Alle inzendingen over haten

ik wankel tusen afgrond en ravijn voor beide moet ik springen ik haat het eeuwige onzekerzijn waarheid zal tot keuze dwingen de weg ben ik al kwijt geen handen om te helpen als ik diep in me kijk zie ik slechts lege schelpen gebroken zonder kleur het leven is verdwenen in de stilte van mijn huis voel ik me niet meer thuis ze zwaaien…

een teder omgekeerde kreet wordt in het bed met haat en liefde opgelucht. het zucht. genot, van lijven korte vlucht, heeft net de angst met lentelust vermoord.    het had te lang aanzien, te vaak aanhoord: handen, ogen, droefenis en misbaar.    het sloot met spijt dit mondeling akkoord: in elke kus ligt ook een afscheid klaar.…

Geen woede en geen haat. Ik verlang naar mijn gevleugelde droom. Weg te vliegen, op te lossen in de lucht Geen rijkdom of macht zou mij meer vrijheid kunnen schenken. Ik zou vliegen zo hoog als een vogel maar kon. Het verenkleed brengt mij naar de hemel.…

Dus dit is de wereld kapotgeschoten haat het is nooit te laat voor vrede…

Het moeten stenen harten zijn en ogen zonder licht niet meer in staat tot enig voelen door de zucht naar vernietiging totaal verblind geen dialoog meer mogelijk hun taal spreekt slechts met tongen van haat mens tegen mens, volk tegen volk eens vruchtbare akkers met bloed bezaaid talrijk reeds de neergestorte vogels moeders in eeuwige rouw…

De straat is wild van rumoer en van haat, haat die als liefde groot is, zij stroomt en snelt vol donker geweld, ieder mens wordt een held die strijdt om 't doel dat brood is!…

Al die mannen, op houten britsen in schemerlicht, wachtend op aangekondigde dood: stank, smerigheid en vies, dronken uw haat in hun botten ... Waarom? Zo meedogenloos, zo wreed dat ik bijna kapot ga hieraan in voorstellingsvermogen en de woorden me leken te ontglippen.…

'k staarde in een grauw verleden kende geen toekomst Was niet vatbaar voor 't heden Wonden van een pijnlijk afscheid nooit geheeld vervormden pijnlijk elk nieuw beeld Voorbij kwam jij raakte me aan verdreef die duistere waan Leerde me mijzelf niet meer te haten 't verleden met rust te laten 'k heb weer vrede met mezelf…

ondoofbaar brandt mens en dier sterven laat verteerde verbrande karkassen achterlatend als stil schreeuwend protest getuigend van onvermogen 't vuur woedt voort onstopbaar onblusbare angst achterlatend holle woorden worden gesproken zalvend sussend maar het vuur in het hart brandt onstopbaar onblusbaar voort gevoed door liefde of haat…

elkaar verliefden in de bioscoop en de film vergaten radionieuws was kort omdat er niks was na de oorlog alles bleek toen al gebeurd we dansten en liepen hongerig over het nieuws de overstromingsramp schudde ons wakker om daarna weer door te gaan eeuwig vooruitlopend woningnood normen en waarden denk en spraakverwarring haat…

het is zo moeilijk jou te vergeten om al die mooie herinneringen daar ver in het verleden achter te laten om steeds maar weer te denken dat je niet meer bestaat het is zo moeilijk om me gelukkig te voelen zonder jou om je te haten en toch te weten dat ik dat niet kan om te doen alsof ik niet meer om je geef het is zo moeilijk…

Versleten door de tijd je sporen achterlaten verleden is ontdaan van spijt nu...hoeft niet meer te haten. Het ei wordt langzaam uitgebroed al is `t misschien wat later het kuikentje van toen..heeft moed en waagt zich in het water.…

Toch mag je rustig weten, Iedere keer dat ik je zie, haat ik je Voor de manier waarop… Meer en meer!!!…

maakt licht in de duisternis fluister mij je woorden en laat mijn lichaam zweven laat mij langzaam dood gaan verzacht de pijnen niet voel mijn lichaam sterven en laat mij aan je overgeven bewaar mijn lichaam maar begraaf mijn ziel laat mij herrijzen zoals jij laat alles wat mij lief was vrij kijk mij recht in mijn dode ogen zie mijn haat…

Weer loop ik stil door al mijn dromen heen de angsten en de wanen zij die ik haatte en liefhad zij hebben geen gezicht meer uitgewist vergeten zijn hun namen. De tijd is wreed slokt al je dromen op de tranen en je woede het slechte wat je geest verduisterde je hart dat na nieuwe pijn weer bloedde.…

Op al die vragen van het grote waarom waarop de antwoorden uitblijven oorlogen en geweld, ruzie en haat waar de kranten dagelijks over schrijven. Wanneer trekken we samen één lijn wanneer geven we onze fouten toe want zo verdorven en verrot te zijn het maakt ons mensen toch zo moe.…

Een eind lopen Even lucht happen Zonder haast, zonder haat, Glimlachen kopen. Ik besta niet Zeg ik hen Heel serieus, heel duidelijk, Onecht verdriet. Bij beelden stilstaan Stenen gezichten aanraken Met passie, met ongeloof, Vleugels uitslaan. De mensen staren Wijzen naar mij Uit gewoonte, uit afschuw, Uitgerold garen.…

Ik dwaal in gedachten tot diep in de nacht Langs huizen en wegen van verlangens Langs ramen die zwijgen, deuren op slot Ik kijk heel even, inderdaad Op een tafel in een kamer Liggen kranten volgeschreven Met de angst en de haat: Onbekendheid van culturen Ik dwaal in gedachten tot in de vroege uren Langs huizen en wegen van verlangens in…

zoet, een roos met dunne, sierlijke hals met onschuldige tepels en een verboden handgebaar in het verhaal van een stad vol levende dode bloemen je was te jong maar jaren ver vooruit voor het oude stof van verleden geboorte jouw raam opende geen erbarmen maar beet de verminking te rood belicht in jaren vol haat…

Het kent geen vreugd of liefde, Noch haat of verdriet. Met geluk duurt het maar even. Vakantie waar ik niet van geniet. Het verdrinken in onzekerheid. Het stikken in de zorgen. Het doen alsof er niets is. Maar niets is meer verborgen. Niet weten hoe het heet. Niet weten hoe het verdwijnen kan.…

l’Histoire kent vele gezichten zoals la nuit Barthélemy schavotten Robespierre Jeanne d'Arc of l‘Inquisition tragedies die somtijds herrijzen in kwade geest en demonie hélas vers in de pers contre un danger danois dans le peloton l’évocation nu lijkt uit de start bij la Sainte Cécile te verklaren Albi's kathedraal gebouwd uit baksteen en haat…

Misschien is voor wie twijfelt de haat dan eindelijk op de loop en kan vriendschap pijn verzachten. Tot dan blijft voor wie twijfelt het enkel en alleen bij dromen en de hoop dat het uit zal komen.…

Alles zit binnenin Het is volop aan het kloppen Met alle regelmaat Soms even gelaten Het is dat ik je bemin Ben gelukkig niet te stoppen Je bent mijn kameraad Met alle bloedvaten Mijn weten zit daarin Ik kan het niet foppen Een mooi apparaat Ik kan je niet haten Jij bent het begin Ik hoef je niet te verstoppen Werkelijk…

gedicht voor dat kleintje wat nu eventjes grient, een gedicht voor de zon, omdat ie weer schijnt een gedicht voor mijn bed, omdat het me verwent een gedicht voor hen die het moeilijk hebben een gedicht waarbij ik niets uit kan leggen een gedicht om de dag door te komen een gedicht om bij weg te dromen, een gedicht vol met haat…

Waarom scheurt haat met geslepen klauwen de hemel open wijzen vlammen omhoog bloeddoorlopen? God, als je nog ergens bent waarom?…

wereld vol haat, vol pijn, vol verdriet, zeeën vol tranen die de mensheid vergiet, hoofd vol herinneringen, ziel vol zorgen, geef me je hand, ik leid je naar morgen, naar een wereld vol vreugde, vol liefde, vol geluk, zeeën vol champagne, proostend aan een stuk, tot de bubbels je doen stijgen en je wazig ziet, het geluk was maar voor even.…

Waarom zoveel haat en verdriet, Ben ik dan de enige die de wereld zo ziet? Een schouder, een luisterend oor, zo’n simpel gebaar, Waarom is dat voor velen zo ondenkbaar? De woorden zijn er wel, de daden ontbreken, Ik zwijg en laat mijn veelzeggende ogen spreken.…

Woorden geopperd zonder enige spijt, verwijtende woorden, ze kerven de ziel waardoor liefde vaak in haat verviel, woorden van gramschap, woorden van nijd. Hoe deugddoend, hoe warm zijn zalvende woorden, woorden die troosten als een oprechte zoen, simpele woorden die glimlachen doen.…

Kleine jongen, schaamteloos alleen gelaten met op z'n ziel een brandend merk, gebrand door een herder van de Kerk, waardoor hij 't leven en zichzelf zal haten. Kleine jongen, al jouw leed zal je jaren moeten dragen omdat niemand ooit zal vragen wat die 'herder' jou misdeed.…

het lijkt soms echt alsof sommige schrijvers mij door en door haten zoals ik schrijf zal ik praten en praat zoals ik schrijf natuurlijk geen diploma zit vastgeplakt aan dit lijf maar sta toch echt stijf van woorden geboren uit niks ben niets en niemand iets verplicht alleen m`n redacteur heeft er veel werk aan maar het wordt prachtig,bloemen…