Alle inzendingen over hedendaagse bestaan

Je hoeft geen monnik te worden, om Zen te kunnen waarderen. Zen is met aandacht leren. Is het leven proeven. Is mediteren. Laat elk terras uw Zendo zijn. Elke brasserie. Elk koffiehuis. Elk goed en beter restaurant. Elke winter- en zomertuin. Voel u er van harte thuis. Geniet van Panamese koffies, die barista's componeren. Van mooi…

Ik zoek mijn vertrouwen Ik ben het kwijt Ik wist niet eens dat het zo verankerd zat Als een motor naast mijn hart Zo vanzelfsprekend brandde het me vooruit Nooit bij hoeven stilstaan Geen twijfel, pessimisme of spijt Ik zoek mijn vertrouwen Vertrouwen in mezelf, de toekomst en de wereld In een ander en het licht van een nieuwe dag Help…

Er is een hedendaagse inquisitie Als taak heeft deze het herzien van woorden Om daarmee tal van teksten te vermoorden Verbloemender wellicht klinkt woordpolitie Pas op, snel ligt bij zulk geouwehoer Een Acte van Verdrijving op de loer…

Een centraal godsdienstig punt tijdens een zelfstandig republikeins bestaan, die langs de koninklijke weg zijn weg vervolgde naar een plaats tussen een meer seculier hedendaags religieus bestaan. De Janskerk staat vandaag historisch, en nog steeds energiek, aan het Janskerkhof te Utrecht te midden van een zoekend publiek.…

En zo blijkt duidelijk uit deze koop: voor hedendaagse kunst is er nog hoop.…

- hedendaags klankdicht voor immigranten uit de Nieuwe Wereld ter kennismaking met de mysterieuze keelklanken van Nippon - Nippon Honshu Tokyo Kyoto Yokohama Hiroshima Nagasaki Honda Fukuyama Kawasaki Fukushima Kobe Okinawa Osaka Hokkaido Sapporo Fuji Yama - - - - - - - - - - - - - - - - - hedendaags klankdicht…

in wit verheft zich statigheid vleugelwijd spreidt hij bescherming samen zorg begeleidt het groepje grijs zij glijden geluidloos door donker water snappen groen uit hetzelfde kroos van toen een stukje paradijs als hedendaags plaatje…

waarom geen condoom over mijn hoofd om stillekes in mijn hoed zonder zoom de parade der hedendaagse ridders te aanschouwen in deze tijd is het de dame die kleur geeft aan het hoofd van staat leve de koningin wordt geroepen maar kijk even naar het schild op mijn pruik voor u naar het balkonnetje gaat…

Met vreugd zag ik de hedendaagse jeugd massaal op weg naar ’t kale Malieveld gesneld, terwijl de broze ijskap smelt Die jeugdige bezorgdheid doet me deugd Het meest verrast heeft mij toch wel misschien: Geen spelfout op de spandoeken te zien!…

Vrijheid heb het nooit gehad, Zit vast tussen muren Alleen door het raam Naar buiten gluren, Praat hardop in mezelf Onzichtbare mensen Om me heen Lijken één voor één In eenzaamheid gestorven Voel me totaal alleen De hoop een stap in vrijheid Te zetten Nooit meer alleen…

dagen zo donker, nachten zo lang maken soms een beetje bang `n eenzaam gevoel, een droevige gedachte geen enkele troost die men kan verwachten geen naaste vriend of goede maat `n innerlijk gevoel van alleen maar haat keer om die haat in liefde en begrip maak van je bestaan een heerlijk bezit…

in eenzaamheid verdwijnen kleuren als tranen gaan rillen in mijn gespreide hand in donkerheid doven mijn ogen als strelingen huiveren in de laatste samenzang door uitgeputte woorden verdwijnt het leven als mijn hart stuk gaat springen in wat mij lief is door verwrongen schaduwen zwijgt de tijd als mijn adem gaat rusten in wat voor…

Zijn een illusie of echt Tastbaar Herkenbaar Met veel pijn geboren zijn Tijd vervlogen ontastbaar Leven of strijden Sterven De wereld onze nalatenschap laten erven…

ik besta uit anderen wat zij van mij hebben gemaakt stilletjes komt de pijn en ik laat ze maar begaan ik word gewurgd door mijn bestaan en wanneer ik morgen heen zou gaan laat dan niemand om me treuren want ik leef in grauwe kleuren de wereld draait gewoon wel verder ik ga op zoek naar een bevrijdende herder bij hem vind ik een begrijpende…

Het bestaan is voortaan een woord alleen Een vervolg is er geen Van inhoud is leegte een En gedenk dan alleen nog een koude steen…

Ik heb een vlieger voor je gebouwd, een vlieger van goud. Met een staart van diamanten; voor elk verloren jaar een diamant. De perkamenten van mijn ziel kerfde ik in het goud zoals onze namen ooit zo kort vereeuwigd in een stuk vernield schroot. Ik wou hem doen vliegen, die vlieger, op de dag van onze dood, maar hij woog gewoon te zwaar…

Als na de winter de kachel uit kan, besef je dat de winter, een winter is geweest. Als na een jaar de kalender weg kan, besef je dat een jaar, een jaar is geweest. Als na je pensioen het werk is gedaan, besef je dat werk, je werk is geweest. Als na het leven, het leven voorbij is, dan ben je dood Besef voor je dood dat de dood je dood is…

met onbegrensd verlangen naar ademloos leven dat als droom ontwaakt in eindeloos bewustzijn smelten woorden tot gedachten gedachten tot besef dat het lichaam niet meer is dan een tijdelijk omhulsel van een onstoffelijk wezen…

Besef ik dit is leven het is een deel van mijn bestaan.…

Een zin wordt zinnig en reizen niet minder opdat wij leven of bestaan.…

Al ben ik thuis of verre oorden in een gedicht weet ik mij te verwoorden, kan ik het leven aan en bevestig mijn bestaan.…

Soms word ik wakker, bang dat ik echt besta. Angstig tast ik de muren af, het bed, mijn nek en zoek mijn gezicht, maar ik kan het niet vinden. Trillend sta ik op. Ik doe het licht aan, trek mijn onrust aan en loop alleen op de sneeuw die mijn hart bedekt. Alles buiten is nog steeds zoals het ooit gestapeld is. Maar de wereld die mij…

zijn ogen lopen lichtvoetig uit haar beeld onnavolgbaar hij blijft niet hangen stapt over drempels andere werelden in valt samen met zichzelf hij blijft iemand voor het oog van de camera onvervangbaar hij ontloopt het verlangen naar de val niet de pijn van het bestaan…

Denkt u daar ook wel eens aan, Over het bestaan van het bestaan. Wat als het niet bestond, Wat is dan de grond Van ons bestaan ? Ik kan het bestaan nog best aan.…

op de avond dat de wind alles wegveegt wat op haar pad komt los ik op in de grijze straten trek ik zigzaggend de lijnen door naar de modder van een gebrekkig bestaan kauw ik trager en trager op gedachten hoeveel vergezichten nog van de wereld verwijderd?…

Als hij komt onaangekondigd ongelegen onvermijdelijk neemt hij je mee als je gaat onvoorbereid onverwacht onomkeerbaar ga je mee van onzijn naar onzijn in een flits van viraal bestaan…

Het bestaan draagt, het bestaan doorstaat alles. Elke voetstap, elke handeling, elke keuze elke wandeling. Het pad dat jij gaat. Het bestaan draagt alles. De wanorde en het verdriet, alsook de tijden met zonlicht. De verwelkoming en het afscheid, de distantie en de nabijheid. Kleur geven aan het bestaan verzinken in grijsheid.…

Bestaan heeft geen betekenis meer.…

Soms word ik wakker, bang dat ik echt besta. Angstig tast ik de muren af, het bed, mijn nek en zoek mijn gezicht, maar ik kan het niet vinden. Trillend sta ik op. Ik doe het licht aan, trek mijn onrust aan en loop alleen op de sneeuw die mijn hart bedekt. Alles buiten is nog steeds zoals het ooit gestapeld is. Maar de wereld die mij…

laat wachten de zon zich niet laat kennen, soevereine hemelplaneet en je wandelt in het park met die gedachten op een bankje sluit je de mijmeringen af met een groet aan de werkelijke dingen van het dagelijkse leven, zoals ze worden besproken in het dagboek van de zomer, met een oogst te geven tevreden met dit leven, ondanks een zorgelijk bestaan…