Alle inzendingen over harde

- en het snelle afscheid: jij gaat heen, ik moet mij harden. Wenend worden strepen stippen, versteend en in jouw handen de mijne harden. Syl, de jouwe.…

en leden in een knagend bestaan menselijk betonrot slaat gaten in het bolwerk tegen de boze wereld zoals ik mij voel zacht en sensitief in hard bestaan mengt hard in zaken zich vormvast stevig met hart voor mensen leg mij uit dat ik kan missen de magneet de stalen botten de harde betonnen huls en toch mijn innerlijke zachtheid…

Is je hart al zo hard? Het is niet te hopen, Dat jij in deze wereld vol ellende gevoelloos door blijft lopen.…

Opgewonden spant zij nog eenmaal aan Haar inspanning doet zijn lid naar wens staan Hunkerend in het zweet kijkt zij naar haar minnaar Hij was te hard gespannen maar liet haar rustig begaan Zij laat haar gevoelens los en kruipt zwetend onder hem Haar hielen beuken op zijn billen zijn piepen gaat over in gillen Zij stijgt tot ongekende hoogte…

Hard en vast als een rots. De golven vreten haar aan. Maar zij blijft volhoudend staan. Koude en wind tergen haar lijf. Maar zij trotseert beiden stijf. Meeuwen bekladden haar dak. Zij blijft sterk en op haar gemak. De grote zeeën spreken tot haar. Ze zeggen: “Je loopt gevaar”.…

De stenen muur houdt al mijn dromen tegen. De stenen muur zegt: nutteloos mijn leven. De stenen muur maakt mij bang en zenuwachtig. De stenen muur: ik klein en hij reusachtig. De stenen muur zegt: jij bent minderwaardig. De stenen muur, zo genadeloos onaardig. Ik zeg: Stenen muur, ik laat je wel verdwijnen. Stenen muur, ik ga gewoon verder…

't Was hard, maar hij was niet bij machte de vrouw te verleiden. Hij trachtte, daar 't leidde tot klachten, door haar te verkrachten z'n leed en z'n lid te verzachten.…

(Wat de Heerser van het universum vermag II) Men strekt de povere handen naar de libellen in het gras en laat de vleugels dansen boven rietkraag en moeras Men zinkt er haastig in als het leven hevig spartelt als het prooidier voedsel zoekt en het roofdier het “ speels martelt “ Het tekort aan liefde in de schalen van de…

laat ik maar mijn rode glas met witte wijn verkleuren het roze glanst als ik wat tegenlicht door flinterdunne schaduw laat buiten, op de straat speelt een orgel levensliefde op de maat van mijn muziek alle poppen dansen en hun handen dragen stokken naar de zijkant van mijn hart anderzijds een bleinen bel ze slaan de maatstaf van…

Harde woorden lokken harde woorden uit Het is daarom beter om vriendelijk te blijven En verkeerde, harde woorden te verdrijven Lieve woorden lokken lieve woorden uit. Daarom, laten we lief zijn voor elkaar Zoals God het ons heeft gezegd En Hij in Zijn woord heeft vastgelegd Dat is waar en zeker een goed gebaar.…

Het leven is hard, mijn kind, harder dan menigeen kent. Maar jij laat iedereen zien, dat je een doorzetter bent!…

Ginds op de heuvel Onder de beuken, Dor en ontblaard, Zit nu de winter; Wit is zijn kleding, IJs is zijn baard. Donzige vlokken Strooit hij op aker, landhuis en heg; Hand doet hij worden 't Water der vlieten, 't Zand van de weg. Krassende raven Vliegen in 't ronde, Bol van de kou; Nevel en mistdamp Hullen de velden…

de renners vliegen met adrenaline de kasseien over ’t is een hondenstiel, ganse dag kromgebogen aan oortjes liggen de Amstel Gold Race, valt dit jaar op paaszondag - geen zacht gekookt ei…

dit vraagt om volharding; breek de dagen, doorsta de uren, het staan in stilstand verblind het ogenblik, om samen geheugen in vlees te prenten om atomen van steen als rook tot lucht te blazen verzacht een rots haper de tijd…

buigt' lisdoddeblad door om te drinken waarop elke plant het slim idee vat, alvast de lippen tuiten Het hele moeras loom leeggezogen nippend groene bladeinden begeesterd is de giraf, het tafereel zet aan tot deelnemen het beeld met giraf, doet alsof hij heel grote reiger is, gaat op één poot om te vissen, dan voorts languit, hard…

Woordloos en blind zullen We elkaar weten te vinden, Ook als De taal niet meer bestaat, De zon opgehouden is Met schijnen, Het licht zich Niet meer kennen laat…

Verveling slaat snel toe als je op het internet aan het zoeken bent op zoek naar het perfecte gedicht alleen deze is moeilijk te vinden dus je kiest maar een gedicht dat gaat over het maanlicht dit gedicht spreekt je niet bepaald aan, maar je moet wel, om je bundeltje vol te krijgen en tot het moment van de mondeling er nooit meer op terug te kijken…

Hoe hard kan je rennen, hoe hard ren je weg van mij. Hoe laat jij je kennen, ren je jezelf nu voorbij? Ren maar zo hard als je kan sneller dan voeten kunnen dragen. Hoe hard kon je alweer rennen? Of sta je helemaal lam.…

Men zegt dat onze welvaart best kan groeien Mits er maar stevig ingegrepen wordt: Als in de WAO flink wordt gekort En als men elke uitkering gaat snoeien. Want hoe meer armoedzaaiers er straks komen Hoe beter - volgens rijke economen.…

Maar ’s middags werd het, u begrijpt het vast, Door harde wind vroegtijdig afgelast.…

De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in a steady beat 'Unite our Kingdom' klinkt haar lied maar in april, aan de douane na de backstop lange rijen trucks in Belfast, zwaarbeladen no hard deal, please, Downing dame...…

hard heel hard zocht hij haar harder veel harder ging hij in haar hard snoei snoeiend hard vond hij zichzelf kleumend zacht als boter schreeuwend hart op een bank in de nacht in een zwart park - bij volle maan -…

Heel hard lach ik om de mensen op deze wereld. Heel hard lach ik om hun liefde, hartstocht en haat. Heel hard lachen, om wat ze niet kunnen laten... Heel hard lachen om hun gebruiken, gewoonten, feesten. Heel hard lachen om verslavingsgedrag... om 'fouten', om menselijk onvermogen.…

Van de eens zo duidelijke toekomst,rest slechts een wazige vlek Hij staart triest naar de hemel, is er voor mij daarginds nog plek Is hij achtergelaten als een vergeten verregende jas De maatschappij ging aan hem voorbij Zijn brood verdienen was moeilijk genoeg Hij dacht; te veel veranderingen voor mij Het leven vliegt aan me voorbij, hoe hard…

't Gras is gemaaid, de bloemen staan op stelen, de blaren hangen keurig aan de boom. De een heeft een huisdier wat te bevelen, iemand te strelen, iemand te slaan, de ander zichzelf om mee om te gaan. ----------------------------------------------------- Uit: 'Een hond van Pavlov', 1969.…

Ik ben winterkoud de sneeuw vlokt schier oneindig het haardvuur is goud…

Zacht trekt ze de woorden uit me weg die haar schoonheid volkomen missen maar naar waardering blijft ze vissen nadat ik mijn diepste heb gezegd ze laat me draaien om mijn as verliest belang in mijn aanwezen zodat ik alweer begin te vrezen ik ben de domste van haar klas ze leert mij de fijne kneepjes lest mijn dorst maar taalt zelf niet…

Lief, weet je wel hoe vreemd ik ben zou je weten wat ik doe met elke man ik beloof van niet, maar doe het toch gewoon omdat ik er zoveel krijgen kan Ik lach even vriendelijk, 't is weer raak zo hangt er weer iemand aan mijn lippen - en welke gaat je nu even niks aan - maar het voelt zo goed, dat ego-trippen Elke keer als ik je zie, ben jij…

Nu zit je knielend voor mijn voeten en smeekt mij voor een simpel feit ik herinner je nog even aan het vroeger, die harde tijd...…

Waarom zijn moslims steeds zo explosief Ze kunnen niet zichzelf relativeren Ze blazen het zo op, die boze heren Vanuit een hoop op hemels perspectief Natuurlijk is hun doodsangst niet zo groot Wie zonder humor is, die is al dood…