Alle inzendingen over gestrikt

de deur gaat dicht geeft zicht op lange gangen die met gebed en contemplatie zijn behangen draag een pij die ik gekozen heb omgord het touw met knopen die gestrikt zijn door een toekomst zonder jou ik orgel klanken voel mijn knieën op gebedenbanken laat de knopen glijden langs het schaamrood van mijn ongebruikte dijen…

Wat niet opveert is gestrikt in de netten van de nacht. Je trilt je lijf in bloemen en je geurt snakkend licht Honingzoet meng je smachten met schalks zoemende bijenzang. Je plengende liefdesdaad lest mijn diepste dorst. Ik sta op en schrijf de dag een illusie van verse zinnen.…

Ik had de taal in beide handen sprak niet over bemantelen en naar vraagtekens werd nooit gezocht toentertijd hadden jassen geen knopen meer een touw werd gestrikt en strak getrokken, ruimte was er in overvloed, daar wel oude aardappels, vervoerd op gammel ijzer gaven doffe hongerogen weer heel even een zachte glans van gevuld zijn ik…

Gestrikte tijd, die mij omspon, verstrikt de jaren in spinnenrag, de waan van veiligheid in een cocon, geschoren luiken was alles wat ik zag, om alleen door kieren het morgenrood te vangen, zo weinig, maar zo helder als kristal, de onbewuste kern van het verlangen, rechtvaardige spiegels uit het heelal.…

Gestrikt om rotspunt, waait de waterval, Vlag van 't gebergte uit luchtig wapp'rend kant: Zijn kleurig beeld in 't ijle stuifsel brandt 'T van licht onzichtbaar centrum van 't heelal. Machtig langs aangewezen helling gaat Naar rust van verre, diepe dood de daad, Oorsprong en drager van het mensenlot.…

onbekommerd alomvattend spat de honingzachte gedachte uiteen Als een zeepbel gezwollen en wit schitterend in toepasselijk linnen geschilderd verbindend de aanraking de koestering van de vorming van verveling Pastelblauwe luchten Voortstuwend Opstijgend Teugel vierend Licht vogellijf Verenlatende tijd Verleden is omstreden Zuchtend Gestrikt…

Hij bekijkt de man vol wrevel, Had graag de punten van de knevel Zodanig rond zijn hals gestrikt Dat hij ter plekke was gestikt. Maar tussen droom en daad Staan wetten in de weg en praktische bezwaren Dus zoals het meestal gaat Treedt hij in overleg En komt weer tot bedaren.…

Het haatvuur van de opgestookte norm En Silberbaur in zijn uniform conform Ogenschijnlijk door de naald van Van Maaren Sponnen zij op de valreep hun laatste garen Echter Heer wat heeft het hen gespeten Zij hadden de maat zo nauw niet gemeten Gestrikt voor het stroppen met een molensteen En kwaadschikse pakken gingen ze heen Waardoor heel…

En 't wordt een speelse lust, hoe 't mondje, toegeregen, Pruilt en weer lacht; hoe slank op maat van menuet 't Gestrikte schoentje treedt; hoe gracelijk van bewegen Haar buiging valt, hoe hoofs haar groet is en koket.…

eens door hem zo hartstochtelijk gekuste lippen zeggen luid en duidelijk nee, nee dank je, ze draait zich om en verdwijnt beschadigd, maar nog immer rechtop uit het zicht met lege handen op weg naar een gevulde toekomst terwijl er langzaam een traan langs haar wangen met haar meeloopt denkt ze weemoedig aan dat ene boeket paarse bloemen gestrikt…

Op grootmoeders neusdoek, met kopspeld gehecht en kleurig met bloemen bestikt, de strogele haren, heel stevig gevlecht, met vuurrode lintjes gestrikt; Bol-ronde gezichtjes en ogen als lichtjes, de handekens fris en gezond; Hoe lief en hoe gekjes die boerene bekjes met koffierandekens rond; Zo stappen ze fier en als waren ze rijk!…

Dat strompelen doet me trouwens denken aan vallen, en daarom moeten de schoenveters ook zorgvuldig gestrikt zijn. Erover struikelen zal anders de wedstrijd flink vergallen, want dat doet naast het verlies ook nog eens veel pijn.…