alle godsgerichten
nemen ze passanten aan de hand
Als het uitbundige en jubelend licht
loom en lui de schemer schept
wacht…
Eens komt het goed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 297 Jij bent een bijzonder mens
zegt hij
en gaat dichter bij zijn woorden staan
in zijn armen wiegt
hij mijn geschonden kind
dat even later
uit zijn handen glipt
verder
steeds verder weg
breekbaar
onaantastbaar
fragiel als ijskristal
in winternacht
"maar eens komt het goed"
vertrouw ik hem toe
'k sta op
en hervind mijn kracht…
Herhaling?
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 91 bedding van ongewijde
grond, de houdbaarheid
datum in het denken tot
de daden leken ongegrond,
het laat zich voeden tot een
nieuw gewas, een resistent
ander ras wat zelfs gedijt in
een stinkend moeras, waarin
zelfs de antwoorden zich niet
durven te wagen, valt terug
bij herhaling in alles wat is
geweest, heeft geen vat van wat
geschonden…
Mens toch...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 waarom worden dagen geschonken
die trager maar korter zijn
het ochtendroze met avondrood geschonden
leven als zachte rozen of venijn
ik ben mijn weg gegaan
dag na dag met anderen
niemand kan het veranderen
toch blijft bestaan een eeuwig begaan
leven, een flits van wachten
op wat komen moet
eindigheid, één verachten
voorbij het kwaad…
Zwerver onder zwervers
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 128 zonder thuis,
En ik die een vreemde in mijn gedachten ben:
Dolend heb ik mijzelf in mijn spinsels verloren
Wetend dat ik net als zij door Hem ben uitverkoren,
Klamp me vast aan die arm over mijn schouder
Van hem die letterlijk niets meer heeft,
Behalve schulden, daarvan heeft hij meer dan genoeg
Een gulle lach schenkt hij mij
Door zijn geschonden…
Niet bedoeld als godslasterlijk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 86 Een opperwezen is aan mij verschenen
In een gedaante die ik niet verwachtte
Een hagedis en ik ben nu bij machte
Het beeld van Gerard Reve bij te benen
Mijn vreemde heiland is nogal angstwekkend
Mijn godsbeeld is totaal door hem geschonden
Wat wil hij, mij genezen of verwonden?
En de gevolgen, zijn die niet verstrekkend?…
Heelkunde
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 530 Bij geschonden taal en verloren spraak
dan loopt het spaak, te veel, te vaak.…
Samensmelten
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.643 Daar waar aan de einder
mijn landweg versmelt
met de mengeling van blauw
wit en veelkleurig zwart
en in meedogenloze variaties
het verhaal wordt verteld
over het schijnbaar gewin
van het zo geschonden hart
Daar kiemen onzichtbaar
voor het verbogen licht
de trillenden handen
van verloren gezichten
bij iedere moeizame tred
verheldert…
De Zwarte roos
hartenkreet
4.0 met 29 stemmen 2.552 Een roos die bloeit in de nacht
is droevig en zwart
haar hart is lelijk geschonden
de ware weg der liefde
heeft zij nooit gevonden.
Haar blaadjes zijn diep gegroefd
geen bij, geen vlinder, die haar sap heeft geproefd.
Door de morgen wordt zij nooit bedauwd
geen hand houdt haar zachtjes omvouwd.…
Heler
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 647 De rijmregels zijn hier geschonden.
Er wordt een remedie gevonden:
hierna zult u lezen,
hoe tijd kan genezen.
U weet het: die heelt alle wonden.
Twee mannen uit Groningen vochten
om Ans, die ze allebei mochten.
Ze keken en schrokken,
want Ans was vertrokken
naar Middelburg, waar ze niet zochten.…
Zwart vinyl
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 414 Bewijs van afgedraaid
verleden, verbannen op
schreden tot de zolder,
verslaat de grammofoon
de kolder, van oude blijdschap
in treurige toon, zwijgt
de doorgezaagde boodschap
en gekraste trappen van de
tijd, gekerfde groeven
in geschonden staat,
zwart geverfd in geperst
vinyl, draaft en
zwoegt door in ziel
en zaligheid, vergrijsd,…
De zwarte roos
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 239 Haar hart is lelijk geschonden.
De ware weg der liefde
heeft zij nooit gevonden.
Haar blaadjes zijn heel diep gegroefd.
Geen bij, geen vlinder;
die haar sap heeft geproefd.
Door de morgen wordt zij nooit bedauwd
geen hand die haar zachtjes omvouwt.…
Gewond hart
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 674 Op het hoge ros gezeten
't lichaam star en recht
met koele waakzaamheid
immer berekend op gevecht
Benen omklemmen straf
de flanken van het paard
't vizier aldoor gesloten
in aanslag het puntig zwaard
Het harnas schuurt pijnlijk
dat wat diep geschonden is
doch nimmer is geheeld
bij gebrek aan vergiffenis
Wat zacht en kwetsbaar is…
klokje boven de keukendeur
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.489 Het is toch een wonder,
dat email, geërfd, afgesopt, al negentig jaar,
en heel die tijd heeft geen enkele kras het geschonden.
Hoeveel keer per dag kijk ik op, keek een voormoeder op
naar de zwarte wijzers daarboven? Aardappels koken,
gebraad in de oven.…
de lafaard
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 89 beelden vervagen
herinneringen blijven
toch wil ik slagen
de duivel te verdrijven
je mes maakt veel wonden
in rug en in keel
mijn hart is geschonden
je mond praat teveel
je lafheid, achterbaksheid
verpakt met emoties
ze zijn zo voorspelbaar
als dit de grens overschrijdt
laat vallen dat masker
en stopt met verkopen
van…
Mijn draaiboek
netgedicht
4.0 met 50 stemmen 43 samengaan
verankerde
toch ging het
dramatisch
mis in een niet
van tevoren
aangekondigd
ogenblik
mijn draaiboek
miste wat luttele
seconden voordat
ik mij had hervonden
na een kleine
fysieke test
de voorhoofdsbuil
en het nog niet
goed te traceren
blauw maakte zijn
opwachting in een
ongekend snel gauw
mijn aangezicht
is geschonden…
Maanlicht
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 1.403 Het verstilde maanlicht schijnt
Streelt mijn geschonden lichaam
Beroert elk plekje en verkleint
De zelfverloochening en blaam
Zodat elk schandteken verdwijnt
Groeiend is mijn zelfbewustzijn
Ik sta weer strijdbaar en rechtop
Woede verzamelt zich tot venijn
Zet er een streep onder en stop
Dit leven, zoveel wraak en pijn
Springen in het…
In de bloei van mijn leven
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.424 In de bloei van mijn leven
is mijn kinderlijke onschuld geschonden
jarenlang kon ik het geen plaats geven
nu heb ik mijn kracht terug gevonden
In de bloei van mijn leven
werd er over m'n grenzen heen gegaan
tot voor kort kon ik het geen plaats geven
nu kan ik er eindelijk boven staan
In de bloei van mijn leven
ben ik nu opnieuw begonnen…
Foute mannen
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.207 Het vertrouwen is geschonden
’t is nu helemaal weg
Ze zegt nu niet zo snel meer
Maakt niet uit, ga jij maar weg.
Avondjes stappen met zijn vrienden
Dat brak hen uiteindelijk op
Want die vrienden waren vrouwen
En die staken hem naar de kop.…
ik hou van mensen die blijven...
gedicht
3.0 met 20 stemmen 8.650 ik hou van mensen die blijven, zei hij,
we stonden samen onder het afdak te turen
naar het kantwerk van de winterbomen
en door zijn woorden had ik moeite om weg te gaan
hij voerde me door de geschonden lanen van zijn jeugd,
langs vergane boomgaarden, nabij tere beken,
voor een gesloopt huis hield hij halt en
keek heimelijk door het venster…
de poorten van de hel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 447 hel
mij kende je uiteindelijk wel
we waren samen
vaak in cognito, ik wilde
anders maar jij besliste zo
gewoon recht toe recht aan
ik droomde van intimiteit maar
liet me altijd in jouw volheid gaan
satan wacht op pegulanten
pas later wist ik je verhaal
jij had zovele klanten
ik brand met jou mijn zonden
elkaar hebben wij nooit geschonden…
Kinderen van een mindere God.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 117 Hun aangezichten zijn geschonden.
Met het water van de zee wassen
zij hun open wonden.
Dood zijn zij naar het woord.
Hun stem wordt niet meer gehoord.
Kinderen van een mindere God.
Zij mogen er niet in geloven.
Met de monden van beneden wordt
tegen hen gelogen.
Genegeerd en gestoord zijn zij
onderweg in hun leven ontspoord.…
SCHOOLROUTE
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 517 geschoeid
van huis naar school langs Ford
en Coöperatie de kerk op afstand
door klokken mateloos geboeid
zoek ik hernieuwd de simpelheid
natuurlijk aanvaard node gemist
nu verouderen minder draaglijk is
pijnlijk de durende onzekerheid
van het bestaan mijn voeten gaan
op herhaling langs de hoofdweg
levensader van mijn vroege jeugd
geschonden…
Cirkel
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 655 Laat me rusten
met een geschonden weemoed,
'k verberg mijn tranen,
heel verwoed.…