Alle inzendingen over helen josephs

De herfstzon kleurt de beloofde hemel rood, hij spint de wereld in een web vol clichés in spiegels van een onverzadigd labyrint, speurt naar waarheden uit het verleden, van onmacht en onvermogen, afkomst in brons gegoten bloed tot aan de dood in een vast gebakend lied van overleving, ingevuld naar believen door dualisme, waaraan…

Ontelbare gestorven mensen, die nu in de hemel wonen, waarschuwen ons voor de hel. De aarde draait maar rond, de levenden draaien ook, langzaam maar zeker, dol. Stop it! Stop, schreeuwen wij! Zijn jullie doof geworden? Jullie klinken zo leeg en hol! Jullie levens zijn opgeborgen, in de cloud. Wij streamen vanuit de hemel. Jammer.…

De stoere motorrijder tot de hel toe bewogen. Claimt iets van een engel die door de hemel werd bedrogen. Die engel van de hel zal zijn motor niet voortijdig stallen. Als het hem hier voert over een weg rijdend met hoge kilometer tallen.…

Heel even in zijn armen als vleugels om je heen Een warme deken voor jou alleen Luisterend naar zijn hart het ritme van het Zijn Alle antwoorden klinken als muziek in jouw oor. Zie je innerlijk Licht een stralende Zon Jouw hart verwarmt de liefde van je Ziel.…

de zon gaat onder in ademloze stilte van roze snaren…

au dat doet pijn aan mijn ogen die onbeschaduwde bloemenzee zo rond midderdag bij heldere zomer au rood steekt door mijn netvlies recht in mijn zenuwen geel prikt in mijn oogkas krast in mijn kegels en staafjes mijn oog traant oranje loopt over mijn wangen au blauw pijnigt mijn hersenen met luchtig venijn groen geeft even adem hemelzijdank…

Zwemmend in de pijn van mijn verdriet Het maakt niets uit waar je bent Want er is toch niemand die je ziet Die pijn zit zo diep van binnen Eten heel mij troost mij laat het genot mij troosten Opdat het voor heel even van mijn verdriet mag winnen…

vlammen en vuur het rookt en ruikt uit de hel naar ontploffend kruid maar jij lacht zwaait de deur van het oude jaar dicht zodat het verstikkend geknal verdwijnt en de nieuwe wereld verschijnt de oude gewaden zijn afgedaan in het eerste licht van nieuwjaar dat met schone lei en lucht de overgang draagbaar maakt wij zijn begonnen…

Heelal, staat dat voor Helemaal Alles? Ik ben zo nietig tussen dat Alles Zit hier op planeet Aarde In 't heelal heeft dat nauwelijks waarde Kijk naar boven in de avond Je kijkt dan drie-dimensionaal naar de sterren en planeten hoe kan dit allemaal Het heelal... voor mij oneindig is toch niet per toeval ontstaan? Er is een schepper, ik…

de stilte de storm beiden razen van oever naar oever op weg naar wat vergeten is wat verstild is wat nog open moet herstellen net zo lang tot klaarheid schijnt en rust mag zijn…

Achteraf deed wat we deelden meer pijn dan dat wat niet van ons gemeenschappelijk was Ik weet jij hebt je best gedaan jij weet het was niet anders gegaan Als we opnieuw zouden beginnen met zwemmen in zee, kussen van je zoute, natte mond Verhalen waarom de zee zo zilt jouw voorkeur had het molentje van zout dat zich verloor Ergens…

jij hebt de marges verlegd grenzen geslecht maar vond in niemandsland geen uitgestrekte hand wel ogen vol achterdochtige vragen geen mens om mee te praten jij moest zo nodig de wereld verkennen op eigen benen staan die klap kwam onverwacht hard aan toch veroverde jij een plaats in door de hel te gaan bereikte jij de hemel…

Langzaam maar zeker heelt de wond Beetje bij beetje keert het tij Stapje voor stapje komt een mooie toekomst dichterbij…

k ben mijn eigen rolmodel want beter is er niet defecten zijn recent hersteld thans ben ik een hele piet gevormd in hemel en ook hel wordt elk door mij bediend verlangens in een duister spel bied ik aan ied’re vriend maar ook vriendinnen help ik wel zodat ik allerwegen dank verdien die zorgen hunnerzijds ervoor dat ik niet aftakel…

de beschadiging heelt langzaam van buiten naar binnen herstelt zich wat gekwetst was…

zachtjes lopen twee vingers over de nek door mijn haarlijn ogen knijpen samen evenals schouders die zich optrekken onoverkomelijk het kippenvel dat opkruipt vanuit het niets ontluikt er een brede glimlach als mijn blik de jouwe deelt…

Soms denk ik terug aan Amsterdam de stad waar ik thuiswas Mijn hart en ziel verkocht het vondelpark de gaasterplas De stad waar ik slenterde uit eten ging in oud zuid Het concertgebouw bezocht nachts op de wallen uit snuffelen op de Albert Cuyp Fietsen door de Jordaan Terrasje pakken op de Prinsengracht Het was een deel van mijn bestaan…

Wat is de hel, Vraagt men zich Voortdurend af, Ervan uitgaande Dat de hemel Daadwerkelijk bestaat, Het antwoord kan kort En simpel zijn, zegt De filosoof die Wetenschap bedrijft - De hel is niet meer, Ook niet minder, Dan de plaats waar De mens liever wil zijn Dan in leven hier op aarde Dagelijks tot uitschot Verklaard te zijn…

De andere hel doe jij mij aan, balorige balling. Leid jij me verder met je verzen. Ik ben niet uitgerust voor deze reis doorheen dit schimmenrijk. Voer me van kring naar kring, van gracht naar gracht en wapen me met dapperheid.…

De andere hel doe jij mij aan, balorige balling. Leid jij me verder met je verzen. ik ben niet uitgerust voor deze reis doorheen dit schimmenrijk. Voer me van kring naar kring, van gracht naar gracht en wapen me met dapperheid.…

ga met je mee in een pogen de elementen te sussen met regen te druilen sneeuw te trotseren vorst de rug toe te keren met winden te waaien hard en met vlagen in jachten en jagen dollen en tollen blaadjes op straatjes wou dat ik God was niet zo kapot was wie is de speler wat is het spel zal gaan verliezen door naar de hel…

hoe houden we elkaar heel daar waar we niet liefhebben het glas valt aan scherven verdwijnt de pijn als we weg lopen? koesteren we het breekbare vinden we perfectie in het onvolmaakte?…

als jij je toevertrouwt aan de aarde ik je blinddoek en begraaf in het zachte zand van de woestijn als dan een muur van zand je hoofd van het ongeziene lijf zal scheiden dan wachten jij en ik tot de maan haar schaduw op de aarde werpt en de kracht van de eclips je helen zal…

Dan wordt alles weer heel, want alles is er al.…

(voor Maria Masha Bruskina) Die sadistische nazi's met hun ongure koppen onder hun satanisch-strenge petten laten jou met een debiel schandbord over de straten lopen, terwijl zij zelf voor gek staan met hun laffe getreiter en beestachtige wraakacties. Als ze maar wat kunnen schoppen of op laffe wijze iemand kunnen pletten, menig leven…

ja, een thriller of ergens toch ook aan een gedichtenbundel of aan een klassieker uit de top 100 thriller kan van alles zijn, hier geen reclame gedichten zijn van de Amerikaan Wallace Stevens klassieker is Nostromo van Joseph Conrad 2,50 in de ramsj Alle drie zeker, denk immers aan alles waar je van houdt, zoals en alles wat je ziet, bijvoorbeeld…

Woorden zit ik Hier te vangen In het daveren Van je klokken Die de wereld In klanken vertellen Wat met geen woord Te zeggen is…

't Hemeltje, dat werd de hel De hel in de 'hemel', ze zaten knel in doodsangst in die brandende hel waar velen de dood ontmoetten... Ze vierden feest 't was oude jaar, maar voor de meesten daar Was geen beschermgeest en werd het geen nieuwjaar...…

En zo bewandel ik, als met de duivel op de hielen, de hel tussen hemel en aarde, mijn Gehenna In ontketend oranje en negen ringen Verzen als rozenbladeren op de bruidsleep van de wind, in het kielzog van dofgrijze wolken, aanstonds te vergeven alsof het zo is dat mijn ziel de dans ontspringt…

Mijn hart bereikt verlangens, maar ik kom er niet bij, het vervaagt in zoete liefde, maar blijft onbereikbaar, zo ver weg.. Ik kan het verdriet voelen, dat zich langzaam mengt met de leegte van mijn ziel, en de liefde uit mijn hart, maar zo ver weg.. Dan zie ik een puntje licht, dat verschijnt in het diepe, maar het niet verenigen zal…