Alle inzendingen over innerlijke waarde

Omstandigheden dwingen, om zich aan te passen, aan onze wensen. Mensen overtuigen, van ons gelijk. Mensen willen opvoeden, tot wie ze niet zijn. Omstandigheden zien, zoals ze zijn. Onszelf aanvaarden. Onszelf overtuigen, van ons ongelijk.…

kijken door mijn ogen zie ik bomen groeien mensen bloeien gras wat na één dag verdort door de kijkkast zie ik beelden komen mensen honen gras wat almaar groener wordt…

ervaren die de hare niet meer was en de mijne nog zou baren maar als de deur naar de dood is dichtgegaan en de levenden elkaars weg zijn gegaan zal ik de geur van bloemen ruiken en de verse natte aarde geen klok mocht er klinken bij het naar beneden zinken en de wormen zullen voluit eten en de torren zullen nimmer weten de smaak van waarde…

Het stinkt letterlijk en figuurlijk de verandering van de mens als ze het in een veelvoud krijgen een verslavend middel meer, meer en meer ik wil meer de waarde van het echte leven uit het oog verliezen geen oog voor de medemens individualisering van de maatschappij geef mij je glimlach maar die is meer waard dan dit alles bij elkaar…

Hoeveel mensen hier op aard Vinden mij nog iets waard? Ik ben van alles, behalve goed Na 14 jaar....verlies ik de moed Om te geloven in mezelf Alleen mijn dochter van elf Zij vindt mij wel aardig Voor één mens ben ik waardig Is dat genoeg, om te willen leven... en te moe ben om te kunnen geven?…

antwoord Is er achterliggend geweld Wordt hier de vrijheid in de kiem gesmoord De huiselijke vrede wreed verstoord Al je stappen nageteld Alle grollen doorverteld Het hinkelen op een slap gespannen koord Is wantrouwen wederzijds geboden Vertrouwen we ons zelf niet Zijn de feiten met de doden In ons graf liggen geheimen zoals je ziet De waard…

Het moet me nu toch eindelijk van het hart dat ik het leedvermaak van snelsonnetten een wandluis vind die deze site besmet en die cynisch mensen uitlacht in hun smart Ik dacht dat dichten: rijm, vers, aforisme, intelligentie zoeken is, geen escapisme…

Gedogen wij slechts Gedachtengoed Taal van eerbied Lang vervlogen Angst ontsproten uit Matrieel vermogen Staal doorboort met Blauwe gloed wie vertoont een Grauwe grimas de dag ontwaakt Gestold in bloed.…

De lege plek was snel weer opgevuld door een vaas met tralies, toch leeft jouw gemis terug in de zwaluwen van deze lente ‘k heb er nog geen 't gezien, een zwart met wit bedekte vleugel die al jagend op insecten mijn beeld van jou zal gaan vervagen zes scheppen zwarte aarde een kiezelsteen en een oude spijker en verder niets meer van waarde…

alleen maar gezond zijn de woorden spelen in het rond zoals de lach van goud zoals de dag die eindigt en opnieuw begint met dauwdruppels aan het gras vers opnieuw geboren hoor lief je kunt het horen zon lach nog een keer naar mij zoals een speelplaats klinkt als een schommel die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

Laat elk mens elk kind, elke baby, elke foetus elke jongen, elk meisje, elke vrouw en elke man: laat ze in hun waarde. Dat is de grootste schat in het hart van elk waardevol mens. Laat iemand in zijn waarde, is mijn grootste wens.…

Dan stolt de tijd en zien we wat er echt van waarde is: de liefde die gegeven is, ontvangen en herkend in kleine dingen.…

Ik wist niet, dat ik jouw liefde waard was, maar nu dat de tranen van geluk en dankbaarheid over mijn wangen biggelen, weet ik, dat wij een speciaal moment deelden; wij hadden het samen.…

Zal ik geleefd hebben als ik sterf? Er is zoveel nog niet gezien, niet geproefd, niet gelezen en ook de kern van mijn wezen heeft nog niet genoeg gestraald. Zo vaak ben ik verdwaald in enkel hoge woorden maar wat er echt toe doet, een warme ochtendgroet heb ik toch soms vergeten.…

in het koude licht van een zonloze dag verraadt de vaart toch glans geen vogel, die de lucht verplaatst slechts een zuchtje oude wind dat niet verjongt, maar korte windsels spint rond ’t vroegste en het laatste maar aan de waterkant vergroeit het riet met onze metaforen, van te voren al gespiegeld aan een blauw vergeet-me-niet van…

Mensen die pijnlijk zoeken, wat ze hebben verloren, ervaren wat waarde is. Van vriendschap. Van gezondheid. Van trouw zijn, aan de liefde, in ons leven. Wie eindelijk gevonden heeft, ervaart wat de waarde is, van geluk.…

schipperen is soms geboden net als het verschuiven van de boel of het beetje bij beetje bijdraaien van de bitterheid een kwartslag of zo een volle tafel met rekwisieten biedt ruimhartig plaats voor een ander verhaal loslaten is geboden overstijgen de kunst net als je aanraking is alles van waarde mooi genoeg…

een innerlijk gewicht Tranen zijn doorschenen Wolken omlijsten mijn bestaan Ik heb weer gefaald Verslagen en gebogen nader ik de mist mijn naam verloren…

een innerlijk gewicht Tranen zijn doorschenen Wolken omlijsten mijn bestaan Ik heb weer gefaald Verslagen en gebogen Nader ik de mist Mijn naam verloren…

Zij, de mensen die waarde hebben in dit leven, innerlijke gloed, zij lopen verspreid over deze aarde en dragen een goedkope hoed. Zij wandelen deftig en stil en schuiven langs de huizen en luisteren, liefst in de herfst, naar de populieren die suizen.…

Laat mij nu maar in stilte sterven heel ver van alles en van iedereen Ik wil niet langer lopen zwerven laat mij maar sterven, heel alleen Breng mij nu maar geen kransen die hebben alle waarde verloren In stilte maak ik mij de balans en enkel mijn innerlijk kan ’t horen Geef mij ook geen loze woorden hoe goed ik wel zou zijn geweest Dat…

Een ontdekkingstocht die je elke dag opnieuw begint om je eigen weg te zoeken om nu en dan je balans te ervaren die je vast wel ergens vindt om zo de gedrevenheid van het leven op waarde te schatten ook de ruimte wilt geven terug te laten stromen naar de bron het eigen innerlijk te laten spreken wat je eerder niet kon niet elk pijntje…

Ik hou van jou, mijn innerlijke vrouw. Per secula seculorum. Je innerlijke man. Ik zal er altijd voor je zijn, mijn zonnevuur, jouw maneschijn, ik ben van jou en jij van mij, ik blijf voor altijd aan je zij. Ik hou van jou, mijn innerlijke man. Per secula seculorum. Je innerlijke vrouw.…

Innerlijke rust. Niets willen moeten, is ontmoeting. Innerlijke vrede.…

Mijn echte problemen zijn niet van materiële aard En bevatten ook geen groepen mensen Het zijn vragen vanbinnen steeds bewaard Ieder mens heeft eigen vraag en wensen Het is ’t zoeken in ons twijfelend bestaan Bevestiging veelal van onze eigenwaarde Vergelijking waardoor wij ten onder dreigen gaan Ontkennen van innerlijke individuele waarde…

In het Warmonds paradijs - Zo anders heb jij mij in het voorbijgaan Nauwelijks merkbaar aangeraakt, En ben ik geraakt door jouw stilte, De innerlijke vrede die jij uitstraalt, Waardoor ik plotsklaps dichter kom Bij de mens die ooit ik genoemd werd…

Innerlijke rust. gekust. De taal van schrijven met de ogen of met gebaren. Innerlijke rust. gesust. De tijd staat stil want we blijven hangen maar weten niets te zeggen. Innerlijke rust, verprutst.…

Marco Borsato weg bij Leontien Dave Roelvink zijn gebit doet het niet goed Gravin Eloise heeft een vriend ontmoet Dionne Stax houdt Sjoerd al voor gezien De kennis die ik gisteren vergaarde Was zeer beslist “Van onschatbare waarde”…

De vreemde mensen die ik ben, zijn het zelden met me eens, omdat ik anders denk. De een wil steeds beter worden. De ander wil blijven wie ik ben. De een wil almaar verder reizen. De ander moet terug naar huis. De een wil gedichten schrijven, die de ander al gelezen heeft. Een en ander zijn mijn oude vijanden. Wanneer ze mijn vrienden worden…

t.g.v. de sterfdag van mijn vriend Albert Weijman, bioloog, dichter en levensgenieter (9 apr. 1947 - 29 november 2021).  Hij zet de tijd stil in een hoek bij 't raam Bestijgt de helicon met filozie Een weldoordacht patroon van poëzie Vermengd met wijsheid en filosofie  Weldra zet koffie zijn geheugen aan Laat dan Idee met klanken associëren…