Alle inzendingen over inkijk

Staren en zwijgen wimpers vergelen het vlies lichaam schraal verwaaid als dode wintertak in de wind oog breekt het leven door dovend in de avondlucht.…

terwijl ik lurkte aan de hete koffie mijn kaken malend aan vette speculaas gevuld met amandelspijs nestelde mijn blik zich op tafel in de keuken parallel op de etage over straat aan mijn overzij voor een potje neuken waar ik mijn lamswollen petje uit diep respect voor afnam waarbij mijn gedachten naar de zus gingen van die zonneklopper…

Die inkijk – bij vermoedelijk cup C – Raakt bij mij altijd wel een vrolijk snaartje. Waardoor ik dinsdagmiddag heb gemerkt Dat haar gemoed ook mijn gemoed bewerkt.…

een spiegel met een luikje voor open en dicht donker en licht een beeld met een inkijk doorzichtig, apart voor dichtbij en veraf de spiegel geeft beeld, maar achter het luik schuilt een wereld vol dromen…

INKIJK Terwijl de dag Sterft en roemloos In haar oude Licht ten onder Gaat - kijk ik Bij mijzelf naar Binnen - door Groez'lig glas Ontwaar ik een Huis waar alle Warmte uit Verdwenen is En alle lichten Zijn gedoofd…

Heerlijk zo open de wereld inkijken met ogen die even niet doen waar ze op lijken in horen werd je geboren en in het ontdekken van eindeloos veel blinde vlekken wist je met temperament een eigen plek te bezetten jij verrijkt de wereld van zienden met andere handen en oren…

Achter je ogen kan ik niet lezen ik wil achter jouw ogen de wijde wereld inkijken alleen jij bent daartoe in staat wil ik in je gedachten kruipen ben ik te laat ik wil achter jouw ogen kijken zien hoe het nu echt met je gaat maar zoals altijd ben ik te laat.…

sasabonsam sidderaal sis geruisloos achter glas bied een inkijk in je ingewand je gelaat in koffiedik jij onverlaat zilte weg loop dood je huis op straat praat ons na eshu-gba-yi-la god met streken wees genadig…

Verschijn langs mijn maan. Deze onvatbare zich ondoorgrondelijk wegen banende in meerderen, minderen. Haar nooit benaderbare zwenkende illusie. Bezie de bloeiende weelde, haar zanikende nazaten van beneden vruchten afgeworpen tot weeromkeer waarmee mijn tijd wordt. De mijn verwelkende tijd vervaagt de wiegende bloem aan het span.…

(Bij een schilderij van Maryanne van Winden) Langs de oude haven van Goes geflaneerd en verbaasd naar de mooie huizen gekeken, waarna een antiquair uit de doeken deed over de historie van Zeeland. Hij toonde een oude kaart met tientallen eilanden en diepe geulen daartussen. Een ansichtkaart gekocht met een diepe vaart tussen de mooie bollen…

traag boog warm glas bolde door lucht van de blazer tot de coupe die we zagen schitterend hoe transparant inkijk geeft aan beide kanten gescheiden door twinkelend kleurend kristal als vakmanschap de scherf vermijdt voorkom je dat de mens zich scherper snijdt en pijn het vurig rood laat zien…

de bril zijn blindgeslagen door de dood werkloos liggen de glazen in een montuur dat uit de tijd schuift niemand neemt de bril op waagt te zien wat geen kijken is door glas dat cilindrisch is multifocaal en jampotdik geslepen de dode had de goeie ogen voor het doorzichtige stilleven in zijn opengeslagen verpakking verdicht tot inkijk…

God hoeft ze natuurlijk niet te overleggen z’n geloofsbrieven wij kunnen ze immers inkijken naar eigen believen ook al kun je geen woord lezen kijk om je heen wat zou hij ons nou nog meer moeten bewijzen in wezen hoe moet hij ons nog meer gerieven ga niet in ze zitten krassen is een van zijn adviezen maar we gebruiken onze oren…

ik heb de tijd en jou maar ingelijst in passepartout een inkijk moet het zijn van wat ik doe er is geen plaats de hemel op een kier zo aarden we de dromen we hopen op ontmoeten ver van hier het samen mogen komen verschroeiend is de hand die jou tot minares zal strelen orgastisch is het spel dat wij na duizend jaar weer…

ik hoorde je neuriën terwijl je handen op een zachte manier orde schiepen in de chaos die huishouden heet in aangename rust herkreeg de kamer de stilering zoals ooit bedoeld met brede lach openden gordijnen de herboren inkijk ook wij waren meubilair en hoorden al zo lang tot de inrichting dat afwezigheid heel ongemakkelijk…

je hebt je glazen huis gehoekt met de kantelen uit verleden de oude rode stenen zijn opnieuw gevoegd met specie uit de generaties genen het fundament verzonken in het veen aangepast aan heden het oogt markant de glazen wand is transparant naar buiten de inkijk biedt slechts schaduwen van huiselijk intiem bewegen na eeuwen van…

jij was het die de lucht verschoof donkere draperieën opbond zo dat de inkijk groter woonde ruimte gaf aan het benauwde dat veilig onze handen vond zodat doortastend weer op afstand stond later brak het inzicht door dat eigen kracht de macht weer pakte als jij op dezelfde golflengte lachte wij waren intiemer dan we zelf…

De wenkbrauwen de zonneschermen, een snor markies over de mond om tegen inkijk te beschermen wat een door drank verlamde tong van de al sidderende wereld vond. Geen lijf heeft dit gezicht dan windgevoelig en langbenig.…

Als niets je meer boeit, je ogen vermoeid de wereld inkijken, die kleine wereld van een woonkamer van twaalf bij acht meter, gedeeld met acht medebewoners en verpleegkundigen, als je het nieuws kijkt maar niet meer weet wat je ziet in dat kleine wereldje, als iedereen je vriend is of vijand in die kleine gemeenschap, als je verder…

Je bloes hangen we voor het venster Tegen inkijk en insecten. Het fruit zal branden in je mond, En wat je zingt wordt stilaan honger, Branie, geblaf van ee jachtige hond. Je buik met peperoni ingewreven Lig je op tafel en je beeft. Vorken en messen zijn verdeeld.…

Wij voelen ons dwergen kijkend naar de bergen heuvels van zorgen dalen vol ergernis onzekerheid op de achtergrond vergissingen in de morgenstond samen de afgrond inkijkend met een lus om onze nek angstig en bijna gek het springen is bijna aan de orde weg zijn uit en verlost zijn van alle ellende en onbegrip geen notering met stip…

De inkijk op Centrum Amsterdam verdween met de noorderzon bij Cuyper’s Centraal Station lange tijd ging het heel alleen bij alle gezindten voor uitspanning door met een fraaie tuin er omheen aan het water een koepeltje ervoor binnen thee en uitzicht bij elk getij op dat landtongetje in het brede IJ Er moet voor worden overgestoken sinds…

Jouw inkijk in mijn hart. In hetgeen tot nu toe verborgen bleef; geen plaats in de werkelijkheid had. Mijn ziel overschreed de tijd van een verborgen leed, verwarde vriendschap met liefdestrouw, een desillusie zoals dat heet. Mijn beter weten kleurde immer blauw.…

Haar haar Haar nek Haar mond Haar lach Haar heupen Inkijk, decolleté Je hebt geen idee Of die er wezen mag Ja twee ogen en een doek Wie zit erachter? Een plaatje of is schoonheid zoek. Hoe weet je wie je kiest Je hebt haar niet eens gezien O mag je al wel met haar praten, persoonlijk en intiem?…

Ongelooflijk hoeveel mensen hun Babel verafgoden, de Bijbel nooit inkijken. Ach, luie onnozelen hebben het lezen verleerd, het verleden vergeten. Ongelooflijk hoeveel mensen zich neerleggen bij hun tredmolen, laten komen wat komt omdat 'er toch niet meer aan valt te ontkomen'. Bruten onder ons ruiken hun kans.…

Mooie cocotte(>) Met haren in wrong op hoofd Geen klassieke schoonheid Een Ierse cocotte Erotisch uitdagend Delicaat kleurgebruik Een inkijk voor de Beschouwer wil niet vlotten * De reus: ca. 1810/Francisco José de Goya Museo del Prado/Madrid De kathedraal van Chartres: 1830/Jean-Baptiste Camille Corot/Musée du Louvre…

Ik maak een foto, toon deze aan dochter, maakster ooit en aan mijn zoon of zus om inkijk in mijn uitzicht en hoe rijk bloemen rondom bloeien, boven hem appels groeien Ook stuur ik de foto naar een vriend, die vlug apjes leest en reageert wij vinden dat hij lijkt op de stenen man de ene keer mysterieus, vanwege donk're hoek maar ook…

Het gaf mij een inkijk in een onbekend diepzinnig bestaan; dat hoewel wij alles van het universum weten, niets weten van het mysterieuze leven op de bodem van de oceaan.…

voice zei onze charles met humor sinds de multiple choice van ons moesten ze d'r bij opsluiten het kon onze goedkeuring niet wegdragen dat mens kon ons nou echt niet bekoren ging ineens als sirene sfeertje storen die meid leek wel alarm van 't reservaat eerst was van haar privacy te vernemen ze zei ziet ik ga hier vrij uit de kleren de inkijk…

Hoe groei je op passend onder een ledikant in de Bijlmer, maak je je stiller veilig onzichtbaar, ontbreken er oude weelden en speel je beslist soms geen buut vrij op ongevraagde momenten. Raciale spanningen, het steeds half slapend met alleen je pen en gedachten, herinneringen aan ooit dat verre land ontwaken in de Bijlmer, en steeds als het…