Netgedichten

netgedicht (nr. 25.773):

Bezongen bruid?

Genoeg geschreven
sonnetten over een
treurig bestaan, genoeg
van de in het stof gebeten
strofen, er is méér voor
keizers boeg. Om de
poëzie te herbeleven, dien
ik naar een andere maat
te streven, verder dan de
hemel op aarde te geloven,
het is te vroeg om de
lekkende aarde te doven, en
te vertrekken op de vilten
zolen van de nachtelijke
stilte, als geluid zwijgend
verscholen in een eindeloze
stoet, bezongen als een bruid,
die aan het firmament een
nieuw lichaam baren moet,
hoe die dan zal heten,
daar ben ik nog niet uit.