Netgedichten

netgedicht (nr. 11.769):

hun zwarte pakken glanzen weer

niets blijf over kaal geplukt
door medisch vreten zijn
gedachten kwijt gespoten
liefde lust sociaal gedrag
als medicijnen ingegoten
eigen wil is doosje met hormonen
wie je bent en wat lukt in leven
ach dan ben je simpelweg vergeten

niets blijft over kaal geplukt
geest en vrije wil
gejat door priesters en religie
heersers van de hemelen op aard
gelijk gemaaid de geest verdorst
verhongerd met genadebrood
er wordt wat afgekloot
met roze seks en schamend bloot

niets blijft over kaal geplukt
door democratisch overheersen
kies me maar ik leid ze allemaal
corrupt zijn door de gore macht
een ander te schofferen
te zeggen wat die doen en laten mag
wij hebben ze gekozen schoften van weleer
de intellectuele bollebozen
hun zwarte pakken glanzen weer

niets blijft over kaal geplukt
mijn beelden zwart op wit
geredigeerd door arrogante betweters
broodnijd en hun onderling geschik
formalisme stokken om te steunen
ouderwordend leunen en vooral te slaan
regels toe te passen en
vernieuwende talenten af te kappen

niets blijft over kaal geplukt
alleen en niemand om me heen
pikken dat gepluk nee nog liever stuk