Alle inzendingen over ijsberg

prachtverbond Huwde jouw haiku mijn sonnet Kwamen we samen in verzet Tegen wat buiten ons bestond Het strakke burgermansfatsoen Kreeg op ons, vrijbuiters, geen vat We bleven elkaar toegewijd Straks wordt de aarde fris en groen Ik loop mijn honderdjarig pad Wel uit tot aan vergetelheid Jij zonk, verdronk, bevroor, verkrampte Nadat een ijsberg…

Ijsbergen breken in de nacht, ijsberen dobberen hopeloos rond, worden gek van het feit dat er geen grond meer onder hun berepoten te vinden is, zinken tragisch weg zonder dat de wereld dat ziet. Het liever niet weten wil. Groot excuus namens alle vervuilende economieën. Nee, daar koop je niets voor.…

Roodborstjes, pikken zaadjes op velden, groen van vilten tapijt laatste krommingen schitteren als grillig gevormde perken, onuitsprekelijk kraken de ijsbergen niets achterlatende droppels verspreiden het geboomte, bladeren begrenzen ongebroken gehuld in zonderlinge wijde blik, kijken nevelsluiers met groet terug.…

Er waren geen vragen uitstel werd niet geduld niets wachtte op later op tijd zijn belangrijker dan grijze, schaarse haren Klaarheid zou zichzelf verliezen in het heldere water klanken duidelijk gehoord van gestreste bultruggen vragen naar goed en kwaad Zij wisten er niet veel van maar meer van ijsbergen, die dreven er waren en verdwenen…

het eerste licht verpest door illegaal vuurwerk het zicht op een pril en stil begin van het nieuwe jaar die rust was even veelbelovend daarna schudde aarde als vanouds zijn grondvesten van beton en aangevreten hout beloften in de randstad zijn het topje van een ijsberg vol sterke verhalen waarbij ieder uit die deal vooral…

Neem nog even het noodlot van de ijsberen mee, ja, die stoere dieren op de oude schoolplaat van Nova Zembla die met die natuurlijke bontjassen ja de ijsbergen smelten onder hen weg en door zwemuitputting verdrinken ze wreed, omdat wij de aarde hebben leeggeroofd vergiftigd en verpest, ik niet, maar jij met je achterlijke Volvo en je…

jij kwam uit de wolken opnieuw begonnen een lange weg zelf beklommen hem met jouw liefde bedolven de aarde draait en slijt zich rond water drijft land verder van ons zand werd bevrucht en vormde een grond krachtig en prachtig behoorlijk gezond ijsbergen smelten langzaam aan bomen laten hun bladeren gaan dieren stierven langzaam geen mens…

van de vrouwen een soortgelijke ervaring heeft en dus weet dat de directeur van Ajax die zijn broekje te buiten is gegaan nog maar het topje van de ijsberg is....kortom: Een potloodventer is een schrikmoment Onder zijn pak een adamskostuum aan Als jij hem plots in vol ornaat ziet staan Intimiderend als je solo bent...…

Her poolschip Aurora vervoert zes professoren op zoek naar een wondereiland brok van een gevallen ster de uiterst geleerde heren laten hun ingewikkeld wellicht overladen denken tijdens de koude reis wegzweven over de IJszee bij deinen op golven ontzag voor ijsbergen doen nieuwe kennis op als kapitein Haddock beschonken vrijuit…

voor Milo 6 mei 2019 + voor wie zwerft in oneindigheid onhoorbaar in de gesloten nacht voor wie alles te veel is en voor het laatste leven vlucht voor wie het hart leeg blijft de ziel het licht niet vinden kan voor wie de stilte het zeerst doet is de lucht het ijlst het is de kreet van de broze gekooide vogel voor wie…

Indrukwekkende koude luchten lonken avontuurlijk en tevreden, randen zachtwit omzoomd van ijsbergen de ijskoning ontwaakt, wil de hele wereld gaan bevriezen. De ijszee bevriest haast door illusie, onder zijn doorzichtige oude handen.…

Je bent echt een engel met een hart van goud, bij jou krijgt een ijsberg het zelfs niet koud! Jouw troostende woorden zal ik nooit vergeten, Lieve vrouw, je moest eens weten! Je moest eens weten hoeveel ik van je hou, met jouw warmte overleef ik elke kou!…

de solitaire drijvende ijskoningin glijdt verweesd voorbij als een traag stromende haast slapende rivier in haar kielzog twee kleine wezen een uiteengevallen afgebroken famile laat oplosbare sporen na in het zwarte water de mens kwam met eigen ogen zien hoe snel het ijs smelt…

er huist een monoloog in mij keer op keer geven mensen me te verstaan, dat zij me niet ik hul me in stilzwijgen, ben geduldig moedig en gelaten voer ik dialogen – dronken, nuchter – die een puntje ziel tonen, uittorenend boven water als een ijsberg hulde aan de ervaren kapiteins – het zijn er niet zoveel, er zijn maar zoveel schepen…

Een ijsberggigant glijdt voetje voor voetje op drift geraakt van antarctica ongezien als zeeruim explorer naar de kusten van zuidelijk afrika Zo'n reis door de tijd zullen wij allen maken, eens op een keer zo niet nu, danwel dan geen robot van barabas of met een spider geen game met een crawler die nergens toe leidt geen…