Alle inzendingen over hoofdstuk

Dit hoofdstuk is afgesloten, mijmerde ik droef Elke minuut was: miserie troef. Het weerzien was dan ook mooi en onbeschrijflijk Niemand scheidt ons nog, geestelijk of lijfelijk.…

een nieuw boek wordt geopend het nieuwe leven begint de eerste bladzijden worden beschreven daar waar de bepaling van het leven begint de hoofdstukken die volgen geven richting aan de levenszin hoe het boek zal eindigen bepaalt de zingeving van het begin…

aan de maanstondigen van het misverstand verpleeg je erna je kan bloedrood geen lauwertakken snijden hij vergeet niet snel wat hij wil onthouden kent de loense plannen herleest oude boeken voor de bevestiging in hoofdstukken achterwaarts zijn fantasie is groot genoeg om er gedachten in te verbergen…

aan de maanstondigen van het misverstand verpleeg je erna je kan bloedrood geen lauwertakken snijden hij vergeet niet snel wat hij wil onthouden kent de loense plannen herleest oude boeken voor de bevestiging in hoofdstukken achterwaarts zijn fantasie is groot genoeg om er gedachten in te verbergen…

Stilte is vasthoudend tussen zwijgende antwoorden opgeschreven wie je bent onder zwaar wegende feiten op het landschappelijk papier waar je seizoenen schildert in alle hoofdstukken van ’t boek dat voor liefde is geschreven ben jij het personage van de droom.…

Heel zachtjes eigenlijk zonder geluid sla ik de bladzijde om de laatste, het boek is uit Hoofdstuk na hoofdstuk meegeleefd en opgezogen woord voor woord beleefd soms tot tranen toe bewogen De hoofdpersonen in het verhaal komen in mijn hoofd tot leven het wil mij zeggen dat 't boek goed is geschreven Jaloers kan ik zijn op de stijl…

Hoofdstuk na hoofdstuk nog één laatste bladzij. Het einde is daar en sluit het boek. Loop naar de slaapkamer en ga liggen in bed... ik ben op zoek. Ik voel je warmte en kruip tegen je aan. Vertel je zachtjes over dat boek. Hoe mooi en vrij hun verhaal was, hun bestaan. Ik zeg: Jij bent mijn grote vis zwemmend in het meer.…

Niets in het opengeslagen achtergebleven boek is duidelijk De wind bladert zoekt zachtjes naar een hoofdstuk van herkenning RUKT! Vol achterdocht als alles vreemd blijkt en van een ander jaargetijde De wind maakt storm raakt bladzijden lang in uiterste verwarring…

Piet Ekel -meldt zojuist het nieuwsbericht- Is na een ziekbed vredig heengegaan Een ogenblik om hier bij stil te staan Het laatste hoofdstuk en het boek gaat dicht In m’n gedachten staan ze rond zijn baar Veldwachter Bromsnor, Swiebertje en Saar…

De kubus doorbreken En de cirkel geef je een gooi Alles willen doorspreken soms was het wel mooi geweest is geweest op is op Weinig tot veel geweest De vlinder weer terug tot pop eigenlijk was het veel eerder klaar zonder een echt laatste hoofdstuk je ging maar, en ging maar door, maar de tijd heeft je tuk genomen…

De volgende bladzijden van het boek zijn aaneen geplakt het is bijkans onmogelijk het komend hoofdstuk te beginnen Maar gedwongen blijven hangen in dit huidige gebeuren is ook geen optie Dus waag je de sprong in de onbekende schemer vanuit de schrale hoop dat de juiste draad weer op te pakken is.…

Regen en wind verwaaien woorden als grauwe druppels naar de zinloze uitgang van een sprekend verhaal Niet elke ingang kan vertellen, noch welke taal van spreken kan verwoorden hoe de weg wordt gelezen Toch wordt elk hoofdstuk begrepen en uiteindelijk komen we allemaal thuis…

dode ogen spreken boekdelen in hoofdstukken gesneden kost voor kenners, brood ontzettend Leids komijnen kazematten ik beleg heel weids voed de korsten aan mijn katten nodig uit, heel blood melkwit gesneden dicht ter lijk kan het niet bevatten…

heb ik je heimelijk gekust, stilletjes van je genoten en daarom héél bewust een hoofdstuk afgesloten... Morgen... wil ik weer opnieuw beginnen, loop je mij dan tegemoet? een wereld delen, intens beminnen in voor- en in tegenspoed...?…

Mijn bloedbaan murmelt tegen- spraak, mijn lever klopt een hoofdstuk uit een boek dat is verzuurd; dit is mijn lichaam het verkruimelt net zo snel. Ontferm je over letters die nog even leesbaar blijven. ------------------------------------ Uit: 'Het is niet anders', 2010.…

dagen druppelen voorbij de luwte legt zich al weken in de lengende schaduw benevelt het aan tucht gewende wachten als een schaar sluit ik dit hoofdstuk bemoei me niet langer met de delicate onderkant van het zijn bewaar voor mijn eindeloze vriend deze laatste litanie leg mijn hoofd in de mand bij de jonge poesjes…

je handen als een boek de woorden, zinnen elke alinea ja, alle hoofdstukken zijn nu gelezen iedere letter en regel de lijnen je hele wezen sla de laatste bladzijden om en het boek is dicht het doet me niets dit boek is uit ik kijk naar het licht van de maan en fluit nog één keer naar jou en zoek……………

Ik vroeg me af waar voor mij nog ergens ver misschien voorbij de vloek der zeven plagen een onontgonnen akker, een paard, een ploeg, een schuur met verse zaden stil en ongerept in de frêle ochtendzon te wachten lagen Enkel voor in geval ik dit hoofdstuk van mijn leven werkelijk afsluiten kon.…

Ik lees onze wereld als een spannend boek nieuwsgiering en vol verlangen zoek ik steeds naar een ander hoofdstuk nooit zou ik op één bladzijde blijven hangen als opgesloten in een kluis steeds sla ik op goed geluk een nieuwe route in immers de reis en de bestemming ze zijn mijn thuis…

Het water komt gulzig, uitgehongerd huizen, land, levende wezens alles verorberend ineengeslagen vechtende handen wanhopig barricades opwerpend hoe klein is de mens nu het verhaal van een oude geschiedenis schrijft verwoed een volgend hoofdstuk opnieuw laat de natuur zich de les niet lezen…

Ik zie het in je ogen ze bekijken mij zo ijskoud ik kan lezen wat er staat, lief zie dat je niet meer van mij houdt Ik kan het niet meer veranderen kon ik maar mijn leven dromen dat wat er tussen ons is gebeurd had allemaal weer goed gekomen Ik weet nu, wij samen zijn een boek dit is was ons laatste hoofdstuk teveel ezels-oren in de liefde…

De wekker hoeft niet meer te gaan maar de ogen zijn uitgerust klaar om wakker een nieuw hoofdstuk open te slaan.…

Ik denk aan fragmenten van vandaag Vandaag is al verleden tijd Het is tien over twaalf Ik denk aan gedachten van vroeger Steeds meer raak ik er kwijt Zodat er iets ontstaat Iets zoals een korte samenvatting Brokjes leven die zijn verheven tot allesbepalende hoofdstukken Ik denk aan fragmenten van morgen De meeste zullen worden vergeten…

het was jouw hand die woorden schreef de letters krulden jij smulde van details in bizarre emoties rechtlijnig vulde jij met spanning witte regels op papier die wulps grote lussen lekten van fysiek plezier het boek heeft nog geen uitgever bereikt het laatste hoofdstuk eist ontknoping in realiteit…

het kwam nog tot een eind toen het water, plat en hard, al onder het maanlicht lag, als een hoofdstuk afgesloten. ----------------------------- uit: 'Tirade', 419 -2007…

het kwam nog tot een eind toen het water, plat en hard, al onder het maanlicht lag, als een hoofdstuk afgesloten. ------------------------------- uit: 'Tirade' nr. 419, 2007.…

Uit jouw stilte plukt leegte grijze bloemen maar in ieder hoofdstuk van jouw armoedig bestaan bezingt een erudiete nachtegaal mysteriën van de duisternacht tot aan de laatste woorden van het verloren boek probeer je uit de waanzinnige droom te ontsnappen maar een onzichtbare hand brengt je terug naar de mystiek die in jouw ziel…

Wat zal er van ons bekomen in de tijd van wijn en dromen uit het oog en door de dood verloren wat zal er van ons overblijven als onze overblijfselen zijn vergaan misschien een liefdesaffaire uit wat vroege jaren een laatste hoofdstuk uit een oud verhaal een vol gekladderd tekenschrift voor wat taal niet kon halen een sandalenrebel zonder…

In tranen verzonken Oneindig verdriet Zat ze daar, tranen blonken In haar ogen, het pleit beklonken Ze barstte bijna en hij verliet Haar alles, haar dromen Uiteengespat in vale wanhoop In ijdele illusie bekroop Haar het gevoel, dat het nog goed zou komen Kwetsbaar en aangedaan fragiel Een hoofdstuk afgesloten Verlaten en verstoten…

Je hebt een boek begraven onder sneeuw bedankt een overleden vriend: Het hoofdstuk over liefde bestaat slechts in wind die waait en aait: Een droom voorbij de witte wereld verandert jouw ratio in dat van een kind je roept en schreeuwt: Een eeuw nabij je schrijft en blijft ook zonder vriend je voelt en streelt: Jouw meeuw en…