Alle inzendingen over kastanjes

Als we de steen mogen geloven Dan rust jij, Wim, vier lentes net, Hier haast een halve eeuw al met Je broertje Joris, dat van boven Boem! op je buikje werd geschoven Als veel te groot verjaarspakket - Geen toetertje deed rettettet, Geen wimpeltje werd rondgewoven. Er is sindsdien maar weinig leven Behalve soms die doffe ploffen Zo'n…

Het is een heldere dag in mei, De wind waait lustig, de zon schijnt blij Op bloeiende paarse seringen, En gouden regens in gele tooi En alles is zo mooi, zo mooi! En alle vogels zingen! En zie hoe blauw de hemel blauwt Boven de weiden geel als goud, De zonnige, bloeiende landen, En zie de kastanjebomen daar staan! Daar groeien witte kaarsjes…

Zoals kastanjes doodgaan of ontkiemen, of door kinderen toevallig worden gevonden. Zoals toevallige gedichten worden ontdekt, door grote mensen die zichzelf nog zoeken, of door kinderen die zichzelf gebleven zijn.…

Avondgeluiden ergens in het bladerdak kastanjes vallen…

Er is geen mooier glans te rapen kastanjes vallen bij de vleet…

Kijken naar de herfst merels in de tulpenboom kastanjes ten val…

Hoe mooi bijvoorbeeld een handvol kan zijn vijf wilde kastanjes die blinken vanzelf…

[Haiku] wilde kastanjes beschenen door de herfstmaan - het zonlicht reikt ver.…

Het bladerdak op zijn dichtst populieren op hun hoogst akkers op hun rijpst bolsters van noten en kastanjes op hun schoonst…

Opgepast er vallen kastanjes hard-op Vallende takken een auto is een verwittigd man waard…

Wat een roffelen wat een kwakken wat een trommelen wat een smakken eikels en kastanjes tuimelen herfst in vrije val…

ik weet niet wat het is de bloes die je draagt de kleuren die je koos is het wit of roodbruin misschien zelfs kopergroen zijn het je ogen of de kastanjes in je haar of is het eenvoudigweg de appel waarin je stevig bijt goudgeel van schil of het steeltje dat je niet eet maar waar je heel sappig naar kijkt…

Je dacht woedend: Stommeling weet je niet hoe heerlijk kastanjes in je zak voelen een hele wereld. Daaraan dacht ik in een flits toen ik beroepshalve naar een snaak ging die zich op de speelplaats onledig hield met kastanjes. Nog voor ik iets gezegd had zag ik in zijn ogen het woord STOMMELING van veertig jaar geleden.…

Nu de elzenproppen vallen de bruine beukennoten open barsten en de kastanjes zich rijpen aan de bomen kan men heerlijk genieten van een wandeling door het bos.…

Voor mij haalt niet iemand anders de kastanjes uit het vuur.…

de geur van hars het ruisen van de bomen een tuin vol hemelsleutel open in de wind van rode hulst en ruwe bolsters van wat kastanjes en een zoekend kind…

Al die Nijlganzen met hun uitgebreid gebroed - volstrekt illegaal! Kastanjetoortsen - de takken buigen door de dichters ook 1908 0705 0805…

De weekendpapa wandelt door het park zijn dochtertje raapt enthousiast kastanjes op en toont ze één voor één kastanjes als haar ogen en gevonden net als papa die vanmorgen nog verloren was in de speeltuin kent ze Robin die met stenen gooit en ruzie krijgt van mama en van papa maar moet een weekendpapa ruzie geven hij ziet zijn dochtertje…

En straks, wat verder in de tijd, kastanjes in hun volle pracht. Dan lijkt het feest, de stad, zij lacht, de stad is blij, ik ook.…

Annecy draagt vandaag een kleurige oktobermantel en een kleed uit roestige kastanjes. Dit gewaagde ensemble wordt op geraffineerde wijze gecombineerd met glazen muiltjes en een subtiel wolkenhoedje. Het geheel wordt vervolmaakt met een shawl van wilde ganzen.…

ze woont in een droom gekneld tussen zomer en herfst er hangt een geknakte zonnebloem aan de binddraad na het laatste onweer hij krijgt een binnenplekje in een vaas terwijl ze kastanjes uit haar zakken schudt wordt er gerild door merg en been…

Handvol tamme kastanjes bracht ik voor je . Onbekende scheppen met de leegte van de nachten beladen, in jouw haven liet ik zinken. Roze orchidee met mijn handen maakte ik weer levend.…

Ochtend is in grijs gekleed en wilde kastanjes vallen maar raak. Hun boom een kerel, zijn dos zit propvol groene stekelbollen. Als dobbelstenen rollen ze weg, hun hoop gericht op boomhoog. Onweerstaanbare pralines. Rap door kleine handen opgeraapt, binnen als schat verloren gelegd: dood in minder dan een winter.…

in een halve zon de schaduw sloeg al om op mijn balkon zag ik je buiten droomde me jouw hand jij liep daar zo parmant het rode koppie in de wind op eindeloze benen ik haakte aan jij liet me gaan een jochie als zovele maar je herkende toch mijn lichte blauwe ogen nog pofte voor jou echt speciaal kastanjes de eersten van dit…

ik deed de aarde vandaag schreef de maan telde zwarte schaapjes door een traliewoud ik zag een meisje kastanjes wrijven tot het spiegels waren waarin ze danste met een parasolzwam droomde over heksen zure appels en vallen als een rijzende ster…

ik zal eikels rapen en noten bladeren van berk en beuk zoek gesloten dennenkegels pluk een blauwe pauwenveer mijn kleinste kunstwerk ooit dat van herfst is gemaakt zal ruiken naar kastanjes en onze laatste wandeling naar verse aarde naar Allerheiligen…

voorbij 't denken jou gepasseerd raap ik kastanjes uit het nachtelijk uur ik verblind daarmee de tijd open wonden helend nog te komen tranen veeg ik uit jouw ziel ik ben op weg voorbij aangekomen in het vleesgeworden woord…

Paadjes, eiken, kastanjes en mos, Groene bladeren, daarvan bijna geen een. Het tikken van de regen, Met daarna de heerlijke geur, Af en toe de wind tegen, Herfst, ik geniet van alle kleur!…

Het sneeuwt blaadjes Bomen worden kaal Het asfalt kleurt oranje Het sneeuwt blaadjes De kou lijkt normaal De lucht gooit kastanjes Het sneeuwt blaadjes Oranje wordt een taal De boom verliest zijn franjes Het sneeuwt blaadjes Maar voor sneeuw is het te vroeg…

De oogst geschoren een overschot aan rozen driftig in de knop tamme kastanjes hazelaars in volle dracht en al die noten peren hangen zwaar en appelen die blozen abrikozen ook een drink in de zon een roman van Foenkinos Délicatesse denkend aan Parijs al een tijdje geleden een haiku van mij…