Alle inzendingen over getrokken

zandpad vol sporen, diepe groeven van vroeger weten waar wagens reden getrokken door het paard vorstelijk verglijdt de vaart onder scherpe klanken van ijzers die ploegen door een oudhollandse kaart…

Je trekt je sokken uit, ik de mijne je ontkleedt je kleed zie bloot getrokken lijnen in het grijs je haar strengelt zich schaamteloos om het mijne heb meer gezien toen ik niet meer zag dan me lief is overviel mij de streling van een onvoorstelbare zachte wind…

zo'n eerste paar schoenen waarin destijds de eerste meters zijn getrokken kunnen je veel vertellen over de verloren tijd ach ja die tijd van weleer toen wij zo onbevangen aan het begin stonden van de reis naar het morgenland…

we samen een belofte deden, elkaar altijd stevig vast te houden, als er aan ons getrokken werd? En er werd aan me getrokken... je hield me in alle macht vast, maar diep, in stilte... wilde ik, dat je me liet gaan... brak ik mijn belofte... Nu, jaren later, terugkijkend naar het verleden...…

na de eerste hap komt het alweer de strot uit als een aanstormende truck die overrompeld men had er veel beter afgebakken kippenkont bij kunnen kluiven zodat men kon wegrollen op gele uit de kluit getrokken maïskolven!…

Ik ben me gister weer eens rot geschrokken Vanwege dit berichtje in de krant: De nieuwe lijst van Leefbaar Nederland Wordt door professor Pim Fortuyn getrokken. Dus wordt ons lot, als hij veel stemmen haalt, Straks door het rad van Pim Fortuyn bepaald.…

Omdat mijnheer pastoor nog steeds de klokken Voor dag en dauw voor zijn parochie luidt Slaapt men in Tilburg niet meer rustig uit En heeft de buurt dus aan de bel getrokken. Het schijnt vooral de jeugd enorm te storen Die, net thuis van de disco, niets wil horen.…

Getrokken door het mooie weer Gingen mijn vrouw en ik carnavallen We gelukkig waren niet alleen Dat zal u wel zijn opgevallen. Als u ons zoekt We zullen er niet omheen draaien Wij zijn die twee naast de vlag Die gezellig staan te zwaaien.…

Poëzie is wording die blijft steken in de rauwe, gebarsten onhandige gaafheid van het ongenoemde haar voltooiing is toeval, het stokkend ongerepte uit haar krom getrokken pen poëzie polijst niet wat ze zegt, ze schuurt zich uit in haar ontluistering ---------------------------------- uit: 'Als het dichtklapt', 2005.…

Schoot waar het leven In gekoesterd werd, Begin van nieuw leven Zo pril, zo prematuur, Onverwachts is de vorst Er doorheen getrokken Terwijl de lente Al lang begonnen was, Vruchtbare aarde Bevroren terwijl Het zaaigoed al Ontsproten was…

Ik ga vandaag eens ‘etnisch profileren’ Die woorden heb ik deze week geleerd Al vindt een ieder het volstrekt verkeerd Mijn vrije mening mag ik praktiseren Dus...een bejaarde van de fiets getrokken De e-bike paste niet goed bij haar sokken…

Het is zo'n winter laan waarvan je zegt lichte dooi duwt de stuifsneeuw van de bomen die geruisloos valt op het karrenspoor daaronder getrokken door de zwarte paarden die met zachte tred, als in gebed, de winter voor het laatst bewaarden.…

ondergraaf niet langer een leven dat verwoesting haalt uit zichzelf aanvaard niet meer de betrachting van een reikende hand die vruchteloos blijkt breek niet verder de vervoering die ontegensprekelijk aanwezig is en niets onderschrijft de emotie wanneer getrokken zwaarden drenken in bloed…

Op een fouton voor massage zeer geschikt ligt hij en sluit de wereld buiten Het licht doet zijn zin ook het stof waarin zilvervisjes hun sporen trekken Een waanzinnig vissersschip getrokken door een prooi die naar het einde leidt op een bodem van zacht…

Terwijl van Gelder thuis zit met de brokken En barstend van de spijt en zelfverwijt Eerst even vlucht in anonimiteit, Wordt over Yuri ’s rug aandacht getrokken. Pervers van Grolsch om zoiets te verzinnen, In deze zaak heeft niemand iets te winnen.…

Mijn vaartuig nu voor stroom, Voelt zich getrokken naar de Droom. Gij spreekt tot mij, gij ziet mij aan - Ik zie u in de verte staan. Ik leef al in een ander land - Van d' oever wuift voor 't laatst uw hand.…

Ik heb het net gedicht De fuik sluit De deur op slot Ik heb het net gedicht Het luik voor mijn ruit Een steen voor mijn grot Mijn handen voor mijn gezicht Het net gedicht De boel op slot Terug getrokken in mijn grot Mijn handen voor mijn gezicht Dicht Op slot…

soms kent mijn hoop slechts sporen in zuigend modder getrokken mij vergaat dan de moed het licht uit de nacht te lokken als de duivel mij overmant en ik niet kan dreggen in tranen van overvloed daar mijn verstaan is gestrand en ik mij onkundig weet de schaduwrijke overstroming te weerleggen…

Het zwarte gat in mijn herinnering getrokken als een sluier om de rode bal. Het vuurtje steek de sluier aan ontloken door één enkel woord geslopen uit een krachtige zin Het monster! is nu ontwaakt sluimerend had het in mij gezeten naar buiten zal het komen mijn ziel is opengereten…

getrokken groeven door een landschap van rimpels opgehoogde wallen onder ogen zien het zicht vervagend grijze strepen wolken gouden haren trekken draden…

Dit velijn is het zijn het blakende blank braakt de leegte je kan er alleen nog een streep onder trekken maar je wist niet dat alles eronder verdrinkt omdat je de einder van de zee getrokken hebt wat rest is een paar rondjes schetsen ten teken dat wij bar eiland zijn en de overzet achteraf…

De populieren zijn van gisteren Vandaag zijn ze geveld met ´n ongekend geweld Gezaagd, geduwd en getrokken stam uit een stuk Takken te beginnen uit ´n herfstige kruin De populieren zijn van gisteren geworden hand in hand stonden mens en machine Wie is hier held?…

in de donkerte een koppel smienten, ruggelings gekeerd naar licht mijn zicht getrokken tot het wit hun buikjes glanzend en gericht naar mij de aardling, die slechts ziet dat aarden aan mijn voeten ligt in zichtloos duister, nu de zon haar weggetrokken werk verricht maar waar ze is… ik weet het niet…

Geen normen, laat staan balkenendse waarden Te zien in rutte's marche funèbre koets Geen steek kwam hij vooruit, hooguit stapvoets Getrokken door vier reeds halfdode paarden Gestruikeld over hobbelige keien Viel niets te repareren door livreien…

Zoet-zacht glanzend in hun sap, zacht-zurig tussen tong en tanden, vol-rood rondom en teder-blank van binnen, zuur-zacht de wangen tot elkaar getrokken, fluwelig, niet-melig. Heerlijk en onontbeerlijk. Zoals jij eigenlijk.…

Op het spoor Een zwaaiend handje Heel even maar En toch zo duidelijk Even verbonden Met een moederhand Ineengestrengelde vingers Klein en groot Woest verbroken Getrokken uit de veiligheid Heel even maar En toch zo duidelijk In de trein Een zwijgend mondje Ogen die spreken Een vuist gebald…

Getrokken uit noodzaak Ligt nu een drakentand. Die met plezier de kegels raakt, Van dit benepen land.…

Na het lezen van de laatste redevoering ben ik langzaam verder getrokken met kracht die ik verzamelde de toekomst dood het vertrouwen geschonden jij was bang dat ik zou vertellen over sadistische daden: je kracht was immers je imago ik ontwaak en heb de nachtmerrie ontdekt van diep verborgen beschadigd leven…

Ooit werd ik in Grenzeloze vrijheid Geboren in een wereld Die bol stond van De schoonheid van De schepping - naar mate Ik ouder word, ervaar ik Dat er steeds weer nieuwe Cirkels om me heen Worden getrokken - zonder Dat ik er invloed op heb, Leren moet ik mijn eigen Grenzen te trekken, om er Vervolgens behoedzaam Over te waken…

De fles aan je lippen Je delirium doet zeer Bij anderen Je pijn verdrinkend Geef je hartzeer Aan anderen Je zorgen vergetend Nieuwe zorgen creërend voor anderen je grenzen verleggend wordt een grens getrokken door anderen de fles aan je lippen ga je gang de anderen zijn weg.…