Alle inzendingen over heden OR eenzaamheid OR verdriet

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

Wij bleven onveranderd trouw aan 't heden; Zij zijn het, die nu bij ons willen zijn, Zich redden uit hun donker en 't verleden In onze zaalge avondschijn.…

Kon ik mijn verdriet maar dragen deed mijn hart maar niet zo’n pijn Kon ik maar iemands hulp vragen kon ik maar minder eenzaam zijn Kon ik ‘t anders zijn maar torsen ging de smart enkel maar voorbij Waarom zo veel druppels morsen en dat alleen in het leven van mij Kon ik ‘t eenzaam maar hebben was nu de nacht maar minder stil Kon het eenzaam…

Ze zei: Natuurlijk hou ik van jou ik hou van jou met heel mijn hart Ik speld je echt niets op de mouw ik heb enkel mezelf niet ontward Ik vroeg liefje waarom huil je nu heb ik je dan wellicht pijn gedaan Passeerde je gister soms de revue dat jij heden in tranen moet staan Ze zei: Ik heb zo’n vaag verdriet met een gevoel van eenzaamheid…

Een eenzame traan uit stil starende ogen Gelijk een zee van verdriet.…

Alleen Ik haat het Tranen van eenzaamheid Tranen van verdriet Tranen die er zijn alleen dan…

Ik laat een traan van verdriet Er is niemand die het ziet Mijn pijn en mijn verdriet Ik voel het een ander niet Ik voel me eenzaam en alleen Ik heb helemaal niemand om mij heen Ik laat een traan van verdriet Er is helemaal niemand die het ziet…

ik eenzaam dat ben ik iedereen is druk niet voor mij niemand om mee te delen de vreugde het verdriet niemand die het merkt niemand die het ziet alleen op de wereld zoveel mensen om me heen ik eenzaam dat ben ik…

Het verleden is er niet meer, het heden doet zo'n zeer. Gebroken door de twee tijden kan ik alleen maar eenzaam lijden. Een gegil diep in mijn ziel overtreft alles wat ik beziel.…

Elk mens ontmoet wel eens verdriet, En niet dat een ander dat altijd ziet. Verdriet gaat altijd samen met pijn, Maar het maakt ons tot wat we nu zijn. Verdrietig zijn heeft altijd een reden, Uit ons verleden of ons heden. Het is hoe we het verdriet verwerken, En hoe houden we het binnen de perken.…

ik heb pijn en verdriet maar niemand die het ziet de pijn is moeilijk te verdragen en lastig om kwijt te raken ik zit nu in het heden, maar ik wil terug naar het verleden ik kan de pijn niet meer aan maar ik moet het laten gaan…

Nee, men heeft geen tijd Er is zoveel eenzaamheid Achter de gesloten deuren Zitten mensen te treuren Heel alleen Met niemand om zich heen Herinneringen uit het verleden Maar niet kunnen praten over het heden Kijk of je zo iemand kent En met een bezoekje verwend.…

De zuurkool pruttelt stampend in de pan om dampend wit niet zwart te branden gebakken spekjes geuren watertanden gebogen rookt de worst er het zijne van de kanarie zingt met uitgestrekte nek naar de spinnende kat, gekooide nood Cyclamen in pot bloeien uitbundig dood als ik met automatisme de eettafel dek het serviesgoed staat uitnodigend…

Als gedachten van verleden zich omzetten naar het heden. Komt herinnering heel dichtbij. Is de pijn weer voelbaar van het kind hier in mij, beelden die zich steeds weer herhalen. In mijn onmacht komen dan tranen van het eenzaam zijn. Een gevoel dat nooit verdween.…

eenzaam hart verloren zoekend in de diepe zee eenzaam hart verschuilend achter bomen als een ree dwalend door de straten als geen mens meer buiten is eenzaam hart zoveel verdriet verlangen en gemis hunkerend naar warmte maar ook warmte doet soms pijn eenzaam hart wanneer zal het weer eind'lijk zomer zijn…

Van het verleden moet je leren, weten wat wel kan en wat niet, geef een plaatsje aan de woede, aan de pijn en het verdriet. Sta niet toe dat het verleden, je nieuwe toekomst zo bepaalt, dat het zo is dat het verleden, je nieuwe heden achterhaalt.…

Soms voel ik me onzeker Onzeker en verward Soms voel ik me vrolijk Alsof de zon schijnt in mijn hart Soms voel ik me verdrietig Verdrietig en verscheurd Soms moet ik zo lachen Alsof die lach nooit eerder is gebeurd Soms voel ik me eenzaam Eenzaam en alleen Maar steeds vaker voel ik me gelukkig En kijk ik om de nare dingen heen…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Je leven is vol eenzaamheid een solo strijd niet te winnen Je wilt wel anders maar het lukt je niet, verdriet. Je ziet de mensen lopen, blijft hopen op aanspraak. Maar ze zien je niet, willen niet kunnen niet. Je blijft alleen in je strijd tegen de eenzaamheid.…

Ook al wil je brein het niet eventjes opgelucht zijn, is toch fijn Loos al die tranen; loos dit verdriet om één ogenblikje gelukkig te zijn…

Men trof eens in een labyrint Een heel verdrietig, eenzaam kind Wat was het bang Het duurt zo lang Voor wie gewoon geen uitweg vindt…

regen spoelt mijn geest verdriet sijpelt in aarde droevige grondstof er wortelen treurwilgen zij geuren naar eenzaamheid…

Eenzaamheid, pijn en verdriet, maar niemand die mijn wil ziet, misschien een counselor van stichting wreed - open mijn weg - ik weet het niet.…

tranen zonder betekenis Stromend zonder enig doel Weet niet wat de reden is verdriet is alles wat ik voel De tranen ze stromen als een kraan nu ligtjes open gezet verdriet niet te achterhalen als een douche geheel aangezet tranen ze vallen als een waterval zo naar beneden de pijn verdoofd maar voelbaar Geen vertrouwen in het heden…

God kent jouw verdriet en eenzaamheid Als een vader wil Hij voor jou zorgen Bij Hem ben je veilig en geborgen En nooit meer alleen, want Hij is er altijd.…

God kent jouw verdriet en eenzaamheid Als een vader wil Hij voor jou zorgen Bij Hem ben je veilig en geborgen En nooit meer alleen, want Hij is er altijd.…

En verdriet mij weer omgord, Dan ben ik weer zo eenzaam, Zit stilletjes voor mijn raam. Niemand roept mijn naam. Heb niemand om me heen, Ik voel me dan zo eenzaam, En helemaal alleen.…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…