Alle inzendingen over herbeleven

Zijn zilte geheugen geblakerd in de luwte ploetert zich voort door ontelbare mulle indrukken die gewatergolfd wegspoelen naar de vergetelheid van ongeschonden regels die vloedlijnen achterlaten aan de moede voeten van de horizonner die in het ondergaande bloedrood zijn geboorte tracht te herbeleven ziet hij het tij genadeloos keren en…

Soms wil ik de tijd terugzetten Om iets opnieuw te doen Of om iets te herbeleven. Soms wil ik de tijd vooruit zetten Om te stoppen met mijn bezigheid Of om snel ergens anders te zijn. Soms wil ik dat er helemaal geen tijd is Om eeuwig door te gaan Of om voor altijd te stoppen. Dit 'willen' zal nooit werkelijkheid worden.…

Soldaten herbeleven elke granaatinslag, elk uur, elke dag, elk seizoen. De oorlog van binnen kent geen vredesonderhandelingen, wapenstilstand. En de dingen die je wilt vergeten, roepen om hulp in je slaap.…

Fryslân wiid en fier, dizige boskjes en tsjerkjes en Pake dy seit dat is Wommels en der leit Lutkewierum - Friese zondag nabij verleden kerktorens nu en dan en Pake om ze namen te geven die het kind meteen vergeet maar die de oudere wil herbeleven in een heden van resten toen.…

gevoel, Gedachten die vertraagd worden En uiteindelijk als een Televisiebeeld worden stilgezet; Door-en-door verkort Toekomstperspectief Dat niet verder reikt Dan het avondeten hooguit Leven van uur tot uur Dat een eeuwigheid duurt Toekomst die voor mij allang Niet meer bestaat - Als ik nog aan leven toekom Dan is het hoogstens herbeleving…

Ik kan door heimwee overmand Memories eren, observeren Ook weemoed naar een andere tijd Dan die waarin ik werd geboren Veroorzaakt lotsverbondenheid Kan hoog op herbeleven scoren Een kijkje in De Gouden Eeuw Met aan de Vecht de buitenplaatsen Een winterlandschap, ijs en sneeuw Met arreslee, vriesletsel, schaatsen De stoommachien, fabriek…

woorden niet in zinnen bestaand kapot ben ik van binnen ontbindend voor de dood aan gedonder voor de lichtflits opkomend na het afgaan verzot ben ik op minnen lief hebben op de korte baan een kus verzet de zinnen de glimlach spiegelt een traan genot zit ook van binnen niet uit het geheugen te slaan een druk op de herhaaltoets de herbeleving…

Wachten tot in de eeuwigheid Op de trein naar het paradijs Je leven herbelevend Als achtergrondmuziek de dodenwijs De trein lijkt niet te komen Voor de ontsnapping uit deze hel Heeft God je niet vergeven? Verdien je de hemel wel?…

In de wereld waarin wij leven met vaak slechts oog voor 't eigen streven Dit moment van herbeleven: Na een tijd van zwijgzaamheid raakt in een gebaar van tederheid jouw hand, zo zacht en stil, plots na al die jaren opnieuw mijn schouder aan.…

Zelfs tot ver na mijn dood zullen mijn letters je eeuwig laten beven fouten en wreedheden doen herbeleven In inkt geschreven, gedrukt of getikt voor je in wroeging of walging bent gestikt Vanuit mijn graf lach ik hard laat jouw haren ten berge rijzen doch spijt of hemel zullen jou nooit meer prijzen Kon je maar eervol terugklimmen omhoog…

Zij branden hem een gat in zijn dag en brengen het verloren leven tot herbeleven, maar zonder stemmen. Meer nog dan meren vol wenen, van Keulen tot Athene en Utrecht, alwaar hij haar rijmpjes las. Mocht hij maar vergeten, die dagen hand in hand van zee tot zout en zouter nog in kiezeldragend strand.…

Stuurde je me vele nachten weg liet je onze ringen koud worden: het maakte mij alleen maar sterker Als ik weer een boosheid van je te boven was gekomen hielp ik je doodleuk een verleden te herbeleven Is je woede nu op mij gericht: alle beloftes zijn weggewaaid in een mistige wind Ik stond er bij en heb het geloofd ik keek er naar…

elkaar leren kennen slechtst in een seconde de kracht dat was hij, in een beweging recht naar mijn huis toe in zijn armen langzaam gelegen vertrouwd veilig, thuis voelde ik zijn kracht maar langzaam kwam de leegte krachtig en doorgaand een foutje niet bedoeld, een dood vogeltje was het gevoel een leegte van binnen was dit het doel herbeleven…

Om de poëzie te herbeleven, dien ik naar een andere maat te streven, verder dan de hemel op aarde te geloven, het is te vroeg om de lekkende aarde te doven, en te vertrekken op de vilten zolen van de nachtelijke stilte, als geluid zwijgend verscholen in een eindeloze stoet, bezongen als een bruid, die aan het firmament een nieuw…

in je hoofd althans die paar regels dat ene couplet dat zich voortdurend herhaalt onduidelijk waar het vandaan komt welke geheugenflits plotseling is blootgelegd wat het eigenlijk wil zeggen en waarom nu ineens het is net als met veel dromen die komen en weer gaan waarvan flarden blijven hangen waar je dan over nadenkt probeert te herbeleven…

Spieren die zelfs in diepe slaap Hun spanning niet laten vieren, Die kabels zijn in gedroomde Herbeleving van weer een verre nacht, Die nu plots weer actueel wordt, Nacht waarin wel geslapen Maar niet gerust wordt; Ziel, het diepste ik, Gevangen tussen scheepskabels Van gedroomde achterdocht, Brommend in de veilige omgeving Van…

Het is een mooie droom, hoewel dromen doe ik hem niet als ik naar waarheid mag herbeleven wat ik eens in schoonheid achterliet.…

Het is een mooie droom, hoewel dromen doe ik hem niet als ik naar waarheid mag herbeleven wat ik eens in schoonheid achterliet.…

draaide in de schaduw van je rug kwamen mijn tranen het was geen afscheid slechts een groet dat gebaar maakte mij intens bedroefd als ik de stralende intensiteit van kind en jeugd ontmoet is ingetogenheid mijn groet maar mijn toegenegen aai zit vol onzekerheid en angst over de morgen van dit land ik wil rust om dit alles in een herbeleven…

en elke dag Verzamel blijde herinneringen Als je aan me denken moet En stop ze in een kussen Dat me in eeuwigheid Glimlachend rusten doet Ik dank je voor de schone momenten De Liefde, de stilte en de lach En wens je veel geluk in het leven Dat het positief verlopen mag Als je later bij mij komt Vertel me over jouw leuke tijd Dan herbeleven…

en kracht waarvan ik vooralsnog niet kon winnen zo dacht ik in de arrogantie van mijn zelfmoordlach wachtend op jouw beminnen zweven is begin en zal einde zijn in een flits van pijn voordat je mij ontvangt en ik weer terug ben in je schoot een spetterende dood zonder het morgenrood van leven - dan kom ik klaar in de kloof van jouw herbeleven…

Geniet van iedere seconde Dit leven leef je maar een keer als je leert van je fouten maak je ze nooit weer Zo heb je meer tijd voor het goede want de fijne dingen in het leven Zijn een persoon zo dierbaar Juist die momenten moet je herbeleven..…

euforie van samenzijn na jaren de tonen dragen meer bagage dan voorheen en ook de uithalen weten zich nooit alleen woorden stemmen overeen geboren in hetzelfde licht en streekeigen accent dat weer snel went de jaren zijn verdwenen en herinneringen krijgen jonge benen als de muziek weer als vanouds gaat spelen het is geen herbeleven…

terugkijken schoudert mijn zeer in het herbeleven van de scheuten die me baarden, was de tijd maar nooit gekomen en mijn vrucht afgedreven met het getij van een zware zee dezelfde zee drijft nog wild op de baren van mijn bestaan, eens was ik Neptunus die in droom mezelf verslond waar woord en daad het zilte nat bestreden met de zoetigheden…

ik wil zo graag mijn diepste verlangen ketenen aan mijn ziel of strak omarmen bezingen met liefdesgezangen het zegt zoveel over het aardse lijden nog meer over ons menselijk bestaan we willen de onontkoombare eenzaamheid zo aldoor mijden ik wil zo graag die momenten herbeleven, de tellen van intimiteit, maar word dan gejaagd…

Spannende verhalen uit uw jongensjaren of de oorlog die u beleefde hoe u stiekem varkens slachtte zo spannend dat ik er van beefde Zittend aan uw voeten 't gezicht verwachtingsvol opgeheven klamme handjes van het zweet het met z'n tweetjes herbeleven.…

En jaar na jaar verschijnt het nieuwe leven De haften dansen ritmisch in de lucht Een perenboom gaat van de bloei naar vrucht De eierschalen hebben het begeven De wereld slaakt haar eeuwenlange zucht In schoonheid vindt natuur zijn herbeleven Door innerlijke drang steeds voortgedreven Herboren lonkt de prille voorjaarsvlucht Maar onderhand…

nog heb ik je boek niet uit het blanco inspireert als letters kalligrafen worden en hun harten dragen in zinnen vol liefde nooit is er verleden tijd als we pagina’s terugslaan en emoties in passages weer herbeleven tot in detail van nemen en geven natuurlijk zouden wij dingen anders doen de zoen blijft overigens gegeven…

vol met tal van eigen heel aparte spullen waarin ook lipstick en mascara school jij spiegelde een lach voordat je jouw gezicht aan eigen vaardige vingers overgaf de knipoog in de wacht ik mocht jou zonder taal of teken observeren had ook vaak de neiging je te corrigeren maar wist wat de afspraak was we gaan nu je gezicht weer herbeleven…

ik lees deze regel door mijn ogen, ik lees wat er staat geschreven, ik kan het haast niet geloven, maar ik ga het innerlijk herbeleven, respect....leerden wij in onze jeugd, respect voor een ieder om ons heen, zelfs iemand die nooit heeft gedeugd, liet respect hem of haar niet alleen, toch, toch gaat alle respect veranderen, we moorden…