Alle inzendingen over kaal

Kannibaal eet vinger kaal daar komt hij voor de kannibaal een vinger dan de hele hand lijkt normaal in dit land zelfs armen vreet ze kaal regerings moraal…

de kale stam een dode twijg een verstoten zwarte vogel kijk en zie hoe het onvervalst mooi is de kale stam een dode twijg de verstoten zwarte vogel…

het stalen roofdier nadert klokvast zijn schreeuw wordt opgelost in een ontspoorde gigue ik hoor een requiem in het achteloze fluitsignaal…

Er is weer kilometers dauw getrapt. En dat was nodig om goed warm te blijven. Geen verder nieuws waarover ik kan schrijven. Zo’n doordeweekse zondag? Nooit gesnapt. Geen snelsonnet dat actueel is, want ik haal mijn nieuws bij voorkeur uit de krant.…

Altijd denken aan morgen Tussendoor, denken aan wat is geweest – zorgen, zorgen Druk maken om wat je vergat Altijd net-niet en goed: nooit niet De kleur van nu is nooit van morgen Rondom het huilen, verdriet soms glimlach – zorgen, zorgen Laat ik nu duidelijk zijn, vooral Dan rest daar nog een flink streven Duidelijk helder en nogal Gooi…

De dominee die de emoties van mijn verwarde moeder onder controle hield duldde geen pottenkijkers tussen de wijkende muren van de oude boerderij nam hij een ei mee uit het kippenhok in kale vleugelslag verloor hij zijn veren verliet hij de hoeve op zijn kreupel paard.…

na een dag op het plein kom ik fobieus thuis een dichte deur achter mij twee keer draaien dan pas is hij echt op slot zwoel vandaag dus geen jas ik rits mijn vel open stap er uit hang hem op de kapstok het masker er naast schroef mijn houten been af haal een glazen oog uit de kas de toupet op het plankje en het gebit in een…

mijn bloemen bloeien stenen harten gebeeldhouwd uit de kale rots ze zijn decor voor al mijn smarten de mannen die ik heb gescoord hun beelden staan wat afgelegen de hoofden fier ze tonen trots hun ogen hebben nog dat koude die mannen hebben mij bekoord scherpe randen probeer ik te polijsten hun wreedheid vijl ik bij ruwheid…

heb ik je al verteld over gisteren, eergisteren, vorige week toen we nog dansten op de groene heuvels kusten in het koele dal waarom kan eeuwigheid niet gewoon bestaan maar verandert de tijd in een ruwe bulldozer dalen worden opgevuld door egaliseren van heuvels maar wat dan overblijft is vooral een kale vlakte waarover kille winden…

zag de hand met palmen wuiven je gladde glimlach door woestijnen stuiven de vuurkracht is te huur en jij betaalt met bloed aan huis en muur vergoedt hun simpel rouwen kinderen en vrouwen dollars zijn niet duur maar mannen erven toch dit land dat jij met harde hand onteigend hebt ik tribunaal je kaal tot op het bot dan voel…

Bijna kaal, roodbruin op de grond, wie vindt dat ze 't leuk vond: heeft 't mis, zeker weten Majestueus staan ze daar met alleen nog kale takken maar.…

ik stripte het behang op ieder laag die ik af nam zag ik jouw schaduw de eersten waren fel gekleurd contrasten grof en scherp getekend in confrontatie schreef herinnering voortschrijdende emancipatie het was jouw eerste vrij begin de lagen later hadden weer het zacht désign de wil om bij elkaar te zijn maar op het kaal beton…

ik voel de koude wind nog spartelt leven tegen maar vingers zijn te kort om nog meer tegenspel te geven ijskoud merg in mijn botten chemo zal het doen verrotten maar wat blijft krijgt altijd nog een laatste kans mijn haren ben ik kwijt kaal zal ik voor U verschijnen de buitenkant van wie ik was is dag na dag aan het verdwijnen…

Kale bomen kunnen beter luisteren naar het verdriet van weer en wind soms ben je tegen later weten weer even het ontheemde kind kale bomen lijken stil te zeggen als de lente komt in zon bemind je hoeft het niet meer uit te leggen met wat je in het heden vindt kale bomen kunnen beter zwijgen over wat er jou ooit is aangedaan je kunt er…

tellen echt er is geen spel meer in het ellebooggevecht de verliezer moet betalen kan niets meer uit het potje halen want het is geen samenfeest die kameraadschap is geweest het huis de auto telt het burenoordeel wordt geveld door merken in de kleding en het opvallende patroon in de besteding is dat waarvoor wij gaan een kale…

ik kaal de bomen scherp de wind in bladerloos vertonen weer oogst ik afval van een zomer vol met leven sterf drogend wat er is gegeven ik jaag met buien langs de kust de kou van het achterland troost zich met nachtvorst als men rust warmte in mijn ene hand klapt tegen winter aan de andere kant en geeft gedonder toch schraal ik…

je haalde ze aan bood vreemde vogels een tak om te gaan maar komt om in het zwermen en kunt je teder groen niet beschermen ze pikken je kaal in de wind van de lente gaan met het kind en het groen aan de haal je hebt de takken geschud in een opnieuw proberen en hoopt dat een tweede lente je zomer gaat leren…

Avond: de kale boom is plotseling weer vol – piepend spreeuwenblad.…

de goedemorgenboom is kaal een enkel blad is blijven hangen ritselt in de vroegemiddagtaal en valt voor wie de nacht heeft doorgehaald de eerste vielen toen het licht nog donker was, wekkers stilte kraakten, stemmen zachtjes praatten en het goedenacht langzaam vervaagde als dan de klok de mensen drijft en aan ontmoeten is niet te ontkomen…

Toverhazelaar nu alles kaal en grauw is bekent hij kleur…

De kale bomen zijn gekleed in de kleuren van het moment…

aan het water wringende berkentakken kaal naar omhoog…

De kale bomen en verdorde bladeren. Ook een kleurenpracht.…

de nevel vroor aan en het kale winterbos tooide zich met kant…

De 60 plussers bedekken hun ervaring met kale plekken…

zo vrolijk die crocussen wit en blauw in het kale gras…

Er dreef een poedel voorbij de kale kimmen van het alpenland.…

Het stormt Bladeren vallen Kale takken Het wordt tijd voor mijn Winterslaap…

Een kale tuinbank bergt de stervende herfst op in een winters huis.…

Tromgeroffel klinkt tussen kale boomstammen op ontbindend hout.…