Alle inzendingen over hou

Ik hou van jou, zijn mooie woorden. Ik hou van jou, is rap gezegt. Maar je moet erin geloven, dan zijn die woorden pas echt!…

Jij sliep nog toen ik gewond van vele dromen onder je balkon arriveerde Ik had je wakker willen kussen in je armen verdwijnen en alle zonden opbiechten…

sinds kort spreken we zacht over liefhebben en waarin ik je vrouw wil zijn en zelfs nog meer de bloemen waaraan ik denk de vogels en de zee en hoe je mij nodig hebt de vlinders en de duizend vragen die meevliegen langs plekjes waar we uitrusten en zelfs nog meer dat ik stil wil worden als jij 's avonds mijn vrouwzijn voelt…

Mijzelf verloren, kwam de dood tegemoet, ook hij scheen de weg kwijt. Bodemloze put te verdrinken in je ogen, niet vanzelfsprekend Overtollig woord ingepakt, weer uitgekleed tot naakte waarheid. Zomerzon blakert kruin tot een blad-loze tak, schildering in okerbruin Gaf haar twee rozen, slechts gaf zij mij maar één zoen houd nog…

Hoe moeilijk zijn de woorden: ik hou hoe lastig te zeggen van jou? Hoe intens klinken ze uitgesproken door juist die je bemint? ik hou van jou! Hoe zoet klinken ze die lieflijke woorden vanzelfsprekend bijna tot je ze niet meer hoort! Toch zijn die vier woorden, de mooiste die je horen kunt en wilt ik hou van je.…

Zonder perspectief als regen zijwaarts valt met doorweekte vellen…

Na een dag van heel veel regen kwam uiteindelijk ook weer een dag, dat de zon weer zichtbaar haar stralen liet schijnen het natuurlijke fenomeen van, de herfst. Tussen de donderbuien door, waarbij de flitsen met genot, de mens liet schrikken zonder pardon, weten we toch weer, dat niets onvoorspelbaarder is dan ons eigen heerlijke…

Jij bent begripvol,bij jou is mijn leven hoopvol daarom dat ik zoveel van je hou…

laat woorden weer vrij bewegen en stilstaan hoe ik van je hou…

Ik mis je verlaten een eenzame ziel geef me je warmte Ik vraag je gelaten met geloken ogen laat me liefde zien Ik bid je knielend met gevouwen handen laat me morgen leven Ik smeek je nederig met gebogen hoofd hou van me...vandaag…

Als jij er niet bent, Is het stil om me heen. Als jij er niet bent, Ben ik bang. Als jij er niet bent, Is mijn leven niet compleet. Jij bent mijn leven, Jij bent mijn weg. Ja, Van jou kan ik houden. Van jou zoals je bent. Ja, Voor jou wil ik sterven, Als jij er niet meer bent.…

ik hou van je magere armen ik hou van je kleine borsten ik hou van je ribben die ik tellen kan ik hou nu eenmaal van mager ook als ik boodschappen doe bij de slager…

Hou op alsjeblieft, stop je doet me pijn ik wil zo ook niet zijn je noemt me lui en altijd in een kwaaie bui een beetje zitten mokken en tegen iedereen bokken maar terwijl je me uitscheldt voelen je woorden als geweld de tranen zitten van binnen maar ik zal je niet laten winnen en mijn gevoelens laten zien dan maar een stomme trien…

Laat me lopen Mijn eigen levensweg Laat me gaan Zonder eeuwig overleg Laat me vallen Geef alleen advies Laat me opstaan Als ik daarvoor kies Laat me los Vorm geen dreigement Maar laat me voelen dat je er voor me bent Laat me vrij En HOU VAN MIJ !!!!!!!!!…

van me' smeekt, huilt dat gezicht 'Hou alsjeblieft van me.'…

Nou gewoon, zei ik, omdat ik van je hou.…

Dat ik van jou hou, mag niemand weten. Elkaar zomaar omhelzen op straat, dat kunnen we vergeten. Hand in hand naar buiten lopen, ook dat is voor ons verboden. De gedachte dat jij ook van mij houdt is fijn, maar vaak ook moeilijk en doet me pijn. Hoe het nu verder moet? ik zou het echt niet weten. Maar ik weet wel: ik zal je nooit vergeten.…

Ik hou van mij hoor je nooit zingen Ik hou van mij wordt nooit gezegd Maar ik hou van mij ga ik toch zingen Want ik hou van mij, van mij alleen en ik meen het echt.…

Ommuurd door een leegte wakker worden zonder slapen gedachten zonder tekst een douche vol tranen, zout zonder eten enkel honger naar jou, onverschillige dagen ondergedompeld in een bad verdriet met zelfbeklag, Ik ben moe van je lief te hebben jouw engel gebiedt me te herleven in je vriendschap, die als een zachte deken mijn eenzame ik…

Ik hou van je, jij uit het noorden, met je glimlach van geheimschrift en je kijken zuiverder dan zelfs het zuiverste licht hier. -------------------------------------- uit: 'Om de mond van het licht', 1973.…

Je stond daar en je brak ik zag je breken Kon twee woorden zeggen en je zou kapot zijn Als ik ooit zou vallen kun jij me niet vangen zonder zelf stuk te gaan En wanneer jij valt zou je in duizend stukjes kapot slaan op paarse stenen Modern vrij en ongewapend glas kan niet op tegen zwaar bewapend ruw beton Ergens heeft je onschuld…

Of het al niet erg genoeg is, heb je mensen, om de paar jaar kraaien ze om het hardst: ik ben aan een nieuwe uitdaging toe. Alsof, als ze daarop ingingen, het beste in hen waar we al zo lang op zaten te wachten vanzelf naar boven kwam dan. En alsof, was dat al het geval, dat voor iemand anders dan voor henzelf ook maar van het minste…

In de haven, op de steiger, staat ze, Tegen een boot geleund, achteloos. Met haar teen duwt ze mos aan de kant, Zo volmaakt, uitgestald. Ze kijkt een beetje scheel, Verleidelijk onderuit. Haar ogen, ontploft in kleuren Waarin ik fragmentarisch uitdein In haar heelallen, hoe verder, hoe kouder, Tot ik in het zwart verdwijn, Implosief in haar…

in haar wezen staat geschreven dat zij de ware brengster is van het enig echte leven voor wie weet hoe te vragen naar de sleutel van haar hart verblind door haar schoonheid niet aan de verweerde buitenkant maar uit een beproefd innerlijk aanbidt hij dat lieftallig schepsel met heel zijn ontroerde ziel vingers volgen de sporen van haar…

te blijven staan ik hou niet van wachten Dromen over dat je toch nog komen zou maar ter vergeefs zodra ik wakker werd ik verzin jouw woorden in mijn hoofd: ik hou niet van jou...…

Ik hou van mij dat hoor je nooit zingen Ik hou van mij wordt nooit gezegd of geschreven Altijd over die ander en die ander z'n dingen Nu hou ik van mij en dat ga ik beleven Ik hou van mij want ik ben te vertrouwen Ik hou van mij want van mij kan ik op aan Ik hou van mij en daar wil ik op bouwen Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan…

Ik spreek; mijn woorden kaatsen tegen muren en vallen neer, onbemerkt, horend ongehoord, als die vlinders fladderend vergeefs daar waar geen honing is. Het vangnet vangt de woorden striemend uit de lucht, doodt ze en prikt ze vast daar waar geen leven is, midden tussen dode vlinders ongeliefd, hun tinteling verloren.…

in de horeca zelfs op het terras is het ook niet altijd feest vooral als je er tussen uitsteekt breed maakt te veel plek inneemt volgens de krant dertien centimeter het mag er één meer of minder zijn geweest maar ze moesten er allemaal af sommigen zullen wel zeggen dat ze zout op slakken leggen lopen te zoeken die ambtenaren maar hou…

Mijn ogen kijkend in de diepte In die diepte daar sta jij De gevangen blik van liefde Jouw blik vol liefde voor mij…

Door de windingen van je zonnig haar weefde ik een guirlande een broze krans van blauwbloesems sterren van aquamarijn En ik zag hoe het tedere koraal van een glimlach als een vlinder over je lippen zong En hoe je fluisterde : Vergeet mijn warmte niet het lied van mijn hart Hou van me, m’n lief Nu... Elke dag... Steeds weer...…