Alle inzendingen over het missen van iemand van wie je houdt

Dan zit ik aan mijn bureau, tel de bomen de vogels op het talud, ontcijfer de gedachten die bij mijn leeftijd vertakkend passen. Ik heb de laatste letters nog niet geschreven. Onderga na enkele minuten dat intense wat de tijd in me achterliet en gaat laten. Niets anders dan nederigheid kan nu sieren. Mijn lichaam is het hare en vice versa…

Denk niet dat onze Driek vergeten is, Een stapel ingezonden sonnettetten, Conform de door Driek opgestelde wetten Houdt de herinnering aan hem nog fris. Dit jaarlijks eerbetoon aan Driek van Wissen, Niet één poëet zou zoiets willen missen.…

Veerkracht Stilte heeft voor mij geen vragen antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn…

Ik wil jouw armpjes weer eens voelen om het niets even lekker kroelen twee handjes héél hoog in de lucht gevolgd door een diepe zucht ik wil die lach weer eens écht horen misschien omdat het zonnetje schijnt ik wil schapen en lammetjes met je kijken zodat het verdriet langzaamaan verdwijnt ik wil mooie bloemetjes met je plukken samen maken…

Ik weet niet wat ik in hem zie maar het is iets wat anderen niet in hem zagen, het is alsof onze wegen gekruist en altijd langs elkaar, voor ons lagen.…

Je doet ‘het’ op zijn Russisch, Grieks of Frans, Het zijn klassieke vormen van beminnen. Maar wat de Zweed moet voor hij gaat beginnen, Voor ons ligt daar zowaar een nieuwe kans. U weet nu – ook al is het iets discreets – Wij vrijen – ondertekend – op zijn Zweeds.…

Zienderogen kleurt de duintop vaal Verzonken in een mist van grijze dampen Ik hoor slechts twee, drie rode stieren stampen In 't valse licht van een coureur locale Maar boven in de panoramaflat Lang voor Verstappen junior was geboren En voor 't circuit geen toekomst leek beschoren Ging ik destijds met mijn vriendin naar bed Terwijl…

Wat kan het toch verdrietig zijn Als je geliefde er niet meer is Nog elke dag voel je het gemis Want het leven was samen zo fijn. Soms kun je het niet meer aan Niemand om even mee te praten Je voelt je zo eenzaam en verlaten Nu moet je alleen verder gaan. En toch gaat het gewone leven door Maar wel heel anders dan voorheen Niet meer bij…

Waarom voel ik zoveel bij jou? Waarom raak je mij... alléén zoals je me weet te raken alleen jouw stem, jouw blik in de ogen jouw houding, jouw hart zit in mijn hart: een telkens nieuw gegeven in mijn leven. Na de zoveelste dood, zorg je steeds voor nieuw leven, want jij bent toegewijd, zo ik ook trachtte maar ik, veel kleiner en simpel…

Iedereen houdt van hem Groot en klein Maakt niet uit.…

Je gaat erop af dat vingertoppengevoel of je negeert het…

Van jou krijg ik vleugels dan vlieg ik verder dan ver verder dan de horizon ik wou, dat je voor altijd in me kon.…

De woordenwaterval is gestopt De letters komen niet meer Zij blijven aan de waterkant hangen. Aangespoeld door stapels leugens. Waar mist hangt Is het gevaarlijk beangstigend. De droom van helder licht is weggekwijnd door hartenpijn. De tranen zijn als regendruppels, maar de onzichtbaarheid blijft. De mist streelt mijn weemoed, gaat hard…

ik draag nevel op vleugels zo vlieg ik door je heen kleur het heden in tot aan de horizon met het blauw dat jij creëert op de breuklijn van mijn ogen wis jij het verleden en met sterrengefluister spiegel je mijn wimpers naar het open zuiden waar het spelen met wolken en kralen in de wind mijn gesloten lippen verbazen om het kind dat…

hier aan de rand ligt de tijd, dit is haar wereld nog veel vaker dan dat ze de woorden kan verdoven 'ontwaak mijn sterrenvlinder, ontwaak!' luistert ze naar zijn eindigheid, naar zijn kleine witte stem en wanneer ze zwijgt, haar hoofd te rusten legt van boom tot boom, in wind gebogen in alle stappen terug op het vensterglas,…

Als je echt van iemand houdt. Iemand alles toevertrouwt. Een die echt weet wie je bent. Ook jouw zwakke plekken kent. Die je bijstaat en vergeeft. Een die naast en in je leeft Dan voel je pas wat leven is. En dat liefde geven is.…

Waren wakker geworden de vrouw en ik door de kou komend met het ochtendlicht Gooide droog hout en turf in de kachel, warmde kruidenwijn vulde de bekers De handen omsloten wensten een beter leven keken elkaar grijnzend aan Zij knielde op het tapijt deed mij in haar verdwijnen warm, zacht en teder Adam in het paradijs telde op de…

Zwijgend wordt er toegekeken, naar de bakken regen, die met spoed komen vallen, uit mijn ogen boven diepe wallen. Alle kracht komt nu naar voren, maar mijn stem is niet te horen, ik kan verdriet van zoveel jaren, niet in 1 dag ervaren. Ik probeer alles mee te geven, van wat ik gister heb opgeschreven, treurend kijk ik dan de menigte in…

bezig thuis kalm uit te drijven trillend op de carousel van indrukken steeds nog komen ze vers in beeld betoverend uit de golfstroom breugels alle schilderijen die vloeien in elkaar over fanfares een droom geen moment vast om ze te beschrijven Jeroen Bosch blazers en droom hoeveel gestalten gezichten ook nimmer een stilte die verveelt…

Je verstand staat er stil van Weer achttien doden Weer in de stad van de liefde Parijs Wat doen ze toch met jou Waar mensen elkaars hart raken Raken nu de kogels de harten Van onschuldige mensen Wanneer houdt het eindelijk een keer op Wanneer zal de liefde eindelijk overwinnen…

het is niet zo dat in de ouderdom het leven is geleefd dat blijft ademen tussen pilaren van een slalom het licht blijft je raken zo er honger blijft naar verlangen en liefde; wat dat ook moge zijn, en ergens naar blijft smaken maar toch word ik vaker gevuld, en door herinneringen ingehaald danwel door een traagheid in aanlengende…

Je houdt dus van hem, je houdt echt van hem, zoveel -- dat je het toegeeft?…

Het Moleskine boekje heb ik bij de hand Wie deed verdacht, wie was er aan het mollen? Wie ging de etherdiscipline dollen? Het lijstje krimpt, een deel valt door de mand Al wordt 'mijn' mol toch week na week verstoten Ik schaar mij bij de paar miljoen molloten…

Zijn vrouw had zijn boeken netjes klaargezet in kartonnen dozen. Misschien zullen studenten er blij mee zijn, zei ze monter. Hij stierf in april na een lange ziekte. Hoewel veel ouder dan ik, was hij nog altijd een student. Hij bleef studeren. Een man met zin voor humor wat mij doet vermoeden dat hij echt van het leven hield. Zijn begrafenis…

Het ambt van burgemeester impliceert Dat hij het goede voorbeeld steeds moet geven, Dat hij de scheve schaats schrapt uit zijn leven, Want overspel wordt echt niet gewaardeerd. En verder moet de man er steeds voor waken Dat mensen hem ooit 'burgemeester maken'.…

zo blauw als de zee zo blauw als soms de lucht dat tijdloze rustgevende blauw waar ik zo heel erg van hou maar op dit blauw ben ik beducht het brengt onrust in mijn kop hoe kan dat nou zo klein van stuk een blauwe envelop…

'De meeste van mijn hobby's moet ik missen, ik zou wel graag wat vaker willen vissen.'…

wat of wie houdt ons tegen?…

Ze is als een jonge ree met zachte ogen zo eentje die je zou willen strelen en beschermen zij verkent haar wereld - schuchter en onopvallend - wordt ongewild en onverwacht een prooi achtervolgd door de jager die zich keer op keer wil bewijzen Met het verstrijken van de seizoenen wordt ze steeds handiger in onzichtbaar leven en ontsnapt…

Als Barack spreekt, gebeurt er iets met mij Als tekst en stem en kop zo samenvloeien Kan hij me ráken en oneindig boeien ‘t Is nooit een politieke woordenbrij Maar in de nacht… een wrede hartenklop: Dan doemt die gare kop van Trump weer op…