Alle inzendingen over kever

leven nog een paar ijle, magere muggen dansen, hun zwierig patroon, golvend in wijkend avondlicht, zonder gezoem nu, doch frenetiek en heftig bewegend, op de allerlaatste druppels menselijk bloed geelzwarte wespen zijn stom en traag geworden, kleven zich zoemloos vast aan een vermolmd kozijn, geen aandacht meer voor honing of zwartrode kevers…

Reuzenmensen tussen doodskopskeletten gaan slijmend en kwijlend kevers pletten: venijnig, met bloeddoorlopen ogen, doods en kil, zonder mededogen. Ritme van het donkere oerinstinct, offer van het luguber moment, onbemind.…

de presence En er was de sjeu van showstelende Alles overstemmende nozemkluwens Die ongeremder blaften dan in München damals Toch hield de valsheid zich beduusd Zolang het Soma welgevallig duurde Van de rellerige Engelsen uit wiens stengels Een bedwelmend residu werd gepuurd Ter offerande aan de Hemelgod Indra En schoten de drommelse kevers…

Hoe wellustig ieder at op 't terras alsof voor 't eerst De libellen verschillend van kleur, hoe pijlsnel en laag ze gleden en zweefden over 't water, hoe de late zon goud licht vallen liet tussen stammen, de bramenstruiken vol over 't bankje bogen, over de grote kever die zomaar uit berk viel, aan een grashalm houvast zocht, daarna wegvloog…

Als een verwante versteen ik met de geur van de vrouw En het verkrimpen van de kevers op het dodelijke mos. Terwijl de waarheid het afgrijzen verwekt, Een wilde wolk wordt, en wormen willekeurig De eerste balk van ons huis doorboren, Kom ik naar je toe en betast ik jouw kleren Ik kus je, gebogen, gehurkt en verscheurd.…

stil lig ik op mijn rug in het gras boven me ontvouwt zich een panorama waarin ik met een beetje fantasie de besneeuwde toppen van bekende alpenreuzen kan ontdekken achter me doet roodborstman zijn uiterste best om zijn buurman te overtuigen dat het pas verschenen vrouwtje toch echt voor hem bestemd is een kever doet verwoede pogingen om…

De vliegen en kevers en bijen, Ze staakten allemaal Hun gonzen, en hoorden in stilte Naar haar zwijgend verhaal. En vraagt ge mij, wàt ze vertelde? Wij spraken te zamen van De dingen, die men niet uiten, Maar slechts verzwijgen kan. ------------------------------- uit: Verzen (1900)…

dierlijk gemurmel, bloem van zangnoten en zoenende kittelaars, klinken naar vette opiumgeur en lavastromen, hoed je met hoge hoed, voor jaloerse demonen, gezworenen van de kift, in een plant van leeghoofden, vol parelsnoeren, zacht is het lachen van een wijze gek, die geen weerstand meer biedt, maar alleen nog bidt als een kind voor de dode kever…

Ze laten zich niet zien die kever, luis of bij Inmiddels haat ik insecten en stop met hotel projecten Sterf maar uit verwende krengen Ik laat Sandd wel stuifmeel brengen…

Vogels zouden stoppen met zingen planten het bloeien, het bloeien laten harten zouden van lust niet harder slaan Seks is voor de mensen copuleren de natuur geeft elk wat die wil Kikkers bevruchten geil de drabbe dril Vissen schieten talloos hom en kuit Schorpioenen, kevers, duizendpoot salamanders zetten pakjes sperma uit op de grond zomaar…

de mint die het tijd voor een winterslaap vindt Een hagedis bakt zich warm in de kozende zon Steels loerend naar prooi met zijn dubbele tong Een dakloze wesp keurt mijn zonnende tenen Hun onbruikbaarheid doet hem de benen nemen Tor sprinkhaan rups mier verstopt in hun holen Als ei pop of larve voor de winter verscholen Het gezoem van een kever…

kussenblad lucht gevuld drijvend in stromen en getijden van de Amazone heeft in de Hollandse hitte haar kans genomen de oude Lady Lelie vijftig jaren oud zit te Utrecht voor het eerst in de knop met ananasgeur bloeit zij twee nachten toverend in kleuren van helder wit via licht roze naar diep paars roze vangt zij overdag met gesloten bladen kevers…

Neuriënd liep hij: gonsde een kever Langs zijn voorhoofd? Ruchtte een haasje Hem voorbij? - De bodem helde! Onder hoge bomen ging hij Waar zijn stappen 't mos verdofte Tot een watertje aan een weide Blonk: op hoge stengels vlind'rend Pinksterbloemen aan de randen.…

In de hars die stolde in mijn wonden knaagt de opmars van een leger kevers. Jokken is mijn dwang en bij gebreke van de pisang lieg ik nu mezelf maar voor. Mijn uitschuifneus wordt dan nog altijd lang maar zelfbedrog, daar pas ik voortaan voor.…

Wanneer de winter ons verlaat, En naar het noorden vlucht; Wanneer 't viooltje, in blauw gewaad, Naar 't lenteluchtje zucht; Wanneer de mei naar 't liedje hoort, Dat hem de kever bromt, De zwaluw weer uit warmer oord Naar 't wiegenestje komt; Dan roept een stem in mijn gemoed: ‘Wat suft gij in uw kluis?’…

school meenemen zal waar wij moeten springen omdat nooit hij stoppen wil bij een volgend glas stoken wij opnieuw naast in de tabak het vuur van herinnering waar in het stro pa zijn aardbeien kweekte in moestuin met konijnenhok struinen wij doorheen de heg terug naar de ruïne van ooit de dorpsschool waar tussen netels en cement wij kevers…