Alle inzendingen over gouden

de vrouw in mij wil voor je dansen totdat de zon opkomt in een nacht zonder einde onder een volle maan die mijn liefde weerspiegelt in een zilveren hart met goud omrand nachtvlinders weerkaatsen het licht van de sterren dansen om mij heen ik dans om jou mijn zon in mijn universum…

ik sta onder voorbehoud schuilend voor smeltwater ons uitzicht lijkt van goud ik werp mij op als erflater dit is vluchtig als een storm van voorbijgaande aard het universum is enorm maar wat is eeuwigheid waard waarheen ik ook ga er is een gedachte die niet loslaat ik jaag een fantoom na in het land dat niet bestaat…

In de VS heeft pas de grote baas Besloten om ons in het hart te treffen, Hij wil verdorie extra import heffen Op onze Goudse en Edammer kaas! Bij nader inzien, kijkend naar z’n kruin, Doet Trump me wel wat denken aan Van Duin.…

milde winterwind schoonheid van de rode bloemen en zilveren sterren rondgestrooid de blauwe hemel voor 't zonnegloren haar parels van dauw heeft uitgespreid als een vochtige wolk over dorre aarde waarin ik verschijn in een nevelgordijn wacht op de gouden zonneschijn…

Als goud het groen zacht raakt, zich plooit en vlijt, haar teder streelt en liefjes kust, daar aan de einder, de verste verte, waar je je ogen lichtjes knijpen moet, daar waar het blauw troebelt in roze avondrood, wordt de dag in slaap gesust…

spreken is zilver zwijgen is goud monden die durven worden stilzwijgend geëerd of gesnoerd door smoelen die handen doen praten handelen verkeerd spreken moet mogen boze tongen aan gebonden handen kunnen niets meer niets dan tevergeefs wachten op zwijgen de volgende keer…

ik lees over een dochter die de 100 meter zo snel zwom en ook nog eens de 50 er achteraan dat ze een gouden medaille won daar had ze alles voor gedaan vier jaar uitsluitend voor geleefd om daar te kunnen staan in het gouden licht naar een verjaardag ging ze nooit zei ze zelf want ze dacht aan dat goud dat vond ze belangrijker dan leven…

Poserend als de man van 12 miljoen, zo zit de burgemeester op zijn stoep. Een stille demonstratie vormt de groep, gezien de machtsverhoudingen van toen. Jan Steen heeft toen het beeld al neergezet van Balkenende’s rampenkabinet.…

getrokken groeven door een landschap van rimpels opgehoogde wallen onder ogen zien het zicht vervagend grijze strepen wolken gouden haren trekken draden…

wie weet waar de wortel zit onder het sterre gouden bladerdek die valt voorzichtig op zijn bek vanuit het midden van het heelal zijn die wortels niet te belopen en moet je op wat voorspoed hopen van waar je tegen het hek zit zullen een baard en grijze haren nu geen christuskindjes meer baren…

Ogen als smaragden Lippen van puur goud De buitenkant is mooi Van binnen ben je koud Geen warmte te bekennen Geen liefde in je hart Maar nu…die tranen in je ogen Dat is iets wat me verwart Zijn het gemeende tranen En win ik dit duel Of doe je alsof ik je kan raken En is het voor jou alleen een spel…

Hij zei: ' 't Is mond, dat ik m'n beter houd, daar spreken zwijgen is en zilver goud.'…

En jij maakte mij vele dingen: Een glimworm, theeboom, gouden ringen, Zodat ik wakker werd met schrik - en een vraag: zeg Magier, wie ben ik?…

rozenhout klemt als doorn in mijn oog een zwak protest de gouden dukaat aan de afschuwelijk rode draad ik ben de eenogige piraat een stompje krijt hinkelt me naar een getekende hemel de stiekem geplakte kauwgom onderaan is het knelpunt om te sluiten wat moeilijk open kan…

Ik zie in het licht wat dwarrelend gruis op gouden koorden een dans creëren in werv’lende warmte vol wondere schijn die me lokt om samen ‘n éénheid te zijn en ik denk aan de woorden bij sterven gesproken stof zijt ge tot stof zult ge wederkeren…

Als ik iets prachtigs geven kon plukte ik jou de gouden maan en ving de warme zonnestralen jij zou die hartenwens verstaan dan kijk jij diep in mijn ogen en belooft mij oprechte trouw wij kussen voorbij de horizon en zeggen "ik hou zo van jou".…

het gouden koren zwenkt heupwiegend op de tonen van het lied dat de wind zingt, wijl de vogelverschrikker zijn dagelijkse deuntje fluit.…

Verborgen onder lentegras ligt haar leven ademloos wanneer trompetklanken het licht voorzichtig begroeten ziet zij, terwijl nevel nog over verloren leven danst, twee gouden cirkels gisteren verbinden verborgen onder lentegras ligt zijn leven grenzeloos…

Mag ik voor even je gouden vleugels raken zodat ik getemd in mijn afrastering kan blijven Laat me even voelen hoe het vrouwzijn voelt je borsten en dat iets van onder je navel Opnieuw geboren worden maar dan in jouw schoot waar ik het kind mag zijn heel dapper en ontbloot…

Geen woud is gesloten voor gij die loopt in de bossen der oker de nar dichter de eeuwige joker geen pad te smal geen land te kaal maar woud ik wou dat je zou zeggen de maan is roze en de zon is blauw de lucht is goud ik droom zo vaak zo veel te veel jouw.…

Ze kunnen zonder kathedralen zonder fluwelen troon of spitse toren geen tromgeroffel of cymbalen ze worden majestueus geboren Geen valkenhof of dansende nar ze doen het zonder de lakeien geen rijtuig doch een boerenkar ruilen oprijlaan voor de kasseien Ze schrijven in distels en het dode hout onleesbare gedachten in glanzend goud…

een streling voor het oog en oor de muzikale klanken van Kyteman “Sorry” klinken door de kamer en het is puur genieten op de schoorsteen het potje goud gevonden aan het eind van de regenboog gevuld met geluk en goede wensen de fluistering van liefde dromerig en toch muzikaal gebracht…

een streling voor het oog en oor de muzikale klanken van Kyteman “Sorry” klinken door de kamer en het is puur genieten op de schoorsteen het potje goud gevonden aan het eind van de regenboog gevuld met geluk en goede wensen de fluistering van liefde dromerig en toch muzikaal gebracht…

een woord als "stillekes" leg ik voorzichtig op een gouden schaaltje soms voelt dat uitgesproken licht als ik het optil van papier neemt het me mee als vogel op de vlucht stil, licht genoeg voor tranen liet jij mij andere, mijn lief, als lente, adem, kus…

van tak naar tak van boom naar boom fluistert de wind woorden op blozende wangen nu nog dor en kaal straks ruist het blad vanuit knop ontvouwen schijnt goud de zon vanuit winterse blik heeft de dauw druppels gevangen…

zie hoe het zonlicht dralend de wereld opkruipt en ons langzaam doet ontwaken terwijl de dampen van de koude grond opstijgen kringelend naar omhoog ruikt het naar ochtendgloren de gouden zon hangt laag 't belooft 'n prachtige dag…

En rijdend op het paard van pijn draai ik mij nog éénmaal om naar de gouden zomers van weleer vol kinderstemmen en felgroen gras. Daar..waar ik voor even meende, voor altijd onsterfelijk te zijn.…

zachtjes strijkt een vroege vlinder zich tonend neer kleuren sprankelen een doodse steen tot goud verdrijven het koud warm fluisteren lippen dankwoorden naar omhoog een hand van liefde vangt de druppel die plots vloeit uit het oog * Pasen *…

Het is raar om terug te wensen Wat je vroeger hebt gehad Wat je toen niet echt waardeerde Wat een rijkdom je bezat Het is raar nu te begrijpen Hoe ondankbaar je toen was Hoe gemakkelijk je leefde Dat besef is er nu pas Het is vreemd te moeten zeggen Dat wat je toen had dat was goud Het toont lef te kunnen zeggen Wat ik opgaf Dat was fout…

waren zo eerlijk zouden niet vergeten dat wat bindt ach jij weet wat wat is verloren wat ik niet meer vind in een zoektocht naar gouden zilveren sterren in de nacht ach lief je wacht tevergeefs wat is nog eerlijk wat is nog waar tot in het oneindige verborgen eerlijkheid weegt jou te zwaar…