Alle inzendingen over het dorp

Net buiten het dorp komt er soms een streekbus langs -- het bushok, ons honk.…

De weg rijgt de dorpen als op een spies bijeen deelt stedelijk in twee het kalme dorpsleven. Ooit werd hier voor een stille reis tol geheven; kom daar als dorp vandaag de dag maar eens mee! De houten koetsen werden dozen van metaal - de zanderige weg weldra geasfalteerd – Een alternatieve weg, provinciaal, wordt nu hevig bediscussieerd.…

ik ken een dorp dat zich parallel voegt naar de slingerende dijk die zich kromt naar het belendende water, zo een eenheid te zijn..…

Alle hoop is nu verloren in het dorp zonder woorden kan je de stilte vermoorden maar ik zwijg niet zonder jou weet geen woorden te verbergen als je naar me lacht is er een woordenzee en wanneer je schrijft zijn we allemaal dwergen maar er is nog hoop er gloort een verlangen in het dorp zonder woorden is de liefde nu vervangen…

iedereen heeft in zich een klein dorp. dat dorp wordt aangevallen. dus je bouwt een muurtje. het wordt opnieuw aangevallen. je bouwt een muur. het wordt weer aangevallen. je bouwt een muur en maakt een leger. totdat bij een nieuwe aanval je niets meer er van merkt omdat je al heel wat ben gewend.…

alsof het hoogseizoen nog moet beginnen ons dorp in zon en zeebad het strand tot de laatste dag genoten onverstoorbaar bloot en bruin op slippers door reeds afgevallen blad ons dorp is nog even badgast morgenvroeg is weer fris september en ben ik aangenaam verrast dan verwelkom ik de mooie herfst met haar kleuren en haar rust dan…

Omdat ik uit een dorp kom, ga ik bijna altijd achterom en nooit voor om. dat is stom, dat ik daar nu pas achterkom.…

De dreigende Dender dondert dadelijk dwars door 't dal, en donkert 't dorp Dendermonde.…

Een stolp staat over het dorp.…

Een vleermuis aan de nacht hangt niet uw adem aan een vreemde adem zo gij dit beseft het dorp en de mensen nacht'lik huis aan huis één licht - wellicht bij de pastoor - en langs uw weg een late koe In de wig van weg en stroom is van de leegte zo het dorp alsof 't een boot was die maar voor korte tijd op anker ligt Om het staketsel kletst…

Als ik opgemaakt 't dorp in ga kom ik niemand tegen ga ik snel in slobbertrui is 't dorp van bekenden vergeven. We willen altijd tip-top ogen dàn voelen we ons goed maar is 't niet de uitstraling die er veel meer toe doet?…

De holle wegel verschaft uitzicht op het dorp. Geborgenheid wenkt.…

de nacht glijdt langzaam langs de regenpijp omlaag over straat tot waar het water lonkt en soms ook plonst vanwege een overmoedige wandelaar al lang niet meer zo stabiel dus als tweeduizend jaar geleden en midden in het dorp staat alleen nog een dode brievenbus…

Het dorp waarin we wonen is een doodgewoon dorp. Mensen worden er gewoon geboren. Mensen leven er zoals ze leven. Mensen verdienen er hun brood. Mensen worden er ziek. Mensen gaan er dood. De straat waarin we zijn gaan wonen is een doodgewone straat zoals alle andere straten. Ons huis waarin we wonen is een doodgewone woning.…

het is het stille lege nest op de schoorsteen de blauwe sluier rook die over de daken reist de overgroeide kuil bij de rivier een vogel die in de verte roept de verdwenen zandweg de afgepelde oude verflaag het is een dag vol nevel en dauw de beklemmende middag het stuurse zwijgen het dorp dat nooit mijn dorp werd de korst van afstand…

Biggeseetanka Grillige inktvis, de lieflijke Biggesee: verzwolg hij dorpen? bood hij de ontheemden troost? de weemoedigen wortels?…

voor elkaar alles was vreemd of had zijn prijs zo ook het dorp aan de Waal dat herschreven werd in een wijs…

het was er dorps en op een steenworp van dat andere verdronken dorp Megenham Torpsen aan weerskanten van de Tjamme het werd omgewoeld weggespoeld in al die stromen eb en vloed waarmee de Dollard landinwaarts kwam als ik kijk het teruggepolderde land was het bij de Egyptische dijk naast Finsterwolderhamrik moslim krijgsgevangenen van…

zo mijn dorp zien sterven de wegen versjteerd de paadjes te hard te veel, te vaak, te hoge muren, de geest uit de fles vervreemding een winnaar in dit fatale spel de rust is dood mijn hart is dood waar…

een klein dorp ging dood het was een geleidelijk sterven samen met de achterblijvers olijfbomen treuren in de verweesde boomgaard vóór het geblakerde huis hangt een schommel scheef aan gerafeld touw op oeroude verlaten grond het dorp zwijgt dieper dan het graf uit het bos klinkt het gezang van een merel zijn buurman valt…

Maar normaliter zijn ze heel stil en aangepast aan het dorp waar ik ook huis Als je schreeuwers hoort dan horen ze hier niet en maken ze rotzooi. Daarom noem ik ze rotzooimakers, Omdat ze niet in het stille dorp thuis horen en er ook niet geboren zijn.…

nu zijn er alleen nog gedachten aan het dorp met alle spijt opgeslokt door de tijd.…

Toen hij die middag door het dorp reed stonden de beuken als een veeg teken er was niet alleen die verwenste regen maar in de kruinen een radeloos beven…

Als puber verlaat ik m'n dorp met oude mensen een wonder geschiedt Als ik volwassen terug kom zijn ze jonger geworden…

na de regen schittert het dorp in de zon één toeft te komen winkelwagentjes rollen nog in processie voort zondag rorate…

op zijn netvlies Ondanks dat hij gebrekkig praat Is hij in het dorp een ruggengraat Een waar karakter Met eelt op zijn ziel De echte dorpeling is iemand Die zelden van zijn voetstuk viel…

rond dit mooie dorp als stille levens in een nog serene sfeer heffen bomen met hun gewitte stammen en kronen gespreide armen, zegenend, de bossen ademen zacht in hun samenhang…

gitzwarte paarden staan tussen gele bloemen zwaaien met staarten het dorp met rode huizen verhult zich door bomengroen Tanka…

gitzwarte paarden staan tussen gele bloemen zwaaien met staarten het dorp met rode huizen verhult zich door bomengroen Tanka…

Het dorp is niet meer als voorheen. 't Is verlaten,'t is er stil. Tussen spoor en snelweg ingeklemd. En wordt voorbij gegaan door iedereen. De huizen staan er leeg, scheef gezakt, verweerd, aangevreten door de tijd. De ratten hebben er hun koninkrijk.…