28625 resultaten.
Ghetto
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 119 Oom Jan
was toegetreden
tot het ghetto
der bejaarden
beleefd
licht neerbuigend
bezien
door de
nieuw beschaafden
in de wereld
die hij voor hen
heeft opgebouwd
h.…
Pelgrim
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 321 ik ben de pelgrim
der voorlaatste dagen
nog even
dan is het gebeurd
is alles onherstelbaar
gedeponeerd
alleen de laatste dag
is wat ons rest
die draag ik over
aan wie maar wil
want ik heb het gehad
ik heb het wel gezien
h.…
Fermate, als de dood...
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 938 Over het lijden heen
staan we stil bij afsluiting van het verleden
als rustpunt voor aandacht en (h)erkenning
als eindpunt van het leven
als opmaat voor een nieuw begin…
Mijn Gedachte
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 952 Pijn die door me heen stroomt
Bloed dat zachtjes drupt.
Wat ik horen en voelen kan
Dat zorgt voor mijn geluk
Scheve ramen, scheve kast.
De muren vallen om.
Dat ik van jou ging houden
God wat ben ik stom.
Jezus wat een klote zooi,
heb ik er van getrapt
Niemand die het schelen kan,
en niemand die het snapt
Waarom blijf je nou vragen…
Mijn Gedachte
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.046 Pijn die door me heen stroomt
Bloed dat zachtjes drupt.
Wat ik horen en voelen kan
Dat zorgt voor mijn geluk
Scheve ramen, scheve kast.
De muren vallen om.
Dat ik van jou ging houden
God wat ben ik stom.
Jezus wat een klote zooi,
heb ik er van getrapt
Niemand die het schelen kan,
en niemand die het snapt
Waarom blijf je nou vragen…
Zonder woorden
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.126 De pluisjes van je oren
Kriebelen aan mijn wang
Je ogen overspoelen mij met rust
En je blik laat me niet los
Mijn hand streelt je kopje
En meteen rek jij je uit
Want ons samen-zijn
Vind je prettig, en ik ook.
Wij zijn meer
Dan mens en dier
En zonder woorden
Troost jij mij.…
Schaduwproces
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 339 Geluidshinder
lekt mijn oren uit voor het binnenkomt
gaat liggen
op een met voelhorens gevuld matras
stamelend
blijft het onverstaanbaar
bezwangerd
door ongrijpbare prikkels
rijp voor een legende
vroeger loog hij nooit.…
schaduw
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 409 Die verschrikkelijke hel
Die zwarte wolk die bloed vergiet
Die niemand anders lijkt te treffen
Die niemand anders ziet
Een schreeuw van wanhoop wil ik schreeuwen
Maar mijn lippen blijven dicht
Het is die klamme zwarte wolk
Die condenseert op mijn gezicht
Het alleen maar blijven staren
Met je lijf zo zwaar als lood
Eeuwig denkend, ruminerent…
fragment
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.098 ik hou mij vast
aan de reling
steeds verder uiteen
in onderdelen
zwaargewond
aan het hoofd
woorden rijden
zich klem
in de korst
van mijn keel
ze hebben verleerd
hoe een vrouw
planmatig te bedaren
het onvermogen
is totaal
verdwaasd kijk ik
naar hemel en aarde
mijn klamme voeten
vatten vuur
rook verast
de kleur van mijn…
Voor twee zwijgende mensen
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.080 we zwegen
jij
ik
lang
treinreizen lang
bijna voorbij
de laatste halte
de trein daverde
langs wissels
te hard
te luid
we konden
het zwijgen
niet verdragen
we leden
voortdurend
onder die stilte
iemand moest spreken
ik
jij
wie opent zijn mond
en zegt het goede woord
we bleven zwijgen
waar we moesten spreken
bang…
Vergeefs?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 146 te graveren,
verdrink me in het eenzaam zijn,
zaaigoed uit de morgengloed
doet mij bezweet ontwaken,
een vurig nachtveulen heb ik
aan de blindste en tevens
de laatste bieder verkocht
kloppend in het uurwerk van het
lot, zal het masker van het hart
kleur bekennen voor het bloedt in
barenspijn en weg droomt
naar het volgende onvermogen…
Geen herstel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 325 Wanneer de geest uitvalt
Je het leven niet meer bevatten kan
Je herinneringen vage contouren van de werkelijkheid zijn worden
Je een lepel ziet
En een vork
Daas
Over de tafel staart
Iemand je gemoedstoestand bedaart
Terwijl je schreeuwt
Om hemel en hel
Er is geen herstel
Dof wordt het licht in je ogen
Het is het totale onvermogen
Van je…
van kroon tot wortel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 57 jij en ik
voelden
ons nooit
geworteld
elkaars
taal
verstonden
we niet
hoe lest men
de dorst
naar rakende
woorden
onder onze
blote voeten
schuift schurend
los zand
konden we
elkaar eens
van kroon tot
wortel spreken…
1 april in en met de Jordaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 Ik ben zo in m’n noppie
Ik ben zo reuzeblij en gil:
“De Jordaan dat is mijn moppie”
Maar niet alleen op 1 april
Maar alle dagen van het jaar
(h)echt alle dagen van mijn leven!…
VERLOSSING
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.397 De verlosser
als de mens gaat verlijden
lost het lijden op
laat het lichaam los
lonkt de (h)eerlijkheid
als de mens is overleden
is de geest verlost
in de verlossing…
LEVEN
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 495 - Deze hartenkreet draag ik op aan Jenna H. uit Zwitserland -…
HERFSTHEIDE
poëzie
3.0 met 3 stemmen 592 Vol grijze dreiging hangt het zware zwerk
Op 't rossigbruin van de uitgebloeide hei.
Langs 't bleke zandpad zeult een kar voorbij
Een donker schonkig paard. Eén tengre berk
Rijst rank op 't grauw met siddrend bladgesprei.
En plechtig ruist, 'lijk 't orgel in een kerk,
De wind door 't woud van sparren lenig sterk
En sombre beuken, 't heideveld…
Voor H.
poëzie
2.0 met 17 stemmen 3.088 Midden in mei, toen 't zomer worden zou,
had ik een droom vol oud en schoon verdriet,
die 'k eens zeer liefhad, kwam in 't donkerblauw
gewaad en lachte: 'Waarom lach je niet?'
Meer niet, - zo is 't in dromen. - 'k Voelde flauw
dat 't lang was, sinds 'k door haar het lachen liet.
Maar sterk mijn droefheid, sterk mijn eigen trouw,
en…
Voor H.
hartenkreet
1.0 met 29 stemmen 2.399 voor h
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.463 de hemel viel
sterren in de zon
straalden
gebroken ijs
groen blad
in een glas
ogen die brandden
handen strandden
streelden een wang
lippen openden
kusten
vergeten lusten
glazen vol geschonken
klonken als gedichten
vreemde gezichten
zwarte gevaren
verwarde haren
onverwacht
een nieuwjaarsnacht
in de hitte van de zomer
lief, blijf…
h
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 719 en dan is het stil
de kamer leeg
staan tafel en stoelen zinloos
zwijgen de mensen
de klok het bed
de vogels in de tuin
liggen de honden neer
dan is het stil
de kamer leeg
geen adem meer…
Voor H.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 216 Jouw verlangen
naar liefde
is net zo kwetsbaar
als het mijne
We ontmoeten elkaar
in het virtuele vlak
en koesteren ons
aan woorden die
gevoelens oproepen
in een moment van
verbondenheid
om vervolgens weer te verdwijnen
in een wereld
van eigen gedachten…
BEMOEIAL...
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 278 Het invullen
veelal ook
het aanvullen
van het leven
van anderen
maskeert doorgaans
het voortbestaan van
persoonlijk onvermogen
zijn eigen leven in te richten!…
Dichter
hartenkreet
2.0 met 26 stemmen 2.812 een
" D I C H T E R " voel ik mij'…
Beoordeling
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 684 Het resultaat van al uw gerijmelijver:
"hoe vaker gestemd, hoe lager uw cijfer".…
in het hoogtij van het licht
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 239 wanneer woorden tijdloos lijken
zich warm weken op
witte rotsgrond
lente als oogst
wordt binnengehaald
met helderblauw en hoog plafond
dichtbij
en in de vertevloed van de ochtendmeeuw
die zilver, haast als licht, uit mijn ziel
tevoorschijn komt
begraaf me dan
en alleen dan in het geluid van de zee
hoorbaar tot in vele andere levens…
geen rozen aan het hek
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 239 steeds meer
vult de schaduw van het huis
zich met verhalen
la vie sans rose
signeert de sombere vragen
die nog roerlozer dan ooit voordien
de zon schuwen
ik laat mezelf los
vastgebonden aan het bord
- te koop -
en zink onberedeneerbaar
in de transparantie
laat niets achter
dan een liefde en een kat
die zich vasthaakt…
Mijn roommate
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 215 In de medische mallemolen
waar geen mens in zitten wil,
daarin zit jij nu en weet je:
die mallemolen staat niet stil.
Je zult mee moeten draaien
als is 't tegen je zin,
je zult 't moeten doorlopen
en hopen dat je uiteindelijk wint.
Want zitten in die mallemolen
is echt helemaal niet fijn:
want het enige wat we allen willen
is toch om…
ROEMERSWALE
poëzie
4.0 met 4 stemmen 519 Daar ligt, zo klinkt een sage van weleer,
Een rijke, trotse stad in zee verdronken.
En waar de gouden torenspitsen blonken,
Daar kabbelt rustig thans het blauwe meer.
Des avonds zit de visser mijm'rend neer.
't Is als werd van het goud, daar lang verzonken,
In golf op golf een scheem'ring hem geschonken...
Maar niets geeft van de schat de…
Valentijn anders
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 325 je greep bloedt in mijn schouder
onder jouw weidse veren
balancerend
even nog die warmte in een scherpe groet
ik heb je diepe vrijheidsdrift verstaan
de ongebonden eenzaamheid begrepen
tussen regels door geweten dat liefde
ook betekent
los te laten
door te gaan
14-02-2016
*Voor H. Mac Donald en T.H. White…