Alle inzendingen over gespleten

vertelt mijn stilte over waarheid of verzwijgt zij duisternis beheerst mijn ademen golven van indrukken en denk ik om maar niets te hoeven weten * ik spreek met gespleten tong over uitzicht en van inzicht met dubbele bodem * hoor mij aan tenware u mij begrijpt…

je denkt aan krijtstreep met een aktetas aan paraplu en 't elegant flaneren van bonte dames naast correcte heren bevroren glimlach boven grijze jas je denkt aan sportschool en het klatergoud aan tatoeages, bier en zonnebanken die passen bij de goddeloze klanken van dialect dat primitief wordt uitgekauwd onzichtbaar blijft de oude muur in…

Zichtbare deining beroert het oppervlak waaronder de stilte van een onpeilbaar diep Waar leven wordt gebaard in ontelbare diversiteiten die als eenheid verwekt elkaar al eeuwenlang bestrijden Deze sluier van vergetelheid bedekt het kalme weten van Leven dat IS maar aan hebzucht blootstaat…

Bang van mijn angsten zoek ik óp wie Freud was. Louter kadavers. In mijn slaap gestoord, weiger ik mijzelf wakker te kussen maar begrijp het wel. Het loopt tegen tweeën; vooralsnog niet…

ik schizofreende gespleten had diamanten geroofd terwijl ik al in de cel zat geketend dromend van jaren water en brood wist uit oorlog en schroot met het bloot van mijn handen een imperium op te bouwen met mensen die van macht geld en manipuleren houden ik hallucineerde mij god geen weg was te kort in het scheppen van werelden zonder enig…

ik rol voorzichtig het papyrus uit breekbaar na zo lange tijd letters fluisteren betekenis vloeien rimpelend ineen tot muren water in de doorgang trekken karavanen langs vluchtend voor egyptes slang het is hun laatste gang na vele plagen daagt het beloofde land maar de wortel van gespletenheid raken zij niet meer kwijt de vloek…

Verscheurd is mijn hart Vastgehouden ik hier een zoon Vastgehouden jij daar een man Uit de boksen klinkt verscheurde Alex verscheurende Alex gebeten door de liefde verscheurt hij mij zoals ik verscheurd door jou door mij door die geliefde die net zijn mijn cd door de post zo Aards liet bezorgen met een lief briefje met de…

ze schatert en orakelt terug uit delphi’s put in schuine woorden die op borrelen uit aardes onderbuik die de scherpte van de huig hebben gevoeld met gespleten tong de kromme waarheid heeft gevloerd jouw vragen waren echt zij schatert en orakelt het klatergoud moet weg…

al een naam had toen het nog geen vorm had de vrouw die niet genoemd mag worden in doolhoven verstopt eten ze mijn vlees binnen de muur voor doden wij geheel anders verlangen niet terug naar de tijd van de vleespotten van Egypte maar sluiten vriendschap met de wind van het Woord die ons duwt over de brug van een gespleten…

De VMBO-leerling loopt achter met Nederlandse taal Corona heeft zijn lot beslecht Van thuiswerk kwam niets terecht De minister zet voor een paar miljard nu onbevoegden in Het zal niet baten want de kiem ligt in het huisgezin Vader spreekt kleutertaal Moeder brabbelt maar wat De kloof begon in de wieg en werd een gapend gat Geen drang…

Spoken en ratten likken aan de woede en spelen verstoppertje in de doolhof van leugens over de heldhaftige strijd voor het vaderland en zijn machtige vaders met gespleten tong…

Vergeten, weglopen van je spiegelbeeld, de tunnel uit, de echo voorbij, geen rozen uit de orgelpijpen, gespleten hemellicht, tot duisternis resteert, slapen in het donker van de vergetelheid,  terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt, en zelfs het ochtendgloren berust.…

Wonderlijk toch hoe De mens geschapen is Lichaam en geest Die samen één zijn En toch de geest Die zo vaak gespleten is Het bovenste gedeelte Van het Ik de brave Man en pappa speelt - Het onderste deel Dat onzichtbaar donker is Het leven van een meisje verspeelt…

Dit kan niet worden gedicht zal altijd open blijven de tijd gespleten in voor en na met daartussen het gat met de brokstukken van levens razendsnel verspreid over zoveel zielen, gedachten, woorden, beelden vliegensvlug en overal verbijstering verslagenheid woede de tijd zal het niet leren.…

Waarom gespleten en gekloofd? Waarom die tenen op je hoofd? Waarom die barsten in je huid? Zit er meer in je dan je uit?…

de dichter moet in de onthechting thuisraken de gespletenheid helen de chaos bedwingen de veelheid van ditjes en datjes temmen om niet te worden opgegeten de poëet moet zonder verdrinken over schotsen- en-scheven van kolkende rivieren springen om langgezochte tekens te bereiken te omhelzen misschien…

Wanneer gespleten tongen woorden slaan en lippen blauw zelfs kou kunnen laten bevriezen zullen veren gedoopt in huid op huid het dons altijd kunnen verbloemen al blijft de gift git het blanke vel leest naamloos…

Tandenknarsend in het heelal staalvretende monsterproleet suisend in de ruimte ontstuitbaar geluidloos brok geladen angstaanjagend radioactief verpletterend verterend element gespleten kracht begrensde macht opbiedend "ëïgen ik" besef genadeloos afslachtend krachtsbejag…

De NASA wou een blik op twee kometen, twee brokken steen die razen door 't heelal, toen de gezonden sonde met een knal in twee onnutte stukken is gespleten. Wie zonder sonde is werpt in 't gemeen geen blikken, zelfs niet op de eerste steen.…

Dit meldt men op doorreis men is halverwege het licht is gespleten men ligt tussen drinken en eten het glas speelt de meerdere het eten vast nog een meter men is hier geheel gisteren vertrokken zal men morgen als het luchtkasteel meezit als van ouds arriveren - -------------------------------- uit: 'Vallende stilte', 2008.…

Kern de pit van ons bestaan Kernenergie het begin van de hitte Kernproef proberen of je vuurvreter bent Kerndeling hersensplitsing Kernfusie van twee gekken een superidioot maken Kernreactie klap op je kop Kernreactor uitlaatplaats voor gespleten koppen Kernbom verdelgingsinstrument Kerngezond of toch niet?…

Jij buigt klanken om tot woorden raakt het laagste in onze taal Zelfs de tongval is gespleten en geslepen tot een triest verhaal Nog steeds strelen letters mijn lust junk ik nog een woord spuit hunker in Wanneer woorden niet meer scoren dan kan ik zeggen ik ben een ex hero-in…

zegt dat het wit is licht en donker donkerlicht donderlicht wild donker gespleten ogen zien regenbogen wit in zwart duisternis is wit wit duisternis vraagt vergiffenis aan het verdwaalde kind koud vragend om warm licht gewoon warm.…

ontdaan de knotwilg aan de rand van het kerkhof hij houdt zijn stand nog op en het beladen hoofd recht aangetast de geweldige kruin waar leven woont kreunend in de westenwind het half gespleten hart de voet kronkelt zich in de oever vast een teentje is gedoopt in onbewogen water…

Met een sponde aan tijd lag hij haar tegenwicht te wimpelen (tegen de haren in) de heldendaden tilde hij naar haar ledenen op het lemma in het splijten van een paar seconden en een weinig stuurmanskunst zij telde zijn paar gespleten borstharen getuige van wat speelgoedgeluk hier in zijn moestuin het oeverloze emmeren de glunder op zijn…

Met een sponde aan tijd lag hij haar tegenwicht te wimpelen (tegen de haren in) de heldendaden tilde hij naar haar ledenen op het lemma in het splijten van een paar seconden en een weinig stuurmanskunst zij telde zijn paar gespleten borstharen getuige van wat speelgoedgeluk hier in zijn moestuin het oeverloze emmeren de glunder op zijn…

zij kleurt als lente en zomer de bellefleur in mijn hand is priller dan groen van oases in het brandend bruingele zand weerbarstig als rots gespleten door watererosie van ijzige trots danst als een kind dat in nieuwe dimensies haar speelruimte vindt zij is mijn eerste viool klassiek maar ook modern en frivool…

er brak een tak terwijl het windstil was een groene ruis de klap die duizend stukken zag de boom kijkt kaler wat beschroomd lijkt verder nog intact bij nader onderzoek zijn veel gebreken aan het licht gekomen door ouderdom blijkt hij van binnenuit gespleten zijn zomer kent geen dromen…

Slaap niet te vatten door ziekte gesloopt Licht van de wereld en geld niet gegund Genadeloos sloegen draken mij neder Eigenzinnige mensen komen weder Al zou het dan slechts zijn voor zoete wraak Mijn pen genade- loos en altijd raak Vermoord, door hun meedogenloos geweten Met persoonlijkheid, dubbel gespleten...…

De mens met twee gelaten laat holle ogen blikken kettert gaten in de ziel Krijt lage strepen op het voorhoofd dekselse lijnen van spijt verdichten gespleten gedachten Letters dichtbij zonder klanken kleuren klinkers vreten kraaien de pootjes in de laatste zin…