Alle inzendingen over kaal

In de herfstavond Bomen zijn kaal en alleen Druppels vallen neer…

Grijsgrauwe hemel veelkleurige chrysanten kale ruwe berk…

Leeggeveegd de dreef tevergeefs blaast hier de wind populieren kaal…

Een duif zit zich te zonnen op een kale tak één februari…

Een snijdende kou Tot op het bot Iedere dag Uiteindelijk ben je bot Kaal Zonder huid Zoals een boom Tijdens de herfst Kaal Zonder blad Zoals een boom inslaapt Zich opmaakt voor de lentetijd Zoals hij dan in volle pracht zal bloeien Trots zijn bladeren gaat voeden Krachtiger dan ooit…

pracht en praal dwarreld neer het is haast zonde telkens weer van kaal naar groen meer en meer vol ornaat genieten weer dan verkleuring o zo mooi en de geuren het is mooi dan gaat het weg alles weer kaal maanden somber met trui en sjaal wachtend op een mooi herhaal…

Zilver hangt de zon boven de kale kruinen herfstig slotakkoord…

elke kale tak vibreert in stil vertrouwen dat de lente komt…

voor een kale boom staat een man met zijn lap-top een zeldzame specht…

De kale takken reiken naar het verre licht de zon maakt haar baan…

in mijn kale tuin huist een oase van rust bloeit louter stilte…

het dauwt over mijn gesprokkeld hout het bos is kaal de ziel rouwt het zijn vaal…

Avondgloed verzinkt traag achter kale bomen: een stil schimmenspel.…

Hoog aan de hemel bewegen kale takken een laatste blad valt…

Op de kale tak bollen twee duiven zich op: grijze kluwens wol.…

En zo staat daar, een kale boom een grote trotse kale stam, met hier en daar wat zijtakken maar voor de rest wat bloot en klam. De treurwilg, treurt niet meer, men ontdeed hem van zijn groen, maar als je 't mij vraagt zou ik: dit toch echt zo niet doen! Want een treurwilg, die niet treurt daar heb je het hart, vanaf gescheurd?!…

Kale takken tegen een duifgrijze lucht - sneeuw op komst. Winter - de kale tak herinnert zich het jonge blad. Hij voert het water met brood tot de eenden komen. Radiostilte - televisie geeft sneeuw de uil blijft thuis. Winter - gewaagd ijsballet op de gracht.…

hoe geduldig het wachten kaal zo verzonken hoe langzaam de dagen lengen in kruin en tak…

Van kale bomen van leeggerooide akkers van schuwe vogels van weifelend winterlicht van alles wat moet komen…

naar iets wonderlijks geuren daar bij de straat de kale muur en de garagedeur…

kappen niets blijft over kaal geplukt alleen en niemand om me heen pikken dat gepluk nee nog liever stuk…

Het is ons feest feest in Mei Het plechtig plaatsen van de boom de meiboom De hoogste boom uit de buurt En dan de optocht met slaande trom Zomer zomer komt weerom En wij dragen takjes helgele bloemen Die worden aan de kale boom vastgemaakt Door moeders en zussen vaardige handen De kale boom wordt nu een droom…

decemberduister knoppen aan kale takken voorspellen lente © Jan Bontje 2005…

Als ik niet onderweg mijn zware rugzak had gestald bij 't oud papier, verroest gereedschap en machines en niet mijn kaartje had verscheurd, als ik niet onderweg mijn loden jas had uitgedaan en aan een boom gehangen had met slechts twee kale takken en niet mijn sleutels had verbeurd, dan zou er eelt zijn op mijn ziel en kale plekken in…

Aangaande het noodlot in leven en werk van Jan Kal Wat wil het uiterst wonderlijk geval?…

ze staan in slordige rijen te verstijven met wortels die zuigen uit volle macht, om toch maar overeind te blijven tegen deze meedogenloze kracht. een gure noordenwind voert veldslag tegen alle takken van ranke bomen, die plooien zich ongezien in een zigzag noch bladeren of twijgjes die ontkomen. het december bos in diepe rouw met alle bladeren…

de kale man kijkt naar de maan met zijn handen in zijn zakken hij heeft zijn ochtendplicht gedaan want het brood is bruin gebakken en boven langs de hemelbaan daar groeien de sterrentakken het lijkt of ze heel langzaam gaan net als glinsterende slakken de kale man lacht heel voldaan maar laat zich niet verlakken al gaat hij op zijn tenen…

Ontdaan van alles dat mij lief is blijf ik kaal achter en wacht op regen.…

Het is bitterkoud het zit zwart van de vogels in de kale haag het is winter zonneklaar het vriest dat het kraakt vandaag…

Niet te denken aan iets slechts aandacht voor het niets de kale essentie van de stilte zonder decadentie hoe ruim je hoofd kan zijn als het eenmaal leeg is…