Netgedichten

netgedicht (nr. 60.515):

de lafaard

beelden vervagen
herinneringen blijven
toch wil ik slagen
de duivel te verdrijven

je mes maakt veel wonden
in rug en in keel
mijn hart is geschonden
je mond praat teveel

je lafheid, achterbaksheid
verpakt met emoties
ze zijn zo voorspelbaar
als dit de grens overschrijdt

laat vallen dat masker
en stopt met verkopen
van zever en leugens
in pakjes met hopen

leer leven in eenvoud
met vrienden en maten
geen vuur en geen brandhout
maar in vriendschap zonder haten!